IBPB1/415-490/08/ESZ - Wniesienie gruntu nabytego w drodze darowizny do działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani M. przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 23 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez obdarowaną pozarolniczej działalności gospodarczej nabytego nieodpłatnie przed rozpoczęciem tej działalności gruntu w drodze darowizny i wniesionego do działalności jako towar handlowy - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez obdarowaną pozarolniczej działalności gospodarczej nabytego nieodpłatnie przed rozpoczęciem tej działalności gruntu w drodze darowizny i wniesionego do działalności jako towar handlowy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od 17 marca 2008 r. wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, której zasadniczą część stanowią usługi budowlane. 24 kwietnia 2007 r. otrzymała od rodzica na podstawie umowy darowizny nieruchomość składającą się z kilku działek. Na działkach tych zamierza kolejno budować domy jednorodzinne, a następnie je sprzedawać jako przedsiębiorca. Wybudowane budynki stanowić będą części składowe działek, więc sprzedaż dotyczyć będzie gruntu wraz z budynkiem (definicje nieruchomości i części składowej gruntu zgodnie z art. 46 i art. 48 Kodeksu cywilnego). Działki powinny zostać ujęte w remanencie początkowym i wpisane do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wartości gruntu stanowiącego własność podatnika, nabytego w drodze darowizny przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, następnie do tej działalności wniesionego jako towar handlowy? (we wniosku pytanie to oznaczono Nr 1)

Zdaniem wnioskodawczyni przedmiotowa nieruchomość jako przedmiot darowizny podlegała podatkowi od spadków i darowizn, lecz z uwagi na brzmienie przepisu art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) z tego podatku była zwolniona. Sprzedaż takiej nieruchomości bez uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów spowodowałaby faktyczne dwukrotne opodatkowanie. Nadto zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Tymczasem odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze darowizny są kosztem uzyskania przychodu, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co prawda ustawa o podatku dochodowym milczy na temat sposobu postępowania z towarami. Jednak brzmienie § 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) sugeruje dopuszczalność zaliczenia w koszty wartości towarów handlowych uzyskanych w drodze darowizny. Ponadto ustawodawca nie utożsamia kosztu uzyskania przychodów z wydatkiem. Uprawnienie zaliczenia w koszty nie jest uzależnione od faktycznego wydatkowania pieniędzy. Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawczyni powołała wyrok NSA z 22 września 1999 r., sygn. Akt I SA/Wr 732/99).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższy przepis uzależnia zatem możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów od spełnienia łącznie wymienionych warunków:

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny podlega podatkowi od spadków i darowizn. Zatem darowizna nieruchomości gruntowej podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Tym samym nabycie przez wnioskodawczynię nieruchomości gruntowej w drodze darowizny nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe po uwagę stwierdzić należy, iż skoro nabycie nieruchomości gruntowych, następnie wprowadzonych do działalności gospodarczej jako towar handlowy nastąpiło w drodze darowizny (nieodpłatnie), wartość tych gruntów nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, albowiem nie została spełniona jedna z przesłanek wynikająca z ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - koszt nie został poniesiony. W wyniku powyższej darowizny obdarowana stała się jednak właścicielem otrzymanego towaru i nabyła prawo do jego rozporządzania. Wskazać również należy, że powołany przez wnioskodawczynię art. 23 ust. 1 pkt 45 lit. a) ww. ustawy nie ma zastosowania, bowiem nieruchomość gruntowa w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej stanowi towar handlowy. Ponadto zauważyć należy, iż zgodnie z art. 22c ust. 1 powołanej ustawy grunty nie podlegają amortyzacji.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanego przez wnioskodawczynię wyr. Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 września 1999 r. zauważyć należy, iż zapadł w indywidualnej sprawie, w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.