IBPB1/415-896/08/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko P.W., przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 12 listopada 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów części wydatków poniesionych na założenie centralnego ogrzewania w lokalu mieszkalnym, wykorzystywanym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów części wydatków poniesionych na założenie centralnego ogrzewania w lokalu mieszkalnym, wykorzystywanym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Z dniem 1 października 2007 r. wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna rozpoczęła prowa-dzenie działalności gospodarczej. Miejscem prowadzenia działalności jest jej lokal miesz-kalny. Na działalność gospodarczą przeznaczyła jeden pokój, który stanowi 20% całości mieszkania. Głównym przedmiotem jej działalności jest działalność artystyczna określo-na w PKD symbolem 92.31 G. Codziennie pracuje w domu, gdzie przeprowadza próby na koncerty wyjazdowe. Jest ich kilka w miesiącu. W październiku 2008 r. poniosła kosz-ty związane z założeniem centralnego ogrzewania. Zakupiła kocioł, materiały i inne nie-zbędne elementy do centralnego ogrzewania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, koszty związane z montażem i założeniem centralnego ogrzewania będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w wy-sokości 20% poniesionych całkowitych kosztów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przy-chodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabez-pieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzy-skania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

* celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek ten nie może być wymieniony w ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy kata-logu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przy-chodów,

* wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasad-nione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni poniosła wydatki na założenie centralnego ogrzewania w lokalu mieszkalnym, który częściowo (w 20%) wykorzystuje na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotne jest wła-ściwe zakwalifikowanie wymienionego we wniosku zakresu prac jako remontu lub ulep-szenia, ponieważ ma to przełożenie na sposób zaliczenia tych wydatków do kosztów uzy-skania przychodów. Generalną zasadą jest bowiem, że wydatki na remont zaliczane są bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, a wydatki mające charakter ulepszeń wliczane są do wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Przy czym, w myśl art. 22c pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przycho-dów wydatków na:

W świetle art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy rozbudowy, rekonstrukcji adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków ustaloną zgodnie z ust. 1,3-9 i 11-15 powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulep-szone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwór-czą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosz-tami ich eksploatacji.

O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont i są bezpośrednio zali-czane do kosztów uzyskania przychodów, czy też będą uznane za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą podlegały odpisom amortyzacyjnym, odnoszonym w koszty suk-cesywnie - zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami - decyduje zakres przeprowadzonych przez podatnika robót.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje użytych w niej pojęć przebudowa, adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja itd. Brak jest także definicji pojęcia remont i modernizacja.

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) - ilekroć w ustawie jest mowa o remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji, a więc będą to wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych.

Remont środka trwałego powinien zmierzać do zachowania dotychczasowej jego substan-cji. Konsekwencją remontu ma być utrzymanie środka trwałego we właściwym stanie technicznym i użytkowym.

Natomiast ulepszenie, czy też modernizacja to trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątku do wykorzystywania go w innym celu niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego, technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji.

W świetle powyższego poniesione przez wnioskodawczynię wydatki na założenie centralnego ogrzewania, jako wydatki o charakterze modernizacyjnym (ulepszeniowym) nie mogą stanowić bezpośrednio kosztu uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jeżeli ich suma przekracza kwotę 3.500 zł. Wydatki te mogą jednak po-większyć wartość początkową lokalu mieszkalnego, wykorzystywanego w pozarolniczej działalności gospodarczej o ile wnioskodawczyni podejmie decyzję o jego amortyzacji.

Przy czym zważywszy, iż tylko część ww. nieruchomości (20%) jest wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej - odpisów amortyzacyjnych można dokonywać w wy-sokości ustalonej do wartości początkowej ww. lokalu odpowiadającej stosunkowi po-wierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogól-nej powierzchni użytkowej tego lokalu (art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.