IBPB1/415-38/08/UB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 14 stycznia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 25 marca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie różnic kursowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie różnic kursowych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 7 marca 2008 r. wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 25 marca 2008 r. wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca sprzedaje usługi reklamowe do Niemiec, Anglii i Czech. Wystawia faktury w walucie polskiej i w walucie obcej. Jeśli wystawia faktury w walucie polskiej a potem zapłata za fakturę jest w walucie obcej, wtedy firma nie nalicza różnic kursowych. Natomiast przychody w walutach obcych przelicza na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Zapłata za faktury wpływa na konto walutowe Euro. W dniu zapłaty otrzymanego przychodu w walucie Euro, firma nalicza różnice kursowe według faktycznie zastosowanego kursu zakupu waluty banku z tego dnia.

Na konto Euro wpływają też należności w walucie USD, funty, korony czeskie - wynikające z wystawionych faktur w tej walucie. Firma nalicza różnice kursowe według kursu średniego NBP tej waluty z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Firma zakupuje również głosy lektorskie z Czech, Słowacji i Anglii. Koszty w walutach obcych przelicza na złote według kursu średniego Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury. W dniu zapłaty za faktury wyrażone w Euro nalicza różnice kursowe według faktycznie zastosowanego z tego dnia kursu sprzedaży waluty w banku, w którym posiada konto walutowe.

Firma dokonuje też zapłaty za faktury w innej walucie niż Euro z konta Euro. Liczy różnice kursowe według średniego kursu tej waluty, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Natomiast w przypadku zapłaty za faktury walutą zakupioną w kantorze, różnice kursowe naliczane są według faktycznie zastosowanego kursu kantorowego z tego dnia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy do wystąpienia różnic kursowych potrzebne są dwie przesłanki - faktura wystawiona w walucie obcej i zapłata w walucie obcej.

Czy naliczanie różnic kursowych od przychodów należnych jest prawidłowe.

Czy otrzymany przychód w innej walucie niż Euro na konto Euro jest prawidłowo rozliczony.

Czy naliczanie różnic kursowych poniesionych kosztów, także tych, które są dokonywane w innej walucie niż Euro z konta Euro jest prawidłowe.

Czy otrzymany rachunek w walucie obcej na zakup usług należy przetłumaczyć na język polski.

Wnioskodawca, powołując się na art. 11 pkt 3 i pkt 4 oraz art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa iż przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Jeżeli przy obliczaniu różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu zakupu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Zatem:

* koszty w walutach obcych przelicza na złote według średniego kursu walut ogłaszanego przez NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury (art. 24c pkt 6)

* różnice kursowe nalicza w dniu zapłaty według kursu sprzedaży banku, w którym prowadzi rachunek

* jeżeli zgodnie z art. 24c pkt 4 przy obliczaniu różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

* otrzymane rachunki zagraniczne firma opisuje na odwrocie - jakiej usługi to dotyczy i nie jest konieczne tłumaczenie rachunków na język polski.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, iż powołane przez wnioskodawcę w stanowisku przepisy art. 11 ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nie będą miały zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż zasady przeliczania przychodów wyrażonych w walucie obcej określone tymi przepisami nie mają zastosowania do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (o czym świadczy zastrzeżenie znajdujące się ust. 1 tegoż artykułu). Natomiast do przeliczania wyrażonego w walucie obcej przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej będzie miał zastosowanie przepis art. 14 ust. 1a ww. ustawy, zgodnie z którym. przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

W myśl art. 22 ust. 1 zadanie drugie ww. ustawy koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Natomiast w myśl art. 24c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 24c ust. 2 ww. ustawy dodatnie różnice kursowe powstają między innymi jeżeli wartość:

Natomiast w oparciu o art. 24c ust. 3 ww. ustawy ujemne różnice kursowe powstają między innymi jeżeli wartość:

W świetle powołanych powyżej przepisów dla powstania różnic kursowych koniecznym jest jest aby:

* przychód bądź koszt wyrażony był w walucie obcej,

* zapłata nastąpiła w walucie obcej.

Dopiero wystąpienie obu przesłanek spowoduje konieczność wyliczenia różnic kursowych według przedstawionych powyżej zasad. Przy czym przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w art. 24 ust. 2 i 3 ww. ustawy, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 24c ust. 6 ww. ustawy).

Zatem do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w art. 24c ust. 2 pkt 1 i 2, oraz ust. 3 pkt 1 i 2 ww. ustawy, należy porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem określonego wyżej kursu średniego NBP do wartości przeliczonej wg kursu faktycznie zastosowanego z odpowiednich dni wymienionych w cyt. art. 24c.

Przepisy ustaw podatkowych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. W świetle wykładni językowej faktycznie zastosowany kurs walutowy nie jest tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy wiązać go tylko z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej). Kurs faktycznie zastosowany nie jest zatem kursem faktycznie zrealizowanym.

Faktycznie zastosowany kurs waluty to bowiem kurs który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w ust. 2 i 3 art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, np. kurs kupna lub sprzedaży banku, z którego usług korzysta podatnik, kurs kantorowy w przypadku nabycia lub sprzedaży walut w kantorze.

Jest to zatem kurs po jakim dokonuje się faktycznej wyceny w danym dniu, w którym została dokonana operacja gospodarcza. Art. 24c ust. 4 ustawy stanowi jednakże, że jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Dopiero zatem, jeżeli nie byłoby możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, ponieważ nie został on ustalony, np. w przypadku gdy podatnik korzysta z rachunku walutowego banku zagranicznego, w którym nie jest ogłaszany kurs waluty stosowany do przeliczenia złotego, wówczas możliwe jest zastosowanie kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji na rachunku walutowym.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż przy obliczaniu różnic kursowych dotyczących uzyskanego przychodu, bądź poniesionego kosztu, jako "faktycznie zastosowany kurs walut" wnioskodawca powinien przyjąć kurs faktycznie zastosowany przez bank z którego usług korzysta, bądź kurs danej waluty ogłaszany przez bank, z którego usług korzysta (w przypadku porównywania transakcji dokonywanych w innej walucie niż Euro). Tym samym jeżeli bank wnioskodawcy ogłasza kursy walut, w których dokonywane są płatności, nie zachodzi okoliczność powodująca możliwość zastosowania do wyceny walut kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji na rachunku walutowym.

Natomiast dowodami księgowymi są wszelkie dokumenty, które zgodnie z obowiązującymi przepisami mogą stanowić podstawę dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów (bądź w księgach rachunkowych). Cechy dowodów księgowych oraz wymogi formalne, jakie powinny spełniać te dowody określone zostały w § 12, § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.). oraz w art. 21 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Należy w tym miejscu zauważyć, że unormowania ustawy o rachunkowości nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Zatem co do zasady działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie ma uprawnienia do ich interpretowania w trybie określonym w art. 14b ww. ustawy.

Natomiast stosownie do przepisu § 12 ust. 4 powołanego wyżej rozporządzenia dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.

Zatem stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż jak wynika z wniosku wnioskodawcą jest Spółka Cywilna niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tej Spółki co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla jej wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.