IBPB2/415-1298/08/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 23 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii w latach 2003-2004 - jest nieprawidłowe

W dniu 23 lipca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii w latach 2003-2004.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2000 r. wyjechał w celach zarobkowych do Wielkiej Brytanii, a w 2002 r. otrzymał zezwolenie na pracę. W 2003 r. wnioskodawca wystąpił o zezwolenie na pobyt w Wielkiej Brytanii dla swojej żony i córki (wiza na łączenie rodzin). W 2003 r. żona i córka przyjechały do niego do Wielkiej Brytanii, gdzie prowadził działalność gospodarczą i mieszkał od 2000 r. Córka wnioskodawcy zaczęła uczęszczać do szkoły w Wielkiej Brytanii i uczyła się tam do 2005 r. Wnioskodawca z żona pracował w swojej firmie. W Wielkiej Brytanii małżonkowie płacili podatki i składki ubezpieczeniowe. W okresie od 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2004 r. wnioskodawca nie uzyskiwał żadnych przychodów i dochodów w Polsce, lub też z praw majątkowych i tym podobnych pochodzących z Polski. W 2003 i 2004 r. wnioskodawca uzyskał dochody z działalności w Wielkiej Brytanii, które tam opodatkował. Za lata 2003 i 2004 wnioskodawca nie składał zeznań podatkowych w Polsce, gdyż jego miejscem interesów życiowych w tamtym czasie była Wielka Brytania, gdzie prowadził działalność, mieszkał i wynajmował mieszkanie, a jego córka uczęszczała do szkoły. Do wniosku dołączono kserokopie dokumentów dotyczących pobytu wnioskodawcy w Wielkiej Brytanii i dochodów tam uzyskanych, pobytu i uczęszczania do szkoły jego córki i pobytu żony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy za lata 2003 i 2004 wnioskodawca ma obowiązek odprowadzić podatek dochodowy z dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii w zeznaniu podatkowym w Polsce.

Zdaniem wnioskodawcy z uwagi na fakt stałego i nieprzerwanego zamieszkiwania i prowadzenie działalności w Wielkiej Brytanii od 2002 r. do 2005 r. oraz przeniesienia tam swojego centrum interesów życiowych (szkoła córki, przebywanie żony) nie ma on obowiązku opodatkowywania dochodów uzyskanych w 2003 i 2004 r. w Polsce.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).W myśl art. 3 ust. 2a osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymienione wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. Stosownie do treści art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20) obowiązujące do końca 2006 r., określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych. Definicja miejsca zamieszkania odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistych z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego. W przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006 r., pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Analizując owe więzi należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym sam fakt przebywania i prowadzenia działalności na terenie Wielkiej Brytanii nie przesadza jeszcze, że wnioskodawca na teren tego państwa przeniósł centrum interesów życiowych. Należy bowiem podkreślić, że do momentu, kiedy rodzina wnioskodawcy przebywała na terytorium Polski, to z Polska łączyły wnioskodawcę ściślejsze więzi osobiste i na terenie Polski posiadał miejsce zamieszkania do celów podatkowych. Jednakże z chwilą kiedy żona i córka wnioskodawcy wyjechały do Wielkiej Brytanii, więzi łączące wnioskodawcę z Wielką Brytanią stały się ściślejsze niż te, które łączyły go z Polską. Zatem z dniem przyjazdu rodziny wnioskodawca zmienił rezydencję podatkową na Wielką Brytanię. Od tej daty posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii i jedynie ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Z wniosku wynika, że przyjazd rodziny do Wielkiej Brytanii nastąpił w trakcie 2003 r. Zatem do daty przyjazdu rodziny wnioskodawca posiadał w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy i winien był dokonać w Polsce rozliczenia dochodów uzyskanych za ten okres ze wszystkich źródeł w tym dochodów osiągniętych w Wielkiej Brytanii. Natomiast za cały okres zamieszkiwania w Wielkiej Brytanii wnioskodawcy i jego rodziny, na wnioskodawcy nie ciążył obowiązek opodatkowania w Polsce dochodów osiągniętych w Wielkiej Brytanii w tym okresie. Do wniosku dołączono plik kserokopii dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a,43-300 Bielsko-Biała.