IBPB2/415-527/08/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani M. przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 17 marca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia pożyczki - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 marca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2007 r. zmarł mąż wnioskodawczyni. Po jego śmierci zakład w którym pracował, umorzył pożyczkę z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, w kwocie 5.421 zł uznając ją jednocześnie za przychód wnioskodawczyni, o czym poinformował formularzem PIT-8C. Pożyczkę w kwocie 8.000 zł mąż wnioskodawczyni otrzymał na okres 5 lat. Raty były potrącane z wynagrodzenia co miesiąc, aż do chwili śmierci pracownika. Podstawą umorzenia pożyczki była trudna sytuacji rodzinna (studia syna, opieka nad córką specjalnej troski). Po śmierci męża wnioskodawczyni otrzymała rentę. Obecne rozliczenie podatkowe, z tytułu podatku od umorzonej pożyczki doprowadziło do obciążenia wnioskodawczyni kwotą około 1.030 zł co w przybliżeniu stanowi wartość miesięcznego świadczenia wnioskodawczyni. Zgodnie z regulaminem Zakładu Pracy pożyczka jest umorzona w przypadku śmierci pracownika w porozumieniu ze związkami zawodowymi. Wnioskodawczyni nadmienia również, że pożyczka została wykorzystana na remont mieszkania (m.in. na wymianę stolarki okiennej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji na wnioskodawczyni ciąży obowiązek odprowadzenia podatku.

Zdaniem wnioskodawczyni kwota umorzonej pożyczki, (która została udzielona zmarłemu pracownikowi), nie jest dziedziczonym prawem majątkowym, wynikającym ze stosunku pracy i wobec czego nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych. Zobowiązanie spłaty nie stanowi długu, gdyż wygasa z chwilą umorzenia długu. W związku z zaistniałą sytuacją wnioskodawczyni prosi o udzielenie informacji, jaka jest obecna wykładnia prawa w tym zakresie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), prawa i obowiązki zmarłego przechodzą z chwilą śmierci na spadkobierców. Z kolei w myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tą samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Przychód po stronie pożyczkobiorcy pojawia się w momencie, kiedy dochodzi do umorzenia pożyczki lub jej części. Przy czym w przypadku umorzenia pożyczki za życia pracownika wartość umorzonej pożyczki stanowi przychód pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przychód ze stosunku pracy). Jeśli umorzenie pożyczki następuje po śmierci pożyczkobiorcy (pracownika), a w regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub w umowie o udzielenie pożyczki zawarto zapis o obowiązku uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobierców (w tym współmałżonka) po śmierci pożyczkobiorcy, to udzielona pożyczka umorzona zostaje spadkobiercy, a nie pracownikowi. W tej sytuacji przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskuje spadkobierca, przejmujący obowiązki dłużnika. Zatem w przypadku, gdy po śmierci pożyczkobiorcy, dochodzi do umorzenia pożyczki spadkobiercy, który przejął obowiązki dłużnika, u tego spadkobiercy powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten odpowiada wartości umorzonej pożyczki.

Natomiast wyłącznie w sytuacji, gdy żadne zapisy regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie precyzują obowiązku uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobiercę (w tym współmałżonka), a udzielona pożyczka umarzana jest zmarłemu pracownikowi, pracodawca nie jest zobowiązany do wystawienia PIT-8C spadkobiercom.

Z wniosku wynika, że pracownikowi uprawnionemu do korzystania ze świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych udzielono pożyczki, którą po jego śmierci umorzono do wysokości niespłaconej kwoty. Wynika również, iż podstawą umorzenia pożyczki była trudna sytuacja rodzinna wnioskodawczyni i zakład pracy sporządził informację PIT-8C.

Jeżeli zatem pożyczkę umorzono wnioskodawczyni to kwota umorzenia stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powołanych powyżej przepisów prawa oraz przedstawionego stanu faktycznego stanowisko wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.