IBPB3/423-265/07/NG - Nieodpłatne uzyskanie przez spółkę odpadów ze szkła jako świadczenie nieodpłatne w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 2 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia czy otrzymywane nieodpłatnie odpady ze szkła mają charakter nieodpłatnych świadczeń - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia czy otrzymywane nieodpłatnie odpady ze szkła mają charakter nieodpłatnych świadczeń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się recyklingiem odpadów szklanych. Jej działalność polega na skupowaniu stłuczki szklanej, która może zostać poddana procesowi recyklingu. PKD pod którym działa Spółka to 37.20. Spółka nie odbiera odpadów szklanych, z których nie da się odzyskać produktów podlegających sprzedaży. Pozyskany odpad szklany jest poddawany procesowi recyklingu, a następnie sprzedawany kolejnym odbiorcom, np. hutom szkła. Sprzedaż szkła potwierdzona jest fakturą sprzedaży ze stawką 22%. Spółka działa w oparciu o ustawę o odpadach z dnia 27 kwietnia 2001 r. (Dz. U. Nr 62, poz. 628 z późn. zm.) i na jej podstawie posiada stosowne zezwolenia. Spółka potwierdza odbiór odpadów ze szkła na kartach przekazania odpadów. Koszty transportu są ponoszone przez Spółkę; odbywa się on przy pomocy własnych środków transportu (Spółka posiada stosowne pozwolenie na transport odpadów) lub poprzez podwykonawców. Dostawcami są osoby prawne, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

W czasie pozyskiwania odpadów ze szkła mogą wystąpić trzy sytuacje:

Należy zaznaczyć, iż na podstawie art. 5 ustawy o odpadach osoby, u których wystąpiła sytuacja powstania odpadów mają obowiązek zgodnie z ww. ustawą pozbycia się tychże odpadów. W związku z tym byłyby one zobowiązane do przekazania tych odpadów specjalnie do tego wyznaczonym podmiotom, a co za tym idzie pokryć również koszt ich odbioru. Dlatego też w Spółce jest pewna część odpadów ze szkła, które Spółka pozyskuje od podmiotów bezpłatnie. Spółka zainteresowana jest pozyskaniem jak największej ilości odpadów ze szkła, gdyż im większa ilość pozyskanych odpadów tym więcej stłuczki szklanej zostanie sprzedane, dlatego niejednokrotnie Spółka ponosi koszty ich odbioru. Nabyte w ten sposób odpady ze szkła, posiadają wartość rynkową równą "0" a nawet ujemną. Pozyskane szkło zgodnie z art. 5 ustawy o odpadach Spółka poddaje procesowi odzysku zgodnie z zasadami ochrony środowiska. Odpady ze szkła są odzyskiwane w różnym stopniu, wszystko zależy od rodzaju nabytego odpadu ze szkła oraz od stopnia jego zanieczyszczenia.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zgodnie z opisanym stanem faktycznym pozyskane nieodpłatnie odpady ze szkła, na podstawie art. 12 ust. 1-3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.) mają charakter nieodpłatnych świadczeń.

Zdaniem wnioskodawcy darmowo otrzymane odpady ze szkła nie mają charakteru nieodpłatnych świadczeń w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w myśl art. 12 ust. 1-3, gdyż ich wartość rynkowa jest równa "0". Na odebrany odpad należy patrzeć całościowo, tzn. dla Spółki może sam odbiór był bezpłatny, jednak ponosi ona koszty załadunku, transportu, rozładunku, sortowania i magazynowania, itp. Poprzez nieodpłatne świadczenie Spółka rozumie sytuację, której następstwem, jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, przy czym korzyść tą uzyskuje tylko jedna strona umowy. Jak orzekł NSA w wyroku z dnia 19 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA/Wr 880/98 "Przez nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie w majątku tej osoby mające konkretny wymiar finansowy", dlatego w ocenie Spółki całe zdarzenie nie znajduje potwierdzenia w art. 12 ww. ustawy o nieodpłatności ww. świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 - Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.