IBPB2/415-1488/08/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani K. przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 8 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanego odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy najmu - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 września 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanego odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od dnia 1 stycznia 2003 r. wnioskodawczyni mieszkała w wynajętym na podstawie umowy najmu na czas nieokreślony lokalu mieszkalnym. Wcześniej tj. od 1979 r. wnioskodawczyni mieszkała w tym lokalu, który miał wtedy status mieszkania zakładowego. W dniu 30 lipca 2008 r. w związku z późn. zm. organizacyjnymi w firmie właściciela i koniecznością sprzedaży nieruchomości, właściciel rozwiązał z wnioskodawczynią umowę najmu. Na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy wnioskodawczynią a właścicielem lokalu wnioskodawczyni została wypłacona kwota 40.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymana kwota stanowi przychód podlegający opodatkowaniu.

Zdaniem wnioskodawczyni, otrzymana kwota jest rodzajem odszkodowania. Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odszkodowanie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nadmienia, że jest inwalidką I grupy, a przeprowadzka w takim stanie zdrowia była bardzo dużym obciążeniem.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Aby zatem wypłacona kwota (odszkodowanie) korzystało ze zwolnienia na podstawie wskazanego przepisu, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

* jego wysokość lub zasady ustalania muszą wynikać z przepisów odrębnych ustaw,

* podstawą jego przyznania nie może być zawarta umowa lub ugoda.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w wyniku zawartego porozumienia otrzymała Pani kwotę pieniężną w związku z koniecznością opuszczenia najmowanego lokalu Kwota ta w Pani ocenie, stanowi w rzeczywistości odszkodowanie. Niezależnie od charakteru otrzymanej kwoty, podstawą jej zwolnienia z opodatkowania nie może być art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Źródłem tego odszkodowania jest bowiem wola stron zawartego porozumienia. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g), ww. ustawy stanowi wyjątek wyłączający zastosowanie tego zwolnienia właśnie do odszkodowań przyznanych na podstawie umów (porozumień), ugód, innych niż ugody sądowe. Dlatego też stwierdzić należy, że otrzymana kwota podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i stanowić będzie przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Z treści art. 20 ust. 1 wynika bowiem, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Reasumując, otrzymana kwota/odszkodowanie będzie stanowiło przychód z innych źródeł, który podlega opodatkowaniu i wykazaniu w zeznaniu podatkowym za dany rok, w którym wypłacona została kwota/odszkodowanie łącznie z innymi dochodami osiągniętymi w tym samym roku podatkowym, podlegającymi opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami stanowisko wnioskodawczyni uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.