IBPB2/415-1385/08/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 12 sierpnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania odsetek uzyskanych od udzielonej w Czechach pożyczki - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania odsetek uzyskanych od udzielonej w Czechach pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą mającą miejsce zamieszkania w Polsce i prowadzi tutaj działalność gospodarczą. Posiada udział w spółce z o.o. w Czechach, w której zatrudniony jest na pół etatu jako specjalista ds. obrotu energią elektryczną oraz nieodpłatnie pełni funkcję członka zarządu.

Wnioskodawca udzielił tej spółce pożyczki ze środków prywatnych. Umowa została zawarta w Republice Czeskiej, a środki przelano z rachunku bankowego wnioskodawcy w Czechach na rachunek pożyczkobiorcy w Czechach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Gdzie powinny być opodatkowane odsetki uzyskane z udzielonej pożyczki, w Polsce czy w Czechach.

Zdaniem wnioskodawcy, odsetki powinny zostać opodatkowane w Czechach.

Przepisy odnoszące się do przedstawionego stanu faktycznego zawiera podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. umowa między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1994 r. Wprowadziła ona w zakresie opodatkowania odsetek, od dnia jej wejścia w życie, zasadę poboru podatku u "źródła". Zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2 umowy, odsetki które powstają w Umawiającym się Państwie (RP) i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie (Czechy), mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie nadają państwom żadnych nowych praw do opodatkowania w tym państwie dochodów osób zagranicznych, a jedynie ograniczają już istniejące prawa. Dlatego też dane państwo, na podstawie samej tylko umowy, nie może nałożyć na rezydenta podatkowego innego państwa obowiązków podatkowych ponad te, które wynikają z jego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego, może tylko ograniczyć obowiązki wynikające z własnego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego. Dlatego też w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania używa się sformułowania, że "dane dochody podatnika mogą być opodatkowane w drugim umawiającym się państwie", bowiem o tym czy będą tam opodatkowane zdecyduje już wyłącznie dane państwo, którego prawa taki zapis dotyczy i które z prawa do opodatkowania takich dochodów może zrezygnować.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy - za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Wyżej wskazane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 ww. od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Jak wynika z art. 30a ust. 2 ustawy ww. przepis stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 11 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 24 czerwca 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189) odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże odsetki, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% brutto tych odsetek.

Przy czym należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie Umawiającym się Państwem, w którym powstają odsetki są Czechy, a nie Polska - co błędnie wskazuje wnioskodawca. Polska jest natomiast drugim Umawiającym się Państwem, gdyż to w Polsce wnioskodawca ma miejsce zamieszkania. O tym, w którym państwie powstają odsetki decyduje miejsce zamieszkania pożyczkobiorcy, gdyż to on będzie zobowiązany do zapłaty odsetek.

Użyte w powołanej (art. 11 ust. 1) umowie międzynarodowej sformułowanie "mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie" oznacza, że odsetki od pożyczki będą zawsze opodatkowane w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie. Z kolei ust. 2 tego artykułu ma zawsze zastosowanie, kiedy prawo Umawiającego się Państwa, przewiduje opodatkowanie odsetek od pożyczki. W umowie użyto bowiem sformułowania "mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają", nie ustanowiono natomiast zapisu, że podlegają opodatkowaniu "tylko w tym drugim Państwie". Oznacza to, że odsetki od pożyczki mogą podlegać opodatkowaniu zarówno w Czechach jak i w Polsce.

Aby uniknąć podwójnego opodatkowania należy zastosować art. 24 Umowy, zgodnie z którym w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unika się m.in. w przypadku przychodów, o których mowa w art. 11 Umowy w następujący sposób:

Określona powyżej metoda nazywana jest metodą proporcjonalnego odliczenia.

We własnym stanowisku wnioskodawca wskazał, że odsetki powinny zostać opodatkowane w Czechach. Organ podatkowy nie mógł w związku z powyższym potwierdzić stanowiska wnioskodawcy. Prawidłowa interpretacja przedstawionego stanu faktycznego winna uwzględniać fakt, iż odsetki te mogą być opodatkowane zarówno w Czechach jak i w Polsce, przy czym w Polsce wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku zapłaconego w Czechach.

W związku z powyższym stanowiska wnioskodawcy nie można było uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.