IBPB1/415-656/08/BK
Pismo z dnia 19 listopada 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB1/415-656/08/BK
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani Ś. przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 26 sierpnia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 13 października 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na zakup towarów handlowych udokumentowanych paragonem i pokwitowaniem zapłaty - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 26 sierpnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na zakup towarów handlowych udokumentowanych paragonem i pokwitowaniem zapłaty.Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 1 października 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 13 października 2008 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:
Podatniczka prowadzi sklep z renomowaną odzieżą damską. Zaopatrzenie sklepu odbywa się na terenie Niemiec w sklepach detalicznych typu "outlet". Jeden ze sklepów, w którym podatniczka ma zamiar dokonywać zakupu towarów odmówił wystawiania faktur z tytułu zakupywanych w nim towarów - oświadczył, że wystawia jedynie paragon oraz pokwitowanie zapłaty opatrzone pełnymi danymi sprzedawcy (nazwa, adres).
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy podatniczka może na podstawie dokumentów otrzymywanych od kontrahenta niemieckiego księgować zakupione towary w kolumnie 10 "zakup towarów handlowych i materiałów".
Jeżeli nie, w jaki sposób należy wykazać w księdze przychodów i rozchodów ww. zakupy towarów.
Zdaniem podatniczki może ona na podstawie dokumentów otrzymywanych od kontrahenta niemieckiego księgować zakupione towary w kolumnie nr 10 "Zakup towarów handlowych i materiałów". Pomimo, że kontrahent z Niemiec nie wystawia faktur za zakupione towary handlowe, podatniczka powinna wykazywać je zgodnie z treścią ekonomiczną w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a nie w kolumnie 13 "pozostałe wydatki".
Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) podstawą zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów mogą być wyłącznie dowody księgowe spełniające warunki określone w ww. rozporządzeniu.
Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, dowodami księgowymi są:
faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
inne dowody, wymienione w § 13 i § 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
W myśl § 13 ww. rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:
dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
dowody przesunięć;
dowody opłat pocztowych i bankowych;
inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
Ponadto, zgodnie z § 14 ww. rozporządzenia na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku) ograniczając jednak tę możliwość do enumeratywnie wskazanych wydatków, wśród których brak jest wydatku związanego z zakupem towarów handlowych w placówkach handlowych wymienionych we wniosku, tj. sklepach i sieciach handlowych. W myśl natomiast § 14 ust. 4 ww. rozporządzenia, zakup w jednostkach handlu detalicznego materiałów, środków czystości i bhp oraz materiałów biurowych może być, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 4, dokumentowany paragonami zaopatrzonymi w datę i stempel (oznaczenie) jednostki wydającej paragon - określającymi ilość, cenę jednostkową oraz wartość, za jaką dokonano zakupu. Na odwrocie paragonu podatnik musi uzupełnić jego treść, wpisując swoje nazwisko (nazwę zakładu), adres oraz rodzaj (nazwę) zakupionego towaru. Oznacza to, że w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, zakup towarów handlowych, dokonany za granicą powinien być udokumentowany fakturą, o której mowa w powołanym przepisie § 12 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia.
Jednocześnie zauważyć należy, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;
* musi być należycie udokumentowany.
Z powyższego przepisu wywieść zatem należy, iż na gruncie przedmiotowej sprawy, udokumentowane paragonem oraz pokwitowaniem zapłaty wydatki, poniesione na zakup towarów handlowych, nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, polegającej na handlu odzieżą.
Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko wnioskodawczyni uznać należy za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.