IBPB2/415-371/07/CJS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 12 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania rocznego PIT-37 za 2006 rok oraz za lata poprzednie w związku z niezastosowaniem przez płatnika 50% kosztów uzyskania przychodu z tytułu wynagrodzenia dla twórcy projektu wynalazczego (patentu) - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania rocznego PIT-37 za 2006 rok oraz za lata poprzednie w związku z niezastosowaniem przez płatnika 50% kosztów uzyskania przychodu z tytułu wynagrodzenia dla twórcy projektu wynalazczego (patentu).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 1999 r. opracował wraz z innymi osobami projekty wynalazcze, które następnie zostały zgłoszone do ochrony w Urzędzie Patentowym. W związku z uzyskaniem patentów na wynalazki zakład wykorzystujący opracowania m.in. wnioskodawcy wypłacił mu (jako współtwórcy) wynagrodzenie, w stosunku do którego nie zastosowano żadnych kosztów uzyskania przychodu. Od wypłaconej kwoty została pobrana jedynie zaliczka na podatek dochodowy w wysokości 19%. Wnioskodawca nadmienił, że do zakresu jego obowiązków służbowych nie należało opracowywanie rozwiązań nowatorskich, a jedynie rozwiązania konstrukcyjne zgodnie z istniejącym stanem techniki i wykształceniem. Wnioskodawca ponadto podkreślił, ze tworzenie rozwiązań nowatorskich wymaga dużej inwencji twórczej i talentu konstruktorskiego oraz wiedzy nabywanej przez lata doświadczeń, obserwacji kierunków rozwoju techniki, wielu przemyśleń, obliczeń wytrzymałościowych, a także wielu innych różnych działań, które trudno opisać. Między innymi wymaga poznania rozwiązań konkurencji, dyskusji na spotkaniach współtwórców, uzgodnień konstrukcyjnych, technologicznych, eksploatacyjnych, bezpieczeństwa rozwiązań, budowy stanowisk badawczych i przeprowadzenia wielu prób, wykonania wielu prawdopodobnych konstrukcji aby wybrać jedno do końcowego rozwiązania. Dlatego też prace te są wykonywane w czasie pracy, w pracy po godzinach pracy, w czasie wolnym od pracy w domu jak i na spotkaniach osób uczestniczących w rozwiązywaniu problemu. Stąd też skład zespołu twórców co do liczebności jak i fachowców z różnych firm. Nie ulega wątpliwości fakt, że rozwiązania były dokonane na urządzeniach będących własnością spółki i fabryki, stąd też właścicielem projektów wynalazczych są spółka jak i fabryka. Na opracowywanie tych projektów wynalazczych wnioskodawca nie miał zawartych żadnych dodatkowych umów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatnik ma prawo do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu z tytułu wynagrodzenia dla twórców projektu wynalazczego (patentu) oraz do złożenia korekty zeznania rocznego PIT-37 za 2006 r. oraz za lata poprzednie, w których to otrzymywał za wyżej wymienione projekty wynalazcze wynagrodzenie zaliczkowe.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z praw majątkowych (art. 18) uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Koszty uzyskania przychodów określone są w wysokości 50% uzyskania przychodu (art. 22 ust. 9).Wobec powyższego wnioskodawca uważa, iż w jego przypadku istnieje możliwość zastosowania przez niego 50% kosztów uzyskania przychodu w odniesieniu do przychodu uzyskanego z wynagrodzenia za korzystanie z projektów wynalazczych (patentów), pomimo ze nie zrobił tego zakład pracy wypłacający z tego tytułu wynagrodzenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Zawarte w cyt. wyżej art. 18 wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności". Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są natomiast - stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu zapłaty za przeniesienie prawa własności projektu wynalazczego, topografii układu scalonego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego przez pierwszego właściciela - w wysokości 50% uzyskanego przychodu. Uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące kosztów uzyskania przychodów przysługującym twórcom projektów wynalazczych należy rozpatrywać w kontekście przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) określających między innymi zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców. Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt 6 tej ustawy - ilekroć w ustawie jest mowa o projektach wynalazczych - rozumie się przez to wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty racjonalizatorskie. W myśl art. 11 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej prawo do uzyskania patentu na wynalazek albo prawa ochronnego na wzór użytkowy, jak również praw z rejestracji wzoru przemysłowego, przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2,3 i 5, twórcy. Ust. 2 cyt. powyżej art. 11 ustawy - Prawo własności przemysłowej stanowi, iż współtwórcom wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawnienie do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa rejestracji przysługuje wspólnie. W myśl ust. 3 ww. ustawy - Prawo własności przemysłowej w razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w wyniku wykonania obowiązków ze stosunku pracy albo realizacji innej umowy o którym mowa w ust. 1, przysługuje pracodawcy lub zamawiającemu, chyba że strony ustaliły inaczej. Stosownie do treści art. 20 ustawy - Prawo własności przemysłowej twórca wynalazku wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawniony do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji może przenieść to prawo nieodpłatnie lub za uzgodnioną zapłatę na rzecz przedsiębiorcy albo przekazać mu wynalazek, wzór użytkowy albo przemysłowy do korzystania.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy należy stwierdzić, że wypłacone pracownikowi w myśl ustawy - Prawo własności przemysłowej, wynagrodzenie za przeniesienie prawa własności wynalazku może być kwalifikowane jako wynagrodzenie, którego dotyczą przepisy art. 18 i art. 22 ust. 1 oraz ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym przez podatnika we wniosku, do zakresu jego obowiązków służbowych nie należało opracowywanie rozwiązań nowatorskich, a jedynie opracowywanie rozwiązań konstrukcyjnych zgodnie z istniejącym stanem techniki i wykształceniem. Skoro zatem wnioskodawca nie stworzył tego wynalazku w ramach istniejącego stosunku pracy w związku z tym otrzymane wynagrodzenie zakwalifikować należy jako wynagrodzenie twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, czyli jako przychód z praw majątkowych. W związku z powyższym wnioskodawca ma prawo do złożenia korekt zeznania rocznego za rok 2006 i lata poprzednie skoro wypłacający wynagrodzenie nie zastosował 50% kosztów uzyskania przychodu.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy art. 81 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa. Zgodnie z treścią art. 81 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację (w tym również zeznanie, wykaz oraz informację, do których składania obowiązani są, na podstawie odrębnych przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci) co następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym - poprawnym już - wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji oraz z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty. W przypadku gdy w złożonym pierwotnie zeznaniu podatkowym, podatnik wykazał zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacił zadeklarowany podatek albo wykazał nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej, stosownie do treści art. 75 § 3 korektę składa się wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty (w którym to wniosku winna być określona kwota nadpłaty). Prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w przypadku, o którym mowa powyżej w myśl art. 79 § 2 pkt 2 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa wygasa po upływie 5 lat od dnia złożenia zeznania rocznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku podatnik dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.