IBPB1/415-261/08/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani M., przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 25 marca 2008 r.), uzupełnionym w dniu 29 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży budynku warsztatu krawieckiego wytworzonego i wykorzystywanego w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 marca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży budynku warsztatu krawieckiego wytworzonego i wykorzystywanego w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 14 maja 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 29 maja do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Z dniem 30 czerwca 2006 r. wnioskodawczyni zlikwidowała działalność gospodarczą i zgodnie z obowiązującymi przepisami sporządziła na ten dzień spis z natury, który obejmował głównie środki trwałe, w tym budynek warsztatu krawieckiego. Warsztat powyższy o powierzchni 238 m ² został dobudowany do budynku mieszkalnego i wprowadzony do ewidencji środków trwałych w 1997 r.. Natomiast w budynku mieszkalnym o powierzchni 359 m ² wnioskodawczyni mieszkała wraz z rodziną od 1990 r..W lipcu 2007 r. sprzedała całą nieruchomość, która w całości została wykorzystana przez kupującego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponieważ aktem notarialnym sprzedano całą nieruchomość i nie została w niej wyodrębniona kwota, za jaką sprzedano budynek warsztatu, wykazanego w remanencie likwidacyjnym jako środek trwały, wnioskodawczyni nie wie jaką kwotę powinna przyjąć do podstawy naliczenia podatku dochodowego od sprzedanego środka trwałego po likwidacji działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano iż, budynek warsztatu krawieckiego nie stanowi odrębnej własności. Wraz z budynkiem mieszkalnym stanowi jedną nieruchomość. W 1997 r. parter budynku mieszkalnego został zaadoptowany do celów działalności gospodarczej oraz dobudowano do niego samodzielny, lecz połączony jedną ścianą z budynkiem mieszkalnym, warsztat krawiecki. W pozwoleniu na budowę zaznaczono, iż jest to budynek użytkowy.

Budynek warsztatu został wybudowany systemem gospodarczym, a jego wartość została ustalona na podstawie faktur i rachunków dot. zakupionych materiałów i usług. Powyższy budynek podlegał amortyzacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawczyni, powinna odprowadzić podatek dochodowy w wysokości 10% wartości początkowej budynku (wykazanej w ewidencji środków trwałych) pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ponadto w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Jak wynika ze złożonego wniosku wskazany w nim budynek warsztatu krawieckiego jest budynkiem użytkowym. Został wytworzony w ramach prowadzonej przez wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, a jego wartość początkową ustalono na podstawie faktur i rachunków uzyskanych przy zakupie materiałów i usług potrzebnych do jego wytworzenia. Ww. budynek wprowadzono do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej i dokonywano odpisów amortyzacyjnych. W związku z powyższym przychód uzyskany ze sprzedaży warsztatu krawieckiego, jako odrębnego środka trwałego, będzie przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w powołanym wyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód z tej sprzedaży ustalić należy w oparciu o art. 24 ust. 2 ww. ustawy, zgodnie z którym dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wskazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 dokonanych od tych środków i wartości.

W związku z faktem, iż wnioskodawczyni uzyskała przychód z odpłatnego zbycia całej nieruchomości (budynku w którym zamieszkiwała i budynku użytkowego), aby obliczyć przychód jaki przypada na budynek użytkowy powinna ustalić proporcję w jakiej wartość budynku warsztatu krawieckiego pozostaje w stosunku do wartości całej nieruchomości i wg tej proporcji ustalić przychód ze sprzedaży warsztatu.

Zbycie przedmiotowego budynku nastąpiło po zakończeniu działalności gospodarczej, dlatego też przychód powyższy winien zostać opodatkowany na zasadach ostatnio stosowanych do rozliczania prowadzonej działalności gospodarczej.

Nadmienić również należy, iż zgodnie z art. 24 ust. 3 ww. ustawy, w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim.

W związku z powyższym środki trwałe, jakie wnioskodawczyni posiadała na dzień zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej, nie podlegały ujęciu w remanencie likwidacyjnym. W konsekwencji nie mogą być one opodatkowane należnym od tego remanentu podatkiem dochodowym, uiszczanym wg stawki 10%.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy uznać stanowisko wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Wskazać również należy, iż niniejsza interpretacja dot. wyłącznie skutków podatkowych (sposobu opodatkowania przychodów) ze sprzedaży budynku warsztatu krawieckiego, będącego, jak wynika z wniosku odrębnym środkiem trwałym. W konsekwencji jeżeli wnioskodawczyni jest zainteresowana uzyskaniem interpretacji również w zakresie skutków podatkowych sprzedaży budynku, w którym zamieszkiwała, a którego parter został adoptowany i wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - winna w tym zakresie wystąpić z odrębnym wnioskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.