IBPB1/415-359/08/KB - Możliwość i sposób zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z remontem zakupionego budynku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani P. przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 28 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 26 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z remontem zakupionego budynku - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z remontem zakupionego budynku.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 14 maja 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia.

W dniu 26 maja 2008 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 9 sierpnia 2006 r. wnioskodawczyni nabyła nieruchomość - budynek wybudowany w 1920 r. z przeznaczeniem na działalność usługową oraz mieszkalną (piętro). Przed zakupem budynku, prowadzona była tam działalność gospodarcza przez poprzedniego właściciela. W dniu 16 maja 2007 r. wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą. Do czasu rejestracji w Urzędzie tekst jedn. 16 maja 2007 r. wnioskodawczyni przeprowadziła częściowo remont budynku polegający na: odwadnianiu budynku, odgrzybianiu ścian, zmianie pokrycia dachowego, instalacji elektrycznej, ociepleniu budynku. Poniesionych kosztów wnioskodawczyni nie odliczyła od przychodów, ponieważ działalność zgłosiła 16 maja 2007 r. Od momentu rejestracji wnioskodawczyni kolejno wymieniła: stolarkę okienną z drewnianej na PCV, drzwi wejściowe i wewnętrzne, sanitariaty, podłoże - tynki, wylewki, instalację kanalizacyjną, grzewczą (kaloryfery). Poniesione koszty na remont nie przyczyniły się do zmiany kubatury lokalu, nakłady przywróciły pierwotny stan techniczny, poprawiły jedynie wygląd estetyczny pomieszczeń i obiektu. Pomieszczenia zaprojektowane są z przeznaczeniem na działalność biurową. Ściany oraz pomieszczenia nie zostały przebudowane oraz zburzone. Odtworzona została pierwotna wersja i stan techniczny budynku, z zastosowaniem innych materiałów tzn. zamiast tapet na ścianach położono gładzie gipsowe, podłoże - po uprzednich wylewkach - położono płytki gresowe. Poddasze budynku, który służył poprzedniemu właścicielowi jako magazyn obecnie jest również remontowane z przeznaczeniem na pomieszczenie biurowe. Nakłady remontowe są nadal w toku. Na remont budynku wnioskodawczyni wraz z mężem otrzymała kredyt hipoteczny w wysokości 250.000 zł, raty kredytu nie zalicza w koszty.

Elementy stanu faktycznego zawarto również w części F. poz. 51 wniosku w której wnioskodawczyni zaznaczyła, iż został stan techniczny pierwotny budynku, zastosowano inne materiały budowlane zgodnie z obecną techniką budowlaną. Nie zmodernizowano lokali, zastosowano nakłady po cenach niższych np. zakup sanitariatów, kaloryferów, drzwi, okien itp.

Natomiast w uzupełnieniu wyjaśniono, m.in. iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poniesione nakłady remontowe są kosztami uzyskania przychodów. Czy również nakłady remontowe podnoszą wartość początkową budynku.

Zdaniem wnioskodawczyni zgodnie z prawem budowlanym art. 3 pkt 8 dokonane przez wnioskodawczynię nakłady są remontem. W związku z powyższym w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłady poniesione na remont lokalu (budynku) stanowią koszt uzyskania przychodów. W przypadku ich zakończenia podnoszą wartość początkową budynku, który służyć będzie do wykonywania działalności gospodarczej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Z powyższego wynika, iż aby dany wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy jego poniesieniem a uzyskanym przychodem.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wnioskodawczyni wskazała, iż przedmiotowy budynek nie był i w chwili obecnej nie jest wykorzystywany w prowadzonej przez nią pozarolniczej działalności gospodarczej, nie jest także ujęty w ewidencji środków trwałych. W związku z powyższym wydatki związane z jego remontem - na skutek braku związku pomiędzy tymi wydatkami a uzyskanym przychodem - nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b (art. 22f ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 22f ust. 4 ww. ustawy jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. (art. 22g ust. 3 ww. ustawy). Przy czym katalog wydatków zwiększających wartość początkową nabytego środka trwałego nie ma charakteru zamkniętego.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wnioskodawczyni wskazała, iż przedmiotowy budynek nie stanowi środka trwałego i nie jest na razie wykorzystywany w prowadzonej przez nią pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z tym wydatki poniesione na remont ww. nieruchomości nie stanowią kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez wnioskodawczynię działalności. Po wprowadzeniu ww. budynku do ewidencji środków trwałych wydatki te, doliczone do ceny nabycia ww. budynku, będą powiększać jego wartość początkową, stanowiącą podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych, które mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na powyższe przedstawione we wniosku stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.