IBPB3/423-262/07/AM - Możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych używanych na podstawie umów leasingu finansowego zawieranych na czas oznaczony 6 miesięcy i zaliczenia tych odpisów do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2007 r. (data wpływu do BKIP 2 listopada 2007 r.) uzupełnionym w dniu 13 grudnia 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych używanych na podstawie umów leasingu finansowego zawieranych na czas oznaczony sześciu miesięcy i zaliczenia tych odpisów do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych używanych na podstawie umów leasingu finansowego zawieranych na czas oznaczony sześciu miesięcy i zaliczenia tych odpisów do kosztów uzyskania przychodów. Wniosek został uzupełniony pismem bez znaków z dnia 10 grudnia 2007 r. (data wpływu 13 grudnia 2007 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 grudnia 2007 r. Znak: IBPB 3/423-262/07/AM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wykonuje czynności sprzedaży zakupionych uprzednio samochodów osobowych. W trakcie prowadzonej działalności gospodarczej Spółka planuje dodatkowo zawierać umowy leasingu samochodów osobowych, zgodnie z którymi:

Przedmiotowe umowy zwane w terminologii rynkowej umowami leasingu finansowego będą zawierały możliwość ich przedłużenia, w zależności od okoliczności faktycznych, po upływie okresu podstawowego o kilka kolejnych miesięcy, jednakże, jak przewiduje Spółka, łączny okres trwania umowy leasingu nie przekroczy 1 roku. Po upływie okresu trwania umowy Spółki będzie uprawniona do nabycia własności leasingowanego samochodu. Celem podpisania umów leasingu jest wykorzystanie samochodów osobowych do celów prezentacyjnych i demonstracyjnych dla klientów Spółki zainteresowanych nabyciem samochodów. Jeżeli po upływie okresu leasingu klient Spółki będzie zainteresowany nabyciem konkretnego modelu samochodu osobowego, Spółka dokona jego sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz własne stanowisko w sprawie, Spółka zwraca się z uprzejma prośbą o potwierdzenie, iż na podstawie brzemienia art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych używanych na podstawie opisanych w stanie faktycznym umów leasingu finansowego zawartych na okres krótszy niż 1 rok i odnoszenia takich odpisów w koszty uzyskania przychodów...

W opinii Spółki, w przypadku użytkowania samochodów osobowych na podstawie umów leasingu finansowego w okresie krótszym niż rok Spółce przysługuje prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów. Spółka, będąc korzystającym w rozumieniu przepisów rozdziału 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinna być uprawniona do amortyzacji przedmiotowych samochodów osobowych, niezależnie od okresu trwania umowy leasingu finansowego. Odpisy amortyzacyjne, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będą zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów z zastrzeżeniem, iż na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 17a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka nie będzie odnosić w koszty podatkowe odpisów amortyzacyjnych w części ustalonej od wartości leasingowanego samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO, przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

W opinii Spółki możliwość zaliczania przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych wynika z brzmienia art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym "amortyzacji podlegają również środki trwałe, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający".

W ocenie Spółki przytoczony wyżej przepis stanowi lex specialis w stosunku do ogólnej normy zawartej w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącej, iż "środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania składniki majątkowe o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1".

W opinii Spółki, dla spełnienia warunków uznania leasingowanych samochodów osobowych jako środków trwałych podlegających amortyzacji, winny one spełniać łącznie następujące warunki:

Jak wskazano powyżej, Spółka wykorzystuje samochody osobowe na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Samochody przyjęte w leasing przyczyniają się znacznie do zwiększenia zainteresowania ofertą Spółki ze strony jej potencjalnych klientów i w konsekwencji przekładają się na wzrost jej przychodów. W konsekwencji w opinii Spółki "wymóg związania z prowadzoną działalnością gospodarczą" należy uznać za spełniony w odniesieniu do samochodów będących przedmiotem planowanego leasingu. Zgodnie z postanowieniami zawieranych umów leasingu finansowego, będące ich przedmiotem samochody osobowe w dniu przekazania są kompletne i zdatne do użytku. W konsekwencji w opinii Spółki wymóg "kompletności i zdatności do użytku" należy uznać za spełniony w odniesieniu do samochodów będących przedmiotem leasingu. Samochody osobowe będące przedmiotem planowanego leasingu nie będą własnością ani współwłasnością Spółki, lecz będą wykorzystywane na podstawie umów leasingu, na podstawie, której Spółka jako korzystający będzie dokonywać zgodnie z rozdziałem 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych.

Rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwa rodzaje umów leasingu:

W konsekwencji, aby spełniony został warunek dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez korzystającego, umowa leasingu musi spełniać łącznie następujące warunki określone w art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla leasingu finansowego:

Umowy leasingu zawarte przez Spółkę zawierają postanowienia, zgodnie z którymi suma opłat jest równa co najmniej wartości początkowej leasingowanych samochodów osobowych, natomiast podmiotem dokonującym odpisów amortyzacyjnych jest korzystający, tj. Spółka.

Odnośnie do czasu trwania umowy leasingu finansowego Spółka pragnie zauważyć, iż planowane umowy będą podpisywane na czas oznaczony. Jednocześnie w przeciwieństwie do umów leasingu operacyjnego, gdzie zdefiniowano minimalny czas trwania umowy jako opiewający, na co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji w przypadku umów leasingu finansowego - ustawodawca nie wspomniał o minimalnym okresie, na jaki powinna być zawarta umowa, aby spełniała warunki zaklasyfikowania do leasingu finansowego. W opinii Spółki brak wymogu zawierania umowy leasingu finansowego na określony minimalny czas oraz brak wymogu minimalnego okresu umowy leasingu finansowego uprawniającego do zaliczania przez korzystającego do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, stanowi wyraz spójnego stanowiska ustawodawcy, co do możliwości swobodnego kształtowania treści umów leasingu finansowego. W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż zawarte przez nią na oznaczony okres kilku miesięcy (lecz krótszy niż 1 rok) umowy stanowią umowy leasingu finansowego, a Spółka jest podmiotem uprawnionym do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych stanowiących przedmiot takich umów.

W opinii Spółki jedyne ograniczenie w tym zakresie zawiera wyłącznie art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który wyklucza możliwość odnoszenia w koszty podatkowe odpisów w części ustalonej od wartości leasingowanego samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO, przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Zdaniem Spółki również po nabyciu samochodu osobowego na własność po zakończeniu umowy leasingu Spółka jako właściciel będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych (których podstawę stanowić będzie cena wynikająca z umowy sprzedaży, przenoszącej własność przedmiotu leasingu na Spółkę jako korzystającego).

Stanowisko Spółki potwierdzają przedstawiciele doktryny prawa podatkowego, między innymi dr J. Marciniuk w publikacji "Podatek dochodowy od osób prawnych. Rok 2007. Komentarz" (J. Marciniuk (red.), "Podatek dochodowy od osób prawnych. Rok 2007. Komentarz", Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2007, s. 615). Spółka przytacza fragment opracowania W. Szewca i S. Zielenia "Leasing w świetle prawa cywilnego i podatkowego", w którym autorzy zajęli stanowisko, iż "jeżeli zatem umowa leasingu finansowego jest zawarta na okres krótszy niż rok, korzystający jest również uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych." (W. Szewc, S. Zieleń, "Leasing w świetle prawa cywilnego i podatkowego", Difin, Warszawa, s. 160).Podsumowując, w opinii Spółki jest uprawniona aby odnosić dokonywane odpisy amortyzacyjne od samochodów użytkowanych na podstawie umów leasingu finansowego zawartych na okres krótszy niż 1 rok, z wyłączeniem odpowiedniej części odpisów w odniesieniu do tych samochodów osobowych, których wartość przekracza równowartość 20.000 EURO do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym, Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, czy zaprezentowane stanowisko jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 17a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana "finansującym" oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej "korzystającym" podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W myśl art. 17f ust. 1 ww. ustawy do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

Pojęcie środków trwałych oraz zasady ich amortyzacji zostały zdefiniowane w art. 16a oraz art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Artykuł 16a ww. ustawy określa dwie grupy środków trwałych podlegających amortyzacji, a mianowicie:

Z kolei w art. 16c ww. ustawy określono trzecią grupę środków trwałych, które mogą być przedmiotem podatkowej umowy leasingu, co do której ustawodawca nie przewidział szczególnych warunków zaliczenia ich do środków trwałych i jednocześnie postanowił o ich nieamortyzowaniu.

Analiza art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że w drugiej grupie środków trwałych ustawodawca wskazał, że podlegającymi amortyzacji, niezależnie od przewidywanego okresu użytkowania, środkami trwałymi są składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający z zastrzeżeniem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 4 tej ustawy. Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych używanych na podstawie umów leasingu finansowego zawartych na czas oznaczony sześciu miesięcy i odnoszenia takich odpisów w koszty uzyskania przychodów jest prawidłowe z zastrzeżeniem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 4 tej ustawy. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.