IBPB2/415-254/08/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 05 luty 2008 r.), uzupełnionym w dniu 9 kwietnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu obliczenia wysokości zaliczki na podatek dochodowy u osób, które przekroczyły pierwszy próg podatkowy a zadeklarowały chęć opodatkowania dochodów w zeznaniu rocznym wspólnie ze współmałżonkiem - jest prawidłowe.

W dniu 5 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu obliczenia wysokości zaliczki na podatek dochodowy u osób, które przekroczyły pierwszy prób podatkowy a zadeklarowały chęć opodatkowania dochodów w zeznaniu rocznym wspólnie ze współmałżonkiem.Z uwagi na fakt, iż wniosek zawierał braki formalne pismem z dnia 28 marca 2008 r. wezwano do ich uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 9 kwietnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wdraża nowy system komputerowy kadrowo - płacowy. Z interpretacji firmy wdrażającej system wynika, że nie ma znaczenia fakt złożenia oświadczenia o wspólnym rozliczeniu się ze współmałżonkiem, że zaliczkę na podatek dochodowy od wynagrodzenia osób, które przekroczyły pierwszy próg skali podatkowej należy odprowadzić w wyższej wysokości do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli osoba złożyła oświadczenie o wspólnym rozliczeniu dochodów ze współmałżonkiem, powinna mieć odprowadzony podatek dochodowy według wyższej skali podatkowej do Urzędu Skarbowego.

Zdaniem spółki osoba, która weszła w II próg podatkowy, ale złożyła oświadczenie o wspólnym rozliczeniu ze współmałżonkiem powinna mieć odprowadzony do Urzędu Skarbowego podatek dochodowy w wysokości 19%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.W myśl art. 32 ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

Z przepisu art. 32 ust. 1a ww. ustawy wynika, że jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie, że za dany rok zamierza opodatkować dochody łącznie z małżonkiem bądź na zasadach określonych w art. 6 ust. 4, a za rok podatkowy przewidywane, określone w oświadczeniu dochody podatnika nie przekroczą górnej granicy pierwszego przedziału skali, a odpowiednio małżonek lub dziecko nie uzyskują żadnych dochodów z wyjątkiem renty rodzinnej - zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 19% dochodu uzyskanego w danym miesiącu i są dodatkowo pomniejszane za każdy miesiąc o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej.

Natomiast, jak wynika z art. 32 ust. 1a pkt 2 lit. a) tej ustawy, jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie, że za dany rok zamierza opodatkować dochody łącznie z małżonkiem bądź na zasadach określonych w art. 6 ust. 4, a za rok podatkowy przewidywane, określone w oświadczeniu dochody podatnika przekroczą górną granicę pierwszego, (...) przedziału skali, a odpowiednio małżonek lub dziecko nie uzyskują żadnych dochodów z wyjątkiem renty rodzinnej lub dochody małżonka mieszczą się w niższych przedziałach skali - zaliczki wynoszą za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę drugiego przedziału skali - 19% dochodu uzyskanego w danym miesiącu. Zgodnie z ust. 1b ww. artykułu płatnicy, którym podatnik złożył oświadczenie wymienione w ust. 1a, pobierają zaliczki według zasad określonych w ust. 1a pkt 1 i 2 począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostało złożone oświadczenie.W razie faktycznej zmiany stanu upoważniającego do obniżki zaliczek lub utraty możliwości do opodatkowania dochodów zgodnie z art. 6, podatnik jest zobowiązany poinformować o tym płatnika; w tym przypadku od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik przestał spełniać warunki do obniżki zaliczek, zaliczki są pobierane według zasad określonych w ust. 1 (art. 32 ust. 1b ww. ustawy).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, dochody pracowników spółki przekraczają w ciągu roku pierwszy próg podatkowy i składają oni oświadczenia o wspólnym rozliczeniu ze współmałżonkiem. W związku z powyższym jeżeli pracownik, którego dochód przekroczy pierwszy próg podatkowy i nie przekroczy górnej granicy drugiego przedziału skali złoży płatnikowi oświadczenie, iż zamierza rozliczyć się z małżonkiem, którego dochody nie przekroczą pierwszego progu podatkowego, należy od jego dochodu pobierać zaliczki w wysokości 19%.

Zatem stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.