IBPB2/415-1222/08/BJ - Wykonywanie obowiązków płatnika w stosunku do zatrudnionych na umowę zlecenia pracowników z Ukrainy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana D. przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 lipca 2008 r.), uzupełnionym w dniu 1 października 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wykonywania obowiązków płatnika w stosunku do zatrudnionych na umowę zlecenie pracowników z Ukrainy - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2008 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania zatrudnionych na umowę zlecenie pracowników z Ukrainy.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 15 września 2008 r. znak: IBPB2/415-1222/08/BJ IBPP3/443-501/08/IK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 1 października 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Rolnik (osoba fizyczna) prowadzący gospodarstwo rolne i opłacający podatek w formie podatku rolnego zatrudniał od września 2007 r. do grudnia 2007 r. pracowników z Ukrainy. Te osoby zagraniczne przyjechały na wizy do pracy na okres do 3 miesięcy w okresie 6 miesięcy (§ 2 pkt 27 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 sierpnia 2006 r. - Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1116 z późn. zm.), zostały zameldowane oraz zatrudnione na umowę zlecenie. Pracodawca zgłosił je do ubezpieczeń społecznych, ubezpieczenia zdrowotnego oraz wypadkowego. Pracodawca uzyskał informację w Urzędzie Skarbowym, że musi te osoby zgłosić na druku NIP-3 w celu uzyskania dla nich Numeru Identyfikacji Podatkowej. Osoby te uzyskały Numery Identyfikacji Podatkowej na terenie Polski. Pracodawca jako płatnik odprowadzał podatek od umów zleceń w terminie do dnia 20 miesiąca następującego. Po zakończeniu umowy został złożony druk PIT-4R.

W r. 2008 rolnik zatrudnił znowu pracowników z Ukrainy zgodnie z obowiązującymi przepisami i ponownie zwrócił się do Urzędu Skarbowego w celu nadania Numeru Identyfikacji Podatkowej. Został odesłany do innego Urzędu Skarbowego, gdzie został poinformowany, że osoby z Ukrainy pracujące w Polsce do 6 miesięcy w okresie 12 miesięcy (przepisy Ministra Pracy i Polityki Społecznej) nie ubiegają się o Numer Identyfikacji Podatkowej w Polsce, a jedynie pracodawca jest zobowiązany do przekazania informacji o osiągniętych dochodach tym osobom na druku IFT-1/IFT-1R.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca wskazał, iż prowadzi wyłącznie działalność rolniczą polegającą na produkcji pszenicy, rzepaku i drzewek owocowych i opłaca podatek w formie podatku rolnego. Wyjaśnił ponadto, że wskazany przez pracownika Urzędu Skarbowego sposób postępowania wydaje mu się nieprawidłowy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy, obywatele Ukrainy zatrudnieni na podstawie umów zlecenia (zwani dalej "obywatelami Ukrainy"), są tzw. nierezydentami podatkowymi w rozumieniu art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającymi w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Choć obywatele Ukrainy uzyskują wynagrodzenie z tytułu wykonania w Polsce pracy na podstawie umów zlecenia (dalej "wynagrodzenie"), nie znajdą w sprawie zastosowania przepisy art. 13 pkt 8, art. 29 ust. 1 ani art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a to z tego względu, że podmiotem wypłacającym wynagrodzenie na rzecz obywateli Ukrainy jest wnioskodawca, wykonujący wyłącznie działalność rolniczą.

Artykuł 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi bowiem, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się (między innymi) "przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Tymczasem w przedmiotowej sprawie wynagrodzenie jest wypłacane przez wnioskodawcę, który nie mieści się w żadnej kategorii podmiotów wymienionych w powyższym przepisie. W szczególności nie jest on osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, lecz osobą fizyczną prowadzącą działalność rolniczą, zarówno w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. 2007 r. Nr 155, poz. 1095) (zwanej dalej "ustawą o swobodzie działalności gospodarczej").

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez działalność rolniczą rozumie się "działalność polegającą na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb (...)."

Prowadzona przez wnioskodawcę działalność polega właśnie na wytwarzaniu produktów roślinnych, tj. produkcji pszenicy, rzepaku oraz drzewek owocowych i sprzedaży (wyłącznie) tych produktów. Bez wątpienia zatem ten rodzaj działalności jest działalnością rolniczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko takie, zdaniem wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w pismach urzędowych organów podatkowych. Tytułem przykładu wnioskodawca wskazał na pogląd wyrażony przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie w piśmie z dnia 28 grudnia 2004 r. DG/415-GA/45/04, w którym dokonując oceny, czy działalność polegająca na wytwarzaniu i sprzedaży wyrobów własnej produkcji w stanie nieprzetworzonym (w tym przypadku kiełków) jest działalnością rolniczą, organ ten wskazał:

"Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Działalność rolniczą w rozumieniu tej ustawy jest generalnie działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu. Produkcja i sprzedaż kiełków mieści się w zakresie działalności rolniczej zgodnie z ustawową definicją."

Nadto wnioskodawca zauważa, że płaci podatek rolny od gruntów zajętych na prowadzenie swej działalności. Gdyby działalność prowadzona na tych gruntach była działalnością gospodarczą inną niż rolnicza, wówczas grunty te nie podlegałyby opodatkowaniu podatkiem rolnym. Wynika to z brzmienia art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969) zwanej dalej "ustawą o podatku rolnym", który stanowi:

"Opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza."

Artykuł 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym stanowi z kolei, iż "za działalność rolniczą uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb."

Definicja pojęcia "działalność rolnicza" zawarta w ustawie o podatku rolnym jest więc zdaniem wnioskodawcy niemalże tożsama z definicją tego pojęcia zawartą w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ulega wątpliwości, że jego działalność polegająca na produkcji pszenicy, rzepaku oraz drzewek owocowych, jako "produkcja roślinna" spełnia przesłanki definicji działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku rolnym.

Wnioskodawca podaje, iż zasadność uiszczenia przez niego podatku rolnego nie była nigdy kwestionowana. Niekonsekwencją byłoby zatem uznanie go za podmiot prowadzący działalność rolniczą na potrzeby podatku rolnego i jednocześnie za podmiot prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą na potrzeby podatku dochodowego. Takie przyjęcie nie miałoby podstaw wobec niemalże tożsamych definicji pojęcia działalności rolniczej zawartych w obu powołanych powyżej ustawach.

Artykuł 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że "przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej". Prowadzona przez wnioskodawcę działalność nie mieści się w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, gdyż nie spełnia przesłanek określonych w art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro tak, to do niego nie mają w ogóle zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności niedopuszczalne byłoby przyjęcie, że prowadzona przez wnioskodawcę działalność, spełniająca znamiona działalności rolniczej określonej w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest jednocześnie pozarolniczą działalnością gospodarczą w sensie art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przeciwne stanowisko prowadziłoby bowiem do absurdalnego wniosku, że uzyskiwane przez wnioskodawcę przychody z prowadzonej przez niego działalności są z jednej strony wyłączone spod opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, a z drugiej strony te same przychody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 i art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki wniosek byłby oczywiście nie do pogodzenia z zasadami poprawnej interpretacji, a zwłaszcza z założeniem o racjonalności ustawodawcy.

Reasumując, wnioskodawcę twierdzi, że skoro prowadzona przez niego działalność spełnia przesłanki definicji działalności rolniczej określonej w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nie jest on osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, przychody uzyskiwane przez obywateli Ukrainy tytułem wynagrodzenia wypłacanego przez wnioskodawcę nie kwalifikują się do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy, ani też żadnych innych przychodów z działalności wykonywanej osobiście wymienionych w powołanym artykule.

Przychody uzyskiwane tytułem wynagrodzenia (na podstawie umów zlecenia) nie spełniają również przesłanek, które pozwalałyby je zakwalifikować do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 3 do pkt 8. Wobec tego przychody uzyskiwane przez obywateli Ukrainy za pracę wykonywaną na podstawie umów zlecenia zawartych z wnioskodawcą, prowadzącym wyłącznie działalność rolniczą, należy traktować jako przychody z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według wnioskodawcy stanowisko takie znajduje potwierdzenie w piśmie Ministra Finansów z dnia 22 lipca 2005 r. PB5/KD-033-72-1101/05, w których stwierdzono iż:

" (...) do przychodów z osobiście wykonywanej działalności z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, zalicza się wyłącznie przychody otrzymywane od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Natomiast przychody uzyskane z tytułu realizacji umowy zlecenia lub umowy o dzieło, od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, stanowią przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy."

Skoro przychody uzyskiwane tytułem wynagrodzenia nie należą do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to również art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie zastosowania, jako że przychody uzyskiwane przez obywateli Ukrainy tytułem wynagrodzenia wypłaconego za pracę wykonywaną na rzecz wnioskodawcy na podstawie umów zlecenia nie mieszczą się w żadnej kategorii przychodów wymienionych w tym przepisie.

Według wnioskodawcy, również przepis art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje w sprawie zastosowania, a to z dwóch względów:

Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest według wnioskodawcy pogląd wyrażony przez Ministra Finansów w powołanym już powyżej piśmie z dnia 22 lipca 2005 r. PB5/KD-033-72-1101/05. Wypowiadając się na temat zasad opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wynagrodzeń wypłacanych na podstawie umów zlecenia zawartych pomiędzy osobami fizycznymi nieprowadzacymi działalności gospodarczej, Minister Finansów wskazał (oprócz kwestii kwalifikacji wynagrodzenia uzyskiwanego z tego tytułu do przychodów z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), iż:

" (...) na zleceniodawcy nie ciąży obowiązek płatnika w rozumieniu ustawy. Obowiązek wpłacenia zaliczek na podatek w trakcie roku podatkowego nie obciąża także zleceniobiorcy. Dopiero w zeznaniu podatkowym zleceniobiorca jest zobligowany wykazać dochód z tego tytułu wraz z innymi dochodami i od łącznej sumy obliczyć podatek dochodowy. "Wnioskodawca zauważa, że powyższe pismo Ministra Finansów dotyczy wszelkich zleceniodawców będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego Minister Finansów zaznaczył, że w sytuacji, gdy dana osoba fizyczna rozpocznie wykonywanie działalności spełniającej przesłanki powyższego przepisu, będzie obowiązana do zarejestrowania tej działalności, a stanowisko przedstawione w tym piśmie utraci w stosunku do takiej osoby aktualność.

Jak zostało wskazane powyżej, działalność wykonywana przez wnioskodawcę jest działalnością rolniczą, więc nie może być jednocześnie pozarolniczą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko przedstawione w powyższym piśmie Ministra Finansów pozostaje zatem w stosunku do wnioskodawcy aktualne.

Przedstawione powyżej stanowisko znajduje nadto potwierdzenie w przedłożonym już przez pełnomocnika Kontrolowanego do akt postępowania artykule pt. "Zatrudnienie obywateli Ukrainy i Białorusi do pracy sezonowej w rolnictwie" zawartym w Biuletynie Informacyjnym wydawnictwa GOFIN, Nr 6 (627) z dnia 1 lutego 2008 r.

Reasumując powyższe rozważania wnioskodawca twierdzi, iż na postawione w niniejszym wniosku pytania należy odpowiedzieć w sposób następujący:

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadząca działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z której przychody, zgodnie z ustępem 1 punktem 1 tegoż artykułu są wyłączone spod zastosowania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest w ogóle zobowiązany do wykonywania czynności płatnika w związku z wypłacanymi na rzecz obywateli Ukrainy wynagrodzeniami za prace wykonywane na podstawie zawartych między nimi umów zlecenia. W konsekwencji, na wnioskodawcy nie ciążą żadne obowiązki sprawozdawcze w związku z wypłacanym wynagrodzeniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 z późn. zm.) za działalność rolniczą uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb.

Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych regulują przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przepisów wymienionej ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Działalnością rolniczą - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca (osoba fizyczna) prowadzący gospodarstwo rolne i opłacający podatek w formie podatku rolnego zatrudnił na umowę zlecenia pracowników z Ukrainy, którzy przyjechali do pracy na okres do 3 miesięcy w okresie 6 miesięcy zgodnie z § 2 pkt 27 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 sierpnia 2006 r. w sprawie wykonywania pracy przez cudzoziemców bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1116 z późn. zm.). Przepis tego artykułu stanowi, iż wykonywanie pracy przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę jest dopuszczalne w przypadku cudzoziemców posiadających obywatelstwo państw graniczących z Rzecząpospolitą Polską i wykonujących pracę w okresie nieprzekraczającym sześciu miesięcy w ciągu kolejnych dwunastu miesięcy, jeżeli otrzymają oni oświadczenie o zamiarze powierzenia im wykonywania pracy od pracodawcy lub podmiotu, o którym mowa w art. 88 ust. 16 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zarejestrowane w powiatowym urzędzie pracy właściwym ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę składającego oświadczenie.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 9 ust. 1 tej ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 53c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Do źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczona została działalność wykonywania osobiście. W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Z treści tego przepisu wynika, że za przychody z umowy zlecenia w rozumieniu art. 13 pkt 8 uważa się przychody otrzymane na podstawie umowy zlecenia ale tylko od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej oraz jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność rolniczą i nie prowadzi działalności gospodarczej. Tym samym należy stwierdzić, że przychody osiągane przez osoby zatrudnione przez wnioskodawcę na podstawie umowy zlecenia nie stanowią przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym przychody te stanowią przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach (art. 20 ust. 1 ww. ustawy).

Użyte w tym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, że przepis zawiera przykładowe wyliczenie przychodów zaliczonych do przychodów z innych źródeł. Tym samym do przychodów tych zalicza się przychody nie zaliczone do pozostałych źródeł przychodów, w tym m.in. przychody osiągane przez osoby fizyczne z tytułu umów zleceń otrzymywanych od osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej.

Obowiązki podmiotu wypłacającego przychody z innych źródeł reguluje przepis art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego r. podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jak wynika z tego przepisu na podmiotach wypłacających przychody z innych źródeł nie ciąży obowiązek poboru zaliczek a jedynie obowiązek wystawienia we wskazanym w nim terminie informacji PIT-8C.

Stosownie do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W rozpatrywanej sytuacji do wnioskodawcy nie ma zastosowania powołany wyżej przepis, gdyż jak wynika z wniosku nie prowadzi on działalności gospodarczej, a zatem nie można uznać go za podmiot, na którym ciążą obowiązki określone w art. 42a ww. ustawy. Wobec powyższego, na wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wystawienia PIT-8C w związku z wypłacanymi wynagrodzeniami na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia osób z Ukrainy. Na wnioskodawcy nie ciążą żadne obowiązki sprawozdawcze.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.