IBPB1/415-562/08/BK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 października 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB1/415-562/08/BK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana G. przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2008 r. (wpływ do tut. Biura - 21 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej udokumentowanych dowodami wewnętrznymi wydatków, poniesionych na zakup towarów handlowych (artykułów rolnych), dokonywany od rolników - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej udokumentowanych dowodami wewnętrznymi wydatków, poniesionych na zakup towarów handlowych (artykułów rolnych), dokonywany od rolników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 2008 r. prowadzi księgowość zgodnie z ustawą o rachunkowości ponieważ za 2007 r. obroty firmy przekroczyły 800.000 Euro.

Prowadzona przez niego działalność gospodarcza dotyczy skupu hurtowego artykułów rolnych m.in.: ogórków, buraków, marchewki, ziemniaków, kapusty itp.

Zakupu ww. towarów handlowych dokonuje na placach handlowych i od rolników dowożących towar bezpośrednio do skupu. Rolnicy nie chcą ujawniać swoich danych osobowych i nie są zainteresowani otrzymaniem faktury VAT RR, żądając przy zakupie zapłaty gotówką.

W związku z zaistniałą sytuacją w celu udokumentowania ww. zakupów wystawiane są dowody wewnętrzne zawierające nazwę towaru, ilość, cenę jednostkową, wartość oraz podpis osoby dokonującej wydatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w 2008 r. podatnik prowadząc księgowość zgodnie z ustawą o rachunkowości i dokonując zakupu od rolników może dokumentować te operacje gospodarcze dokumentami o takiej samej treści jak w 2007 r. tj. dowodami wewnętrznymi zawierającymi: nazwę towaru, ilość, cenę jednostkową, wartość towaru i podpis osoby skupującej.

Zdaniem wnioskodawcy zakup płodów rolnych udokumentowany dowodami wewnętrznymi stanowi koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności.

Rolnik ryczałtowy żąda zapłaty gotówką za sprzedane produkty rolne, a także odmawia podania danych umożliwiających prawidłowe sporządzenie faktury VAT RR. Dokonana transakcja powinna zostać udokumentowana dowodem zastępczym zgodnie z art. 20 ust. 4 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). W przypadku, gdy przedmiotem transakcji nie są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług ma prawo wystawić dowód zastępczy (dowód wewnętrzny) co usankcjonował zarządzeniem wewnętrznym jako dokumentacją opisującą przyjęte zasady (politykę) rachunkowości zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o rachunkowości.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

W myśl art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy.

Zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":

1.

zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów,

2.

zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom,

3.

wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

Przy czym w myśl art. 20 ust. 4 ww. ustawy w przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanie operacji gospodarczej za pomocą księgowych dowodów zastępczych, sporządzonych przez osoby dokonujące tych operacji. Nie może to jednak dotyczyć operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz skup metali nieżelaznych od ludności.

Natomiast minimum wymagań stawianych wobec dokumentów księgowych zawiera art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości zgodnie z którym dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1.

określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,

2.

określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,

3.

opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określaną także w jednostkach naturalnych,

4.

datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu,

5.

podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,

6.

stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacji), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

Na podstawie art. 21 ust. 1a ustawy o rachunkowości można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów lub technik dokumentowania zapisów księgowych.

Zakup od rolników ryczałtowych produktów rolnych winien być ewidencjonowany fakturą VAT RR, którą wystawia nabywca produktów, przekazujący zbywcy oryginał tejże faktury. Zgodnie bowiem z art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny nabywający produkty rolne od rolnika ryczałtowego winien wystawić w dwóch egzemplarzach fakturę dokumentującą nabycie tych produktów. Oryginał faktury przekazać dostawcy. Faktura powyższa, jest zatem w świetle cyt. powyżej przepisów zewnętrznym dowodem własnym.

Jeżeli zatem zakupy produktów rolnych dokonywane będą od rolników ryczałtowych wówczas wnioskodawca nabywając te produkty zobowiązany będzie do wystawienia faktury VAT RR i przekazania zbywcy oryginału tejże faktury.

W konsekwencji w przypadku nieujawnienia przez zbywcę produktów rolnych danych niezbędnych do wystawienia faktury VAT RR, zakup tychże produktów nie może zostać udokumentowany przez ich nabywcę dowodem zastępczym.

Zauważyć bowiem należy, iż możliwość wystawienia dowodów zastępczych może wyłącznie dotyczyć zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, w dodatku nie dokumentujących operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Co więcej, dowody powyższe winny zostać sporządzone przez osoby dokonujące operacji, których dotyczą, a więc muszą zawierać dane identyfikujące obie strony transakcji.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż u podatników prowadzących księgi rachunkowe zakup od rolników towarów handlowych (produktów rolnych przeznaczonych do sprzedaży) może zostać ujęty w księgach rachunkowych jedynie na podstawie faktury VAT RR. Z tego też względu stanowisko wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl