IBPB2/436-41/07/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 16 października 2007 r.) uzupełnionym w dniu 22 listopada 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zapłaty podatku od umowy przekazania środków finansowych - jest prawidłowe.

W dniu 16 października 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zapłaty podatku od umowy przekazania środków finansowych. Wniosek ten po wezwaniu z dnia 12 listopada 2007 r. Znak: IBPP2/443-204/07/BM został uzupełniony w dniu 22 listopada 2007 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Jedynym udziałowcem wnioskodawcy jest wspólnik mający siedzibę poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (Finlandia). W celu uzyskania jak największych korzyści ekonomicznych z wypracowywanych nadwyżek finansowych, wnioskodawca rozważa udzielanie wspólnikowi pożyczek. Pożyczki mają być udzielane w celach zarobkowych, tj. celem uzyskania zysków w postaci odsetek, z częstotliwością uzależnioną od występowania nadwyżek finansowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opodatkowanie podatkiem od towarów i usług lub zwolnienie z tego podatku wykonywanej przez wnioskodawcę usługi finansowej według prawa podatkowego obowiązującego na terenie Finlandii będzie oznaczało, że czynność udzielenia wspólnikowi pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Zdaniem wnioskodawcy opodatkowanie podatkiem od towarów i usług lub zwolnienie z tego podatku wykonywanej przez wnioskodawcę usługi finansowej w Finlandii nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce. Czynności udzielania przez wnioskodawcę pożyczek (PKWiU 65.22.10-00.90) mieszczą się zdaniem wnioskodawcy w ramach usług udzielania pożyczek świadczonych poza systemem bankowym. Częstotliwe przekazywanie udziałowcowi nadwyżek finansowych Spółka uznaje zatem za usługę finansową, która podlega opodatkowaniu lub zwolnieniu z podatku od towarów i usług i dzięki temu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki. Ponieważ w ustawie brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Jednakże, na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach, umowy spółki i jej zmiany, umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych. Z treści cytowanego przepisu wynika, że samo bycie podatnikiem od towarów i usług przez jedną ze stron czynności nie wystarczy aby dana czynność zawarta przez podatnika tego podatku korzystała z wyłączenia od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W każdym przypadku należy badać, czy z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jedna ze stron jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub z podatku tego jest zwolniona.

Odnosząc się do stanowiska przedstawionego we wniosku, że uzyskana przez wnioskodawcę pożyczka nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych należy podkreślić iż czynnikiem decydującym czy przedmiotowa pożyczka korzysta z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o tym podatku jest stwierdzenie, czy z tytułu jej udzielenia którakolwiek ze stron umowy pożyczki jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona. Za słuszne należy przy tym uznać twierdzenie Spółki, że pod pojęciem podatku od towarów i usług rozumieć należy zarówno podatek na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej jak i podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.