IBPB2/436-103/08/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 10 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zasad ustalenia przez spółdzielnię mieszkaniową wartości wkładu mieszkaniowego będącego przedmiotem spadku, wykazywanej w wydawanych przez spółdzielnię mieszkaniową zaświadczeniach dla mieszkańców zasobów spółdzielni - jest prawidłowe.

W dniu 10 czerwca a 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zasad ustalenia przez spółdzielnię mieszkaniową wartości wkładu mieszkaniowego będącego przedmiotem spadku, wykazywanej w wydawanych przez spółdzielnię mieszkaniową zaświadczeniach dla mieszkańców zasobów spółdzielni.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Mieszkańcy zasobów spółdzielni mieszkaniowej zwracają się do niej z wnioskami o wydanie zaświadczenia o wysokości wkładu mieszkaniowego, będącego przedmiotem spadku, celem przedłożenia w urzędzie skarbowym. Zagadnienie to dotyczy odległych lat (np. lat 1980, 1990 itd.), w których zasady rozliczeń wkładów mieszkaniowych były różne w poszczególnych latach stosownie, do obowiązujących w tym czasie ustaw i zapisów statutu spółdzielni. Z dniem wejścia z życia ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych tj. od 24 kwietnia 2001 r. podstawą ustalenia wysokości wkładu mieszkaniowego jest wartość rynkowa lokalu mieszkaniowego ustalona w oparciu o operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zaświadczeniu do urzędu skarbowego wartość wkładu mieszkaniowego winna być ustalona na dzień śmierci spadkodawcy np. 7 października 1985 r. czy na dzień uprawomocnienia się postanowienia sądowego o stwierdzeniu nabycia spadku tj. 3 stycznia 2008 r....

Spółdzielnia stoi na stanowisku, iż w wydawanych do urzędu skarbowego zaświadczeniach należy podać wysokość wkładu mieszkaniowego na dzień uprawomocnienia się postanowienia sądowego o stwierdzeniu nabycia spadku tj. na dzień 3 stycznia 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia.

Ponieważ przepisy ww. ustawy nie zawierają własnej definicji nabycia spadku, należy zatem stosować w tym względzie przepisy Kodeksu cywilnego. I tak w myśl art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) w przypadku nabycia rzeczy lub praw majątkowych tytułem spadku za dzień nabycia spadku uznaje się dzień śmierci spadkodawcy. Orzeczenie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia - z chwilą przyjęcia spadku. Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia - art. 6 ust. 4 zd. pierwsze ww. ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Jak z powyższych przepisów wynika, przy opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn nabytych w spadku rzeczy i praw majątkowych zasadnicze znaczenia ma ustalenie dnia nabycia spadku, za który uznaje się dzień śmierci spadkodawcy oraz dnia powstania obowiązku podatkowego, którym jest dzień uprawomocnienia się orzeczenia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku.

Ustalając podstawę opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn nabytego spadku, należy przyjąć nabyte rzeczy i prawa majątkowe według ich stanu na dzień śmierci spadkodawcy, jednak ich wartość rynkową należy ustalić na dzień uprawomocnienia się orzeczenia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku.

Z analizy stanu faktycznego wynika, że spółdzielnia mieszkaniowa wydaje mieszkańcom zasobów spółdzielni mieszkaniowej zaświadczenia o wysokości wkładu mieszkaniowego, będącego przedmiotem spadku, celem przedłożenia w urzędzie skarbowym, podając w nich wysokość wkładu mieszkaniowego na dzień uprawomocnienia się postanowienia sądowego o stwierdzeniu nabycia spadku.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności i stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że stanowisko wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe. Wartość wkładu mieszkaniowego należy ustalać w oparciu o ceny rynkowe z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a,43-300 Bielsko-Biała.