IBPB3/423-223/07/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 22 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego poprzez publiczną emisje akcji oraz ich wprowadzenie do obrotu na rynku regulowanym - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 października 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego poprzez publiczną emisje akcji oraz ich wprowadzenie do obrotu na rynku regulowanym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka podjęła decyzję o emisji akcji w ramach oferty publicznej celem podwyższenia kapitału zakładowego. Spółka uważa, że kapitał ten spełnia kluczową rolę w funkcjonowaniu podmiotu, pełni m.in. funkcję gospodarczą, gdyż daje solidną podstawę do zabezpieczenia praw wierzycieli, rękojmię spłaty zobowiązań, jak również gwarantuje realizację nowych kontraktów i ochronę dotychczasowych źródeł przychodów.Debiut giełdowy przewidywany jest w roku 2008.

Środki uzyskane z podwyższenia kapitału Spółka zamierza przeznaczyć na podwyższenie kapitałów podstawowych w spółkach zależnych, pełniących funkcję centrów produkcyjno - usługowych w grupie kapitałowej.

W tym celu Spółka podjęła czynności prawne związane z zawarciem stosownych umów z doradcami prawnymi oraz z biurem maklerskim w przedmiocie doradztwa, oferowania akcji w zakresie przeprowadzenia pierwszej publicznej oferty akcji. Powyższe skutkować będzie wystąpieniem m.in. kosztów związanych z:

* przygotowaniem prospektu emisyjnego (prowadzeniem badania prawnego i finansowego Spółki),

* doradztwem prawnym i finansowym,

* wydatkami administracyjnymi (druk, publikacja i dystrybucja prospektu emisyjnego),

* aspektami prawnymi t.j.: opłat notarialnych, sądowych, skarbowych,

* ogłoszeniami wymaganymi przepisami prawa,

* dokonywaniem tłumaczeń dokumentacji przygotowanej na potrzeby oferty publicznej,

* kosztami promocji oferty publicznej, w tym organizacji spotkań (wynajęcie sali, druk materiałów informacyjnych, koszt artykułów spożywczych wydawanych podczas spotkań),

* szkoleniami w zakresie upublicznienia Spółki oraz obrotu akcjami na Giełdzie Papierów Wartościowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Spółkę w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego poprzez publiczną emisję akcji Spółki oraz ich wprowadzenie do obrotu na rynku regulowanym można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, wymienione wyżej koszty związane z emisją akcji w ramach publicznej oferty w myśl przepisów art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) należy zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodu. Koszty te spełniają według Spółki warunki konieczne do uznania ich za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka uważa, że koszty ponoszone w związku z emisją akcji, czyli pozostające w związku z podwyższeniem kapitału własnego Spółki mają na celu osiągnięcie przychodów podatkowych (nie jest to wprawdzie związek o charakterze bezpośrednim, ale nie powinno budzić wątpliwości, że zasilenie podmiotu gospodarczego w źródła finansowania zmierza do intensyfikacji prowadzonej przezeń działalności gospodarczej). Koszty te nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają opodatkowaniu od całości swoich dochodów.

W ocenie Spółki podstawę opodatkowania tj. dochód, określa przepis art. 7 tej ustawy. Jedynie we wskazanych przez ustawę przypadkach opodatkowany jest przychód (np. przy dywidendach). Z kolei art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określa, jakich kategorii kosztów, przychodów lub strat nie uwzględnia się przy ustalaniu dochodu do opodatkowania. Stąd też zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy ustalaniu dochodu nie uwzględnia się przychodów ze źródeł położonych na terytorium Polski lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od podatku i w tej sytuacji, zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy przy ustalaniu podstawy opodatkowania nie uwzględnia się kosztów uzyskania tych przychodów.

Zdaniem Spółki do przedstawionego zdarzenia przyszłego nie znajduje zastosowania art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; w przepisie tym powołane są dwie grupy dochodów, a mianowicie dochody ze źródeł niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) oraz dochody wolne od podatku (art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Natomiast przepis art. 12 ust. 4 ww. ustawy odnosi się do kategorii przychodów, a nie dochodu. Co więcej wymienione w nim kategorie przychodów nie są przychodami niepodlegającymi opodatkowaniu lub wolnymi od podatku. Spółka podkreśla, że kategorie wymienione w tym artykule przychodem po prostu nie są i wobec tego nie mogą być jednocześnie przychodem wolnym od podatku lub przychodem zwolnionym, a jeśli tak, to art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma do nich zastosowania.

Spółka stoi na stanowisku, iż pozyskanie środków pieniężnych z tytułu emisji akcji można porównać do kredytu bankowego (którego koszty pozyskania, zarówno odsetki jak i prowizje są akceptowane przez organy podatkowe jako koszty podatkowe, mimo że kapitał kredytu nie stanowi przychodu podatkowego), ponieważ obydwa źródła finansowania działalności:

* są działaniami zmierzającymi do uzyskania środków finansowych, które zostaną następnie wykorzystane przez Spółkę do realizacji projektów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, z której to działalności Spółka uzyskuje przychody,

* są związane z całokształtem działalności Spółki,

* pozyskanie finansowania czy to w formie kredytu czy emisji akcji, wymaga poniesienia określonych wydatków.

Zdaniem Spółki, argumentem dla uznania opisanych kosztów za koszty uzyskania przychodów, może być fakt, że podobnie jak w przypadku kredytu tak i w przypadku emisji akcji, celem jest uzyskanie przychodu z przedsięwzięć gospodarczych, których realizacja staje się możliwa dzięki środkom, jakie zostały zgromadzone w wyniku emisji. I w tym zakresie wyraża się pośredni związek przyczynowo - skutkowy między wydatkami a przychodem.

W ocenie Spółki, analogicznie jak w przypadku podwyższenia kapitału zakładowego, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 do przychodów nie zalicza się otrzymanych pożyczek, a przecież nie ma żadnych wątpliwości, że np. wydatki na otrzymanie pożyczki (np. opracowanie biznesplanu, prowizje od kredytu itp.) są niekwestionowanym kosztem uzyskania przychodów z chwilą ich poniesienia, jeżeli nie dotyczą środków trwałych w budowie czy wartości niematerialnych i prawnych.

W tej sytuacji, w ocenie Spółki brak jest podstaw do przyjęcia odmiennego stanowiska zakładającego, że koszty emisji akcji nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów, ponieważ doprowadziłoby to do sytuacji, w której podejmowanie strategicznych decyzji biznesowych, takich jak wejście na giełdę lub zaciągnięcie kredytu byłoby w poważny i nieuzasadniony sposób ograniczone względami podatkowymi. Spółka jest w stanie wykazać ewidentny związek przyczynowo - skutkowy poniesionych przez nią wydatków z jej przychodami uzyskiwanymi z działalności gospodarczej.

Spółka podkreśla, że w ramach podpisanych ze Spółkami zależnymi umów licencyjnych realizuje przychody. Umowy te zawarte są na czas nieokreślony. W ocenie Spółki podwyższenie kapitału w Spółkach zależnych z przeznaczeniem na inwestycje zaskutkuje bezpośrednio wzrostem wielkości ich sprzedaży, a tym samym przełoży się na zwiększenie rozmiarów przychodów Spółki z tytułu opłat licencyjnych. Spółka podkreśla, że poziom przychodów z tytułu opłat licencyjnych jest proporcjonalny do wielkości sprzedaży wyrobów i usług realizowanych przez Spółki zależne. Ponadto prognozowane w Spółkach zależnych wzrosty sprzedaży będą następstwem zwiększonej produkcji, a to tym samym spowoduje zwiększenie zużycia nośników energetycznych (energii elektrycznej, gazu, gazów technicznych) na sprzedaż i dystrybucję, których Spółka posiada wymagane koncesje. Sprzedaż mediów energetycznych przez Spółkę w przychodach ogółem stanowi ok. 60%. Zatem z punktu widzenia przedstawionej analizy istotny jest fakt, iż przychody z tytułu opłat licencyjnych, sprzedaży ww. mediów energetycznych stanowią główne źródło dochodów Spółki.

Mając powyższe na uwadze, wydatki na emisję akcji można zaliczyć do kosztów o charakterze pośrednim, ponieważ uzyskanie środków pieniężnych z emisji i podwyższenie kapitału zakładowego w konsekwencji przełoży się na poprawienie wyników finansowych Spółki oraz Spółek od niej zależnych.

Zdaniem Spółki istotny w sprawie jest fakt, iż osiągnięcie przychodów nie jest warunkiem koniecznym do zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Spółka decydując się na poniesienie wydatku działa w granicach ryzyka gospodarczego. Taka wykładnia bezpośrednio wynika z samej treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka nie jest w stanie przewidzieć czy działania dotyczące emisji akcji przyniosą oczekiwany skutek. Nie ma bowiem normy prawnej, która wskazywałaby, iż osiągnięcie skutku stanowi warunek sine qua non zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka przywołuje liczne postanowienia Dyrektorów Izb Skarbowych (sygnatury: PD-005U-365/04/BB, PPII 443/781/2006/PK, II-1/4210-23/06/Int), Naczelników Urzędów Skarbowych (sygnatury: ZD/406-229/CIT/05, PD.423-36/05, 40/DP/423/N/21/2004, PO1/423-6/06/58622, PB1/423-17/06/GB, 1471/DPR1/423-66/07/k.k.), a także wyroki sądów, z których wynika prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z emisją akcji. Wnioskodawca przytacza również wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 26 maja 2005 r., sygn. C-465/03.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z treścią art. 431 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) podwyższenie kapitału zakładowego spółek akcyjnych wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji. Oznacza to, iż wszelkie koszty ponoszone przez spółkę akcyjną przy jej założeniu lub rozszerzeniu pozostają w bezpośrednim związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy wynika natomiast, iż do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego.

W świetle powołanego przepisu stwierdzić zatem należy, iż przychody uzyskane przez Spółkę, skutkujące podwyższeniem kapitału zakładowego, nie stanowią przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne, do przedstawionego przez Spółkę we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że opisane przez jednostkę przyszłe wydatki dotyczące planowanej emisji akcji nie są związane z zachowaniem czy zabezpieczeniem źródła przychodów. Ich celem jest bowiem powiększenie kapitału zakładowego. To zaś oznacza, że błędnym jest stanowisko wnioskodawcy, iż mogą one stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią tego rodzaju kosztów wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 tej ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy). Nadmienić także należy, że z przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy wynika, iż przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od podatku. Przez analogię dotyczy to także przysporzeń, których ustawodawca nie zalicza do przychodów w rozumieniu tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.