IBPB2/415-700/08/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana K., przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 10 kwietnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia dochodów uzyskanych z pracy za granicą w 2007 r. i 2008 r.:

* w części dotyczącej sposobu rozliczenia dochodów za 2007 r. - jest nieprawidłowe

* w części dotyczącej sposobu rozliczenia dochodów za 2008 r. oraz braku ośrodka interesów życiowych w Polsce - jest prawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia dochodów uzyskanych z pracy za granicą w 2007 r. i 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Począwszy od listopada 2005 r. wnioskodawca przebywa za granicą w celach zawodowych i zarobkowych. W okresie od listopada 2005 r. do marca 2007 r. pracował we Francji; następnie przez kolejnych sześć miesięcy (od kwietnia 2007 r. do października 2007 r.) w Wielkiej Brytanii; od listopada 2007 r. realizuje kontrakt w Gwinei Równikowej (Afryka). Planowany termin zakończenia tego przedsięwzięcia to przełom 2009/2010. W przypadku pracy we Francji wnioskodawca był zatrudniony przez firmę polską działającą na rynku francuskim jako podwykonawca. W Wielkiej Brytanii pracował w oparciu o umowę o pracę z przedsiębiorcą irlandzkim. Aktualnie jest zatrudniony w firmie zarejestrowanej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Każdy z trzech wymienionych pracodawców potrącał (aktualny potrąca) z miesięcznego wynagrodzenia zaliczkę na podatek dochodowy. Reasumując, odprowadzono zaliczki do urzędów skarbowych we Francji, Wielkiej Brytanii, Gwinei Równikowej, Zjednoczonych Emiratach Arabskich i w Polsce (za okres od stycznia 2007 r. do marca 2007 r.- praca we Francji w okresie krótszym niż 183 dni w roku). Brytyjski pracodawca był jedynym, dla którego konieczne było posiadanie lokalnego rachunku oszczędnościowego. Wynagrodzenie za pracę w Wielkiej Brytanii było przelewane na ten rachunek. Wynagrodzenia za pracę we Francji i w Gwinei były (i są) przelewane na rachunek polski. Wnioskodawca nie widzi potrzeb zakładania rachunku w każdym kraju, w którym przebywa. W Polsce nie posiada żadnych zobowiązań, nie pozostaje w związku formalnym bądź nieformalnym z żadną osobą, nie posiada potomstwa, ani osób na utrzymaniu, ma uregulowany stosunek do służby wojskowej, brak zobowiązań finansowych (kredyty, alimenty). Od listopada 2005 r. wnioskodawca spędził w kraju łącznie 10 tygodni podczas urlopu. W lipcu 2007 r. nabył nieruchomość ze względów inwestycyjnych. W okresie najbliższych co najmniej dwóch lat (2008, 2009) nie zamierza się osiedlić w Polsce. Po upływie tego przedziału czasu prawdopodobnie otrzyma kolejną propozycję pracy za granicą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy, za 2007 r. powinien odprowadzić podatek wyłącznie za okres pracy we Francji od stycznia 2007 r. do marca 2007 r.

Wnioskodawca powinien być zwolniony z odprowadzania zaliczki na podatek w Polsce, a przynajmniej odprowadzać ją w stopniu ograniczonym.

Ponadto wnioskodawca prosi o uwzględnienie zmiany centrum życiowego jak i zmiany rezydencji podatkowej (wystarczająco długi okres pobytu za granicą, odprowadzane podatki, brak powiązań z Polską).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2007 r. i 2008 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a tej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska stosownie do treści art. 4a tej ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, |że wnioskodawca wykonywał pracę na terenie Francji, Wielkiej Brytanii i Gwinei Równikowej. Należy zauważyć, że miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Bez znaczenia jest zatem wskazana przez wnioskodawcę okoliczność, że w przypadku pracy we Francji był zatrudniony przez firmę polską działającą na rynku francuskim jako podwykonawca, w przypadku pracy w Wielkiej Brytanii zatrudniony był przez firmę irlandzką, a aktualnie jest zatrudniony w firmie zarejestrowanej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5) w rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona, nie włączając jednak osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiągają ze źródeł położonych w wyżej wymienionym Państwie albo z tytułu majątku, jaki posiadają w tym Państwie.

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

W myśl art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisaną w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 250, poz. 1840) w rozumieniu niniejszej konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

Z Republiką Gwinei Równikowej nie została podpisana umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. W tym przypadku zastosowanie znajdują wprost przepisy art. 3 ust. 1 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Podatnika. Definicja miejsca zamieszkania odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Jak wynika z wniosku, wnioskodawca od listopada 2005 r. przebywa za granicą w celach zawodowych i zarobkowych. W Polsce nie posiada żadnych zobowiązań, nie pozostaje w związku formalnym bądź nieformalnym z żadną osobą, nie posiada potomstwa, ani osób na utrzymaniu, ma uregulowany stosunek do służby wojskowej, brak zobowiązań finansowych (kredyty, alimenty). Od listopada 2005 r. wnioskodawca spędził w kraju łącznie 10 tygodni podczas urlopu. W okresie najbliższych co najmniej dwóch lat (2008, 2009) nie zamierza się osiedlić w Polsce. Po upływie tego przedziału czasu prawdopodobnie otrzyma kolejną propozycję pracy za granicą. Powyższe wskazuje, że od listopada 2005 r. ośrodek interesów życiowych wnioskodawcy znajduje się za granicą. We wniosku wnioskodawca wskazał na brak powiązań z Polską. Zatem stanowisko wnioskodawcy, że nastąpiła zmiana centrum interesów życiowych i rezydencji podatkowej jest prawidłowe.

W świetle powyższego od roku 2007 wnioskodawca nie posiadał miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski w rozumieniu przepisu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przeniesienie ośrodka interesów życiowych wnioskodawcy za granicę oznacza, iż w 2007 r. podlegał on w Polsce opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy). Zatem za 2007 r. nie powinien on odprowadzać podatku za okres pracy we Francji od stycznia do marca tego roku. Stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie jest więc nieprawidłowe.

Natomiast, mając na uwadze, że w okresie najbliższych co najmniej dwóch lat (2008, 2009) wnioskodawca nie zamierza się osiedlić w Polsce, a po upływie tego przedziału czasu prawdopodobnie otrzyma kolejną propozycję pracy za granicą należy stwierdzić, że w 2008 r. i w latach następnych (o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) również będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie będzie zatem zobowiązany do odprowadzania zaliczek na podatek w Polsce i rozliczania się w Polsce z tytułu dochodów z pracy za granicą. Stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.