IBPB1/415-277/07/TK - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana T. przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 26 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

W dniu 26 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie transportu międzynarodowego. W ramach działalności podróżuje po całej Europie. Ponosi większe koszty utrzymania podczas podróży niż osoba pracująca na miejscu. Wykonywane przez niego podróże nie są kilkugodzinnymi wyjazdami, lecz trwają co najmniej kilka dni. W części D.3 poz. 45 wniosku, podatnik wskazał przy tym, iż przedmiotem interpretacji indywidualnej są przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast swoje stanowisko przedstawione w części G poz. 52 wniosku opiera na przepisie art. 23 ust. 1 pkt 52 tejże ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie transportu międzynarodowego w części nie przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom?

Zdaniem wnioskodawcy, ustawodawca w art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidział możliwość zrekompensowania podwyższonych kosztów utrzymania poprzez zaliczenie w koszty uzyskania przychodu wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części nie przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Organy skarbowe twierdziły do tej pory, że działalność transportowa jest wykonywana na terenie całego świata i żaden wyjazd nie jest wyjazdem służbowym, co jest zdaniem wnioskodawcy absurdem i nadinterpretacją godzącą w interesy firm transportowych.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawca powołał:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, iż możliwość zaliczenia diet do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej (do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju - Dz. U. Nr 236. poz. 1991 z późn. zm.) uzależniona jest od tego czy wyjazdy w celu świadczenia usług następowały w ramach podróży służbowych. W tym też kontekście należy wskazać, iż pojęcie "podróż służbowa" unormowane jest w przepisach prawa pracy - art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 z późn. zm.), a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii czy podróż wnioskodawcy była "podróżą służbową" nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww.. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.