IBPB2/415-434/07/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki Wojskowej przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 23 listopada 2007 r.) uzupełnionym w dniu 25 lutego 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania należności wypłacanych żołnierzom zawodowym z tytułu podróży służbowych - jest nieprawidłowe

W dniu 23 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania należności wypłacanych żołnierzom zawodowym z tytułu podróży służbowych. Z uwagi na fakt, że wniosek zawierał braki formalne pismem z dnia 5 lutego 2008 r. Znak: IBPB2/415-434/07/BD wezwano do ich uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 25 lutego 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z § 14 pkt 4 i 5 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487 z późn. zm.) żołnierzom odbywającym podróż służbową w celu uczestniczenia w ćwiczeniach i szkoleniach poligonowych przysługuje za czas podróży służbowej - 125% diety za każdą pełną dobę wykonywania zadań poza stałym miejscem zamieszkania.

W lipcu 2001 r. Jednostka Wojskowa uzyskała interpretację Urzędu Skarbowego Kraków - Krowodrza (pismo US-I-3/087/568/01), że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione z opodatkowania są diety i inne należności za czas podróży służbowej wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez właściwego ministra. Minister Obrony Narodowej został więc upoważniony ustawą o uposażeniu żołnierzy z dnia 17 grudnia 1974 r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18 z późn. zm.) do określenia wysokości tych należności. Wnioskodawca wskazuje, że z treści powołanego pisma wynika, że diety za ćwiczenia i szkolenia poligonowe w wysokości 125% diety nie były opodatkowane. Zgodnie z art. 86 (nowej) ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 179, poz. 1750 z późn. zm.) Minister Obrony Narodowej również posiada upoważnienie do określenia wysokości oraz trybu przyznawania należności za przeniesienia i podróże służbowe. Jak podnosi wnioskodawca, zmianie uległy jednak zapisy art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych a w szczególności zapis: "diety i inne należności za czas podróży służbowej w wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez właściwego ministra". Nowe zapisy pkt 16 określają, że w odrębnych ustawach (czyli również Ministra Obrony Narodowej) lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do sprawy pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przysługujące żołnierzom zawodowym odbywającym podróż służbową w celu uczestniczenia w ćwiczeniach i szkoleniach poligonowych za czas podróży służbowej diety za każdą pełną dobę wykonywania zadań poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania są w pełnej wysokości (125%) zwolnione z podatku od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy przysługujące żołnierzom zawodowym odbywającym podróż służbową w celu uczestniczenia w ćwiczeniach i szkoleniach poligonowych za czas podróży służbowej diety są w pełnej wysokości (125%) zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Minister Obrony Narodowej zgodnie z art. 86 ustawy z 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 z późn. zm.) również posiada ustawowe upoważnienie do określenia wysokości oraz trybu przyznawania należności za przeniesienia i podróże służbowe i w związku z tym w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), ww. diety żołnierzy w wysokości określonej przez Ministra Obrony Narodowej powinny być zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Wymienione w pkt 16 ustawy to m.in.: ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416), dekret z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 49, poz. 445 z późn. zm.), a przepisy Ministra Pracy i Polityki Społecznej to: Rozporządzenie z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.). Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) nie tylko minister właściwy do spraw pracy ma prawo określać wysokość diet, które byłyby zwolnione z podatku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby nie będącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydawanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju z zastrzeżeniem ust. 13.

Z powyższego wynika, iż podlegająca zwolnieniu wysokość diet i innych należności określona może być wyłącznie przepisami ustawy lub przepisami wydawanymi przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności z tytułu podróży służbowej. Wysokość diet została zatem określona w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 r. z późn. zm.) oraz w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.).

Biorąc pod uwagę powyższe, w sytuacji gdy osobom nie będącym pracownikami przyznane są diety i inne należności z tytułu podróży służbowych, wartość tych świadczeń do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach będzie zwolniona z opodatkowania na zasadach określonych w cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast nadwyżka ponad określone w tych przepisach limity podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zgodnie z § 14 pkt 4 i 5 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487 z późn. zm.), żołnierzom odbywającym podróż służbową w celu uczestniczenia w ćwiczeniach i szkoleniach poligonowych przysługuje za czas podróży służbowej - 125% diety za każdą pełną dobę wykonywania zadań poza stałym miejscem zamieszkania. W świetle cytowanych przepisów wolna od podatku jest jednakże tylko kwota odpowiadająca 100% diety, zaś pozostała należność podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Organ podatkowy nie kwestionuje kompetencji Ministra Obrony Narodowej do określania wysokości oraz trybu przyznawania należności za przeniesienie i podróże służbowe żołnierzy. Ustawa o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych upoważnia bowiem Ministra Obrony Narodowej do wydania stosownych przepisów. Za błędne należy jednak uznać twierdzenie wnioskodawcy, że z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż nie tylko minister właściwy do spraw pracy ma prawo określić wysokość diet, które byłyby zwolnione z podatku. Powołany przepis wyraźnie bowiem wskazuje, że zwolnione są jedynie diety określone albo w ustawach, albo w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy. Tymczasem wysokość diet dla żołnierzy zawodowych nie wynika z przepisów ustawy, ale z przepisów Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej. Nie można zatem utożsamiać przepisów rozporządzenia z przepisami ustawy, nawet jeśli ustawa zawiera delegację do wydania przez Ministra Obrony Narodowej rozporządzenia.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówiąc o aktach prawnych określających wysokość diety obok ustaw wymienia wyłącznie przepisy wydane przez ministra właściwego do spraw pracy. Oznacza to, że nawet jeśli jakikolwiek inny minister wydaje przepisy, w których określa wysokość diet i innych należności, to zwolnieniu podlegają jedynie kwoty do wysokości określonej w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy.

Z tej też przyczyny stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.