IBPB1/415-195/07/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana S. przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 22 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 października 2007 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej między innymi podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 5 czerwca 2007 r. sprzedał na rzecz Spółki z o.o. między innymi działkę gruntu o powierzchni 0,0678 ha, wraz ze znajdującymi się na niej nakładami zajmującymi powierzchnię 0,045 ha, stanowiącymi:

Pozostała część działki o powierzchni 0,0228 ha nie była zabudowna.

Ww. nieruchomość wraz ze znajdującymi się na niej nakładami została sprzedana Spółce z o.o. za kwotę 4.880.000 zł (w tym VAT: 880.000 zł). Sprzedaż ta została potwierdzona wystawioną przez wnioskodawcę fakturą VAT.

Działka będąca przedmiotem transakcji była wcześniej wydzierżawiana Spółce z o.o. W okresie trwania dzierżawy Spółka z o.o. poniosła również na tej działce nakłady od których dokonywała odpisów amortyzacyjnych, ponieważ po stronie Spółki była to tzw. inwestycja w obcym środku trwałym.

Wartość nakładów poczynionych przez Spółkę z o.o. na wspomnianej działce wyniosła łącznie 1.815.081,53 zł, zaś łączna wartość dokonanych przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych od tych nakładów, w okresie od 1999 r. do maja 2007 r. wyniosła 210.670,44 zł Różnica pomiędzy tymi wartościami wyniosła 1.604.411,09 zł. Powyższe wartości zostały określone bez uwzględnienia podatku VAT (w kwocie netto).

W akcie notarialnym potwierdzającym dokonanie sprzedaży nieruchomości wnioskodawca i Spółka z o.o. dokonali również rozliczenia poczynionych przez ww. Spółkę nakładów, w ten sposób, iż od przyjętej ceny brutto sprzedaży odliczona została ww. różnica pomiędzy wartością dokonanych przez Spółkę z o.o. nakładów a wartością dokonanych przez tę Spółkę, od tych nakładów odpisów amortyzacyjnych. Po odliczeniu tej różnicy do zapłaty przez Spółkę z o.o. pozostała kwota 3.275.589 zł. Wskazano przy tym, iż na tego rodzaju rozliczenie nakładów pomiędzy Spółką a wnioskodawcą pozwala zawarta pomiędzy tymi stronami umowa dzierżawy.

Z treści wniosku wynika, iż wnioskodawca do rozliczenia przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości przyjął kwotę 4.000.000 zł.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przychodem dla wnioskodawcy, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest kwota 4.000.000 zł, czy też kwota 2.395.589 zł.

Zdaniem wnioskodawcy z uwagi na brzmienie art. 10 ust. 1 pkt 8 i ust. 2 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przyjąć, że przychód z tytułu sprzedaży wspomnianej nieruchomości stanowi po stronie wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie Firmy osiągał bowiem przychody z dzierżawy nieruchomości będącej przedmiotem umowy kupna/sprzedaży.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 cyt. ustawy, zasadą jest, że za przychód z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat lub skont. Uwzględniając brzmienie ww. przepisu oraz treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, który nie reguluje pojęcia przychodu w sposób odmienny, wnioskodawca uważa, że w opisanym stanie faktycznym przychodem ze sprzedaży nieruchomości winna być kwota 2.395.589 zł, a nie kwota 4.000.000 zł. Jako uzasadnienie powyższego wnioskodawca wskazuje iż rozliczenie nakładów stanowi szczególnego rodzaju bonifikatę poprzez zmniejszenie ceny sprzedaży o kwotę 1.604.411,09 zł, a zatem wysokość uzyskanego przychodu winna ulec stosownemu zmniejszeniu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

W myśl drugiego ze wskazanych przepisów (art. 19) przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znaczenie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 zdanie drugie ww. ustawy dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:

Z istoty rozwiązań zawartych w ww. przepisach wynika, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nawet tych nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy. Przepis ten bowiem nie wymienia wszystkich przychodów z działalności o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej), a zawarte w art. 14 ust. 2 pkt 1 wyszczególnienie przychodów zaliczanych do przychodów z tejże działalności nie ma charakteru wyliczenia zamkniętego.

Mając powyższe na względzie, zważywszy że z treści złożonego wniosku wynika, iż zbyta nieruchomość niemieszkalna, wykorzystywana była na potrzeby prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, uzyskane z tej sprzedaży przychody należy w całości zaliczyć do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Przychodem ze sprzedaży wskazanych powyżej składników majątku będzie natomiast określona w umowie (w kwocie netto) cena sprzedaży.

Nie sposób również zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż dokonanie w dniu sprzedaży rozliczenia poniesionych przez Spółkę z o.o. nakładów na nieruchomości gruntowej jest bonifikatą o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć bowiem należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "bonifikata" przyjmuje się więc, za wykładnią językową, że bonifikata to zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi, zniżka od ustalonej ceny towaru, opust, rabat. Zwykle stanowi ona zachętę do dalszych zakupów, albo formę rekompensaty z powodu faktycznie poniesionej lub przewidywanej straty klienta (kontrahenta). Bonifikata w swej istocie winna również znaleźć odzwierciedlenie na dokumencie potwierdzającym zawarcie transakcji.

Dlatego też, kierując się wskazaną powyżej definicją, mając na względzie, iż wskazana we wniosku nieruchomość (grunt wraz z nakładami) nie stanowi w przedmiotowej sprawie towaru handlowego, dokonane rozliczenie nakładów nie pomniejsza przychodu uzyskanego z tytułu sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy o zakwalifikowaniu dokonanego w dniu sprzedaży rozliczenia ze spółką z o.o. nakładów poniesionych przez ww. spółkę na gruncie będącym przedmiotem sprzedaży jako bonifikatę o której mowa w art. 14 ust. 1 ww. ustawy, pomniejszającą uzyskany przychód ze sprzedaży tej nieruchomości jest nieprawidłowe.

Do wniosku wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.