IBPB1/415-322/07/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani B-M., przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie różnic kursowych w przypadku rezerwacji środków płatniczych w walucie obcej - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie różnic kursowych w przypadku rezerwacji środków płatniczych w walucie obcej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem Spółki Jawnej. Z tytułu udziału w dochodach tej Spółki rozlicza się z podatku dochodowego od osób fizycznych.Spółka zawarła z jednym z obsługujących ją banków umowę, której przedmiotem była rezerwacja określonej ilości waluty (dolarów amerykańskich) po kursie z dnia zawarcia umowy. Niezależnie więc od daty faktycznego pobrania tej waluty w celu zapłaty transakcji zakupu towarów z zagranicy, rozchód waluty zgodnie z umową następował po kursie z dnia rezerwacji. Jednocześnie rozliczenie z bankiem dotyczy niewykorzystanej (w stosunku do zarezerwowanej) kwoty waluty obcej w dniu zakończenia umowy.

Dla przykładu wnioskodawczyni przedstawiła rozliczenia Spółki z bankiem:Spółka dokonała na podstawie umowy rezerwacji 300 tys. USD po kursie 2,70 zł; wykorzystała 270 tys. zł. Pozostałą niewykorzystaną część bank w dniu zakończenia umowy rozliczył wg kursu sprzedaży stosowanego w tym dniu przez ten bank, np. po kursie 2,50 zł Różnica między kursami 2,70 a 2,50 w odniesieniu do niewykorzystanych 30 tys. USD spowodowała konieczność zapłaty bankowi równowartości tej różnicy w złotych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana różnica jest różnicą kursową w rozumieniu art. 24c ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącą koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem wnioskodawczyni bezsporne jest, że umowa z bankiem o rezerwację waluty obcej po kursie z dnia zawarcia umowy ma związek z przychodami Spółki, gdyż rezerwacja następuje w celu posiadania środków pieniężnych, którymi Spółka płaci zobowiązania, nabywając materiały do produkcji i towary handlowe. Zabezpieczenie środków następuje więc w celach zaopatrzeniowych mających na celu zachowanie źródła przychodów. Kwestią do rozstrzygnięcia jest natomiast to, czy opisane w stanie faktycznym różnice są różnicami kursowymi. Co prawda zarezerwowane środki literalnie nie są środkami nabytymi lub otrzymanymi, ale fakt że skoro od dnia zawarcia umowy środki te były przez cały czas postawione do dyspozycji podatnika, jest praktycznie równoznaczne z ich otrzymaniem. Oczywistej jest również, ze między dniem udostępnienia środków a dniem ich rozliczenia w dacie zakończenia umowy z bankiem występuje różnica co do ich kursów. Różnica ta mieści się więc w dyspozycji art. 24c ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 25 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podobnie byłoby przy tendencji odwrotnej, jak opisano w stanie faktycznym wówczas byłaby to różnica dodatnia w rozumieniu art. 24c ust. 2 pkt 3 ww. ustawy. Zatem opisane różnice będą kosztami uzyskania przychodu bądź przychodami do opodatkowania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Na podstawie art. 24c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 24c ust. 2 ww. ustawy dodatnie różnice kursowe powstają między innymi jeżeli wartość:

Natomiast w oparciu o art. 24c ust. 3 ww. ustawy ujemne różnice kursowe powstają między innymi jeżeli wartość:

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka, której wspólnikiem jest wnioskodawczyni, jedynie rezerwuje określoną ilość środków płatniczych w walucie obcej, po określonym kursie tej waluty, który przez cały czas trwania umowy nie ulega zmianie. Rezerwacja - środków płatniczych po określonym kursie - skutkuje jedynie, "zapewnieniem sobie prawa do czegoś, możności korzystania z czegoś" (cytat: słownik wyrazów obcych) - nie stanowi natomiast sama w sobie nabycia lub otrzymania tych środków. Zatem w związku z dokonaniem rezerwacji nie dochodzi do przeniesienia prawa własności tych środków na Spółkę. Środki te stają się własnością Spółki dopiero w chwili zrealizowania nimi określonych płatności.

Tym samym, w przypadku nie wykorzystania całej zarezerwowanej kwoty, wbrew twierdzeniom wnioskodawczyni, nie powstaje różnica kursowa, o której mowa w art. 24 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy gdyż, jak wskazano powyżej nie zachodzi żadna okoliczność określona tym przepisem.Natomiast należność na rzecz banku, do poniesienia której Spółka została zobowiązana w związku z niewykorzystaniem całości uprzednio zarezerwowanych środków - przy spełnieniu warunków wynikających z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - może stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.