IBPB2/415-94/07/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 23 sierpnia 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 15 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

W dniu 23 sierpnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 13 listopada 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne przez podatnika będącego osoba niepełnosprawną oraz sposobu dokumentowania wydatków ponoszonych na cele rehabilitacyjne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną posiadającą orzeczoną przez organ rentowy całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji. W związku z tym wnioskodawca jest zmuszony do nabywania leków i drobnego indywidualnego sprzętu medycznego ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych.

Do tego sprzętu należą:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy w opisanej wyżej sytuacji skoro art. 26 ust. 1 pkt 6 i art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje możliwość odpisu od podatku dochodowego wydatków poniesionych na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego, a katalog tego sprzętu nie jest doprecyzowany, wnioskodawca jako osoba niepełnosprawna spełniająca warunki art. 26 ust. 7d pkt 1 ustawy powinien mieć możliwość dokonania odpisu wydatków poniesionych na zakup ww. sprzętu, gdyż sprzęt ten ułatwia mu wykonywanie czynności życiowych i jest mu niezbędny.

Natomiast dowodem poniesionych wydatków na zakup leków, sprzętu i urządzeń technicznych jest każdy dokument poświadczający poniesienie wydatków a takim dokumentem w ocenie wnioskodawcy jest zarówno faktura VAT jak i paragon fiskalny, tym bardziej, że paragon służy też jako dokument służący do reklamacji i gwarancji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b - 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g. odliczenie o którym mowa w ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: - zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji to rzeczy niezbędne dla codziennego życia (ułatwiające wykonywanie czynności życiowych).

Zatem za wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można uznać wydatki poniesione przez podatnika będącego osobą niepełnosprawna, (zalecone mu przez lekarza specjalistę) na zakup okularów, glukometru, pasków testowych glukometru, nakłuwaczy (lancetów) igieł jednorazowych Mikro-Fine do Penów (wstrzykiwaczy insuliny), ciśnieniomierza automatycznego naramiennego, inhalatora i sprzętu wymiennego do niego (ustnika, maski, nubulizatora) i w tym zakresie stanowisko Pana jest prawidłowe

Jeżeli chodzi o wydatki na zakup leków to wydatki na ten cel podlegają odliczeniu w ramach art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o ile: spełniają cechy "leku"; tzn. mieszczą się w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (opublikowanym w Dz. Urz. MZ 2004 r.Nr 3 poz. 25 oraz w Dz. Urz. MZ z 2005 r. Nr 5 poz. 17 oraz w Dz. Urz. MZ z 2007 r. Nr 4 poz. 12) i lekarz specjalista stwierdził, że są one konieczne do stosowania przez okres stały lub czasowy.

Jeżeli zatem wnioskodawca ponosi wydatki na zakup preparatów, które spełniają cechy "leku" i lekarz specjalista stwierdzi, że wnioskodawca powinien stosować te leki (stale lub czasowo) wnioskodawca ma prawo odliczyć wydatki poniesione na ten cel w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł zgodnie z treścią art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wydatki poniesienie na nabycie spirytusu salicylowego nie podlegają odliczeniu w ramach art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż spirytus salicylowy nie jest lekiem. Z tego względu stanowisko wnioskodawcy w zakresie odliczenia spirytusu salicylowego jest nieprawidłowe.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Dokumentem w rozumieniu tego przepisu jest dokument który zawiera dane personalne osoby niepełnosprawnej ponoszącej wydatek na cele rehabilitacyjne. Wobec czego takim dokumentem jest z całą pewnością faktura VAT. Paragon natomiast nie pozwala zidentyfikować osoby, która dokonała zakupu wobec czego nie jest on dokumentem o którym mowa w powyższym przepisie.

Zatem stanowisko podatnika, że zarówno faktura VAT jak i paragon są dokumentami stwierdzającymi poniesienie, w rozumieniu art. 26 ust. 7c ww. ustawy, wydatku na cele rehabilitacyjne przez podatnika będącego osobą niepełnosprawna jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a,43-300 Bielsko-Biała.