IBPB2/415-278/07/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 22 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczenia dla członka Rady Nadzorczej - jest prawidłowe.

W dniu 18 października 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczenia dla członka Rady Nadzorczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Grupa Akcjonariuszy utworzona na Nadzwyczajnym Walnym Zgromadzeniu Spółki na podstawie art. 385 § 5 Kodeksu spółek handlowych postanowiła oddelegować wybranego przez siebie w drodze głosowania oddzielnymi grupami członka Rady Nadzorczej do stałego indywidualnego wykonywania czynności nadzorczych na rzecz Spółki. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie ustaliło wynagrodzenie Oddelegowanego z tytułu czynności wykonywanych w ramach oddelegowania, a także uchwaliło, iż w celu stałego indywidualnego wykonywania czynności nadzorczych Oddelegowany może korzystać z samochodu osobowego, telefonu komórkowego oraz komputera stanowiących własność Spółki. Koszty związane z używaniem i eksploatacją wymienionych środków trwałych (tj. koszty ubezpieczenia, napraw i przeglądu samochodu, benzyny, koszty rozmów telefonicznych, serwisu komputera, itp.) ponosi Spółka. Oddelegowany nie jest uprawniony do korzystania z rzeczy dla celów prywatnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w sytuacji opisanej powyżej w odniesieniu do użytkowania przez członków Rady Nadzorczej Spółki samochodów służbowych, powstaje dla tych osób przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w związku z którym Wnioskodawca byłby zobowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są (...) otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. W opisanej sytuacji zdaniem wnioskodawcy po stronie członka Rady Nadzorczej nie powstanie nieodpłatne świadczenie w rozumieniu powyższych przepisów, a w konsekwencji nie powstanie z tego tytułu przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z natury stosunku prawnego łączącego członka Rady Nadzorczej ze Spółką. Zdaniem wnioskodawcy stosunek ten zakłada ekwiwalentność świadczeń: Spółka zobowiązuje się do przekazania członkowi Rady Nadzorczej samochodu będącego jej własnością w celu wykonywania zadań służbowych i z tego tytułu osiąga korzyści, z kolei członek Rady Nadzorczej otrzymując możliwość posługiwania się samochodem, jest zobowiązany do świadczenia na rzecz Spółki. Fakt udostępnienia samochodu ma zatem wpływ na wysokość przychodów uzyskiwanych przez Spółkę. A zatem, według Spółki, nie mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem po stronie członka Rady Nadzorczej, zdefiniowanym w art. 11 ust. 1 i 2 ustawy podatkowej, które z założenia ma charakter jednostronny. W konsekwencji więc, po stronie członka Rady Nadzorczej nie powstaje przychód z tytułu takiego świadczenia, po stronie Spółki zaś nie powstaje obowiązek ustalania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Spółka powołuje się na interpretację trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 7 grudnia 2004 r. nr III-MUS-WP/434/1506/04.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei art. 12 ust. 1 wskazanej ustawy, określa, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Tak więc przychodem jest wartość nieodpłatnych świadczeń, które nie powodują powstania u otrzymującego daną rzecz obowiązku dokonania jakichkolwiek wzajemnych świadczeń na rzecz dającego.

W przedstawionym stanie faktyczny, samochód osobowy, będący własnością wnioskującej, wykorzystywany będzie przez członka Rady Nadzorczej wyłącznie do celów służbowych. Jak wskazuje Spółka, członek Rady Nadzorczej nie jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych. Wobec powyższego uznać należy, iż nie otrzymuje on nieodpłatnych świadczeń.

W sytuacji, gdyby członkowie Rady Nadzorczej wykorzystywali samochody osobowe dla celów prywatnych, zaś koszty takiego korzystania w całości lub w części ponosiłaby wnioskująca Spółka, wówczas uzyskiwaliby oni nieodpłatne świadczenia, które podlegałoby opodatkowaniu łącznie z innymi składnikami wynagrodzenia, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy podatkowej.

W związku z powyższym należy uznać, że wykorzystywanie przez członka Rady Nadzorczej samochodu służbowego jedynie w celach służbowych nie powoduje powstania dla niego przychodu. Tym samym po stronie Spółki nie powstaje obowiązek ustalania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.