IBPB3/423-20/08/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP 31 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, ponoszonych przez Spółkę, nierefundowanych przez organ prowadzący wydatków - jest prawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, ponoszonych przez Spółkę, nierefundowanych przez organ prowadzący wydatków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka uczestniczy w programie praktycznej nauki zawodu dla uczniów Zespołu Szkół Ogólnokształcących kształcącego w zawodzie technik górnictwa podziemnego. Praktyczna nauka zawodu organizowana jest w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 1 lipca 2002 r. oraz zgodnie z zawartą umową z Zespołem Szkół Ogólnokształcących w sprawie praktycznej nauki zawodu organizowanej poza szkołą z dnia 3 września 2007 r. i porozumieniem pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą z dnia 13 kwietnia 2006 r. która jest organem prowadzącym dla szkoły.

Zgodnie z umową Spółka zapewnia uczniom odbywającym praktyczną naukę zawodu:

* stanowiska szkoleniowe wyposażone w niezbędne urządzenia, sprzęt, narzędzia, materiały i dokumentację techniczną, uwzględniające wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy,

* odzież, obuwie robocze i środki ochrony indywidualnej oraz środki higieny osobistej przysługujące na danym stanowisku pracy pracownikom,

* pomieszczenia do przechowywania odzieży i obuwia roboczego oraz środki ochrony indywidualnej,

* nieodpłatne posiłki profilaktyczne i napoje przysługujące pracownikom na danym stanowisku pracy zgodnie z odrębnymi przepisami,

* dostęp do urządzeń higieniczno - sanitarnych oraz pomieszczeń socjalno - bytowych.

Wymienione powyżej koszty nie są refundowane Spółce przez organ prowadzący. Natomiast zgodnie z umową, refundacji podlega dodatek szkoleniowy dla instruktorów praktycznej nauki zawodu w wysokości 10% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, każdorazowo za każdy miesiąc.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nierefundowane przez organ prowadzący wydatki, ponoszone przez Spółkę wynikające z zawartego porozumienia z Gminą oraz umowy z Zespołem Szkół Ogólnokształcących są kosztem uzyskania przychodu.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów o ile nie są wymienione w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów regulowanym art. 16 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy. Spółka uważa, że zaangażowanie w kształcenie młodzieży w gminie, w której Spółka prowadzi działalność i w profilu, w którym kopalnia zatrudnia i będzie zatrudniać pracowników jest formą działań mających na celu zapewnienie Spółce wykwalifikowanej siły roboczej niezbędnej do funkcjonowania kopalni. Spełniona jest zatem przesłanka wymagająca, by wydatek służył zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Okolicznością dodatkową jest fakt, że pracodawca decydujący się na przyjęcie ucznia na praktyczną naukę zawodu zobowiązany jest zapewnić mu określone świadczenia. Zgodnie z § 8 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Edukacji i Sportu z dnia 1 lipca 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 988 z późn. zm) podmioty przyjmujące uczniów na praktyczną naukę zawodu zobowiązane są do zapewnienia warunków materialnych do realizacji praktycznej nauki zawodu. Obowiązek ten obejmuje, w szczególności, odpowiednio wyposażone stanowiska szkoleniowe, odzież, obuwie i środki ochrony indywidualnej oraz środki higieny osobistej, pomieszczenia do przechowywania odzieży, obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej, posiłki profilaktyczne i napoje, dostęp do urządzeń techniczno-sanitarnych oraz pomieszczeń socjalno - bytowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 Nr 54, poz. 654 z późn. zm. określanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p.") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Obowiązki pracodawcy, który organizuje praktyczną naukę zawodu wynikają z Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 1 lipca 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 988 z późn. zm) i polegają na zapewnieniu uczniom sprzyjających warunków do odbywania praktycznej nauki zawodu. W szczególności należy zagwarantować warunki materialne do realizacji praktycznej nauki zawodu takie jak: odpowiednie stanowiska szkoleniowe wyposażone w niezbędne urządzenia, sprzęt, narzędzia, materiały i dokumentację techniczną uwzględniające wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy, odzież, obuwie robocze i środki ochrony indywidualnej, oraz środki higieny osobistej przysługujące na danym stanowisku pracy pracownikom, pomieszczenia do przechowywania odzieży i obuwia roboczego oraz środki ochrony indywidualnej, nieodpłatne posiłki profilaktyczne i napoje przysługujące pracownikom na danym stanowisku pracy zgodnie z odrębnymi przepisami, dostęp do urządzeń higieniczno - sanitarnych oraz pomieszczeń socjalno-bytowych.

Spółka jako pracodawca aby mogła ww. wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów musi wykazać związek przyczynowo-skutkowy z uzyskiwanym przychodem z prowadzonej przez siebie działalności. Taki związek występuje jeśli uczeń faktycznie świadczy pracę, dzięki której pracodawca może osiągnąć przychody. Zatem jeżeli organizuje praktyczną naukę zawodu i ponosi koszty z ww. tytułów które nie zostały Spółce w żaden sposób zrefundowane, to poniesione wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.Należy jednak pamiętać iż wydatki związane z uruchomieniem stanowisk szkoleniowych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w sposób bezpośredni bądź poprzez odpisy amortyzacyjne stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 ww. ustawy.

Zatem wydatki poniesione przez Spółkę wymienione we wniosku, które nie zostały zrefundowane przez organ prowadzący, jeżeli spełniają przesłanki określone w powołanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż stanowisko podatnika w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nierefundowanych ww. wydatków jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.