IBPB1/415-191/08/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana G. przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 10 stycznia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 6 lutego 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowości dokonanego rozliczenia dochodów uzyskanych z tytułu prowadzonej w roku 2006 na terytorium Wielkiej Brytanii pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 stycznia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowości dokonanego rozliczenia dochodów uzyskanych z tytułu prowadzonej w roku 2006 na terytorium Wielkiej Brytanii pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 24 stycznia 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia.

W dniu 6 lutego 2008 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w roku 2006 pracował w Wielkiej Brytanii jako samozatrudniony dłużej niż 183 dni (prowadził tam działalność gospodarczą). Z tego tytułu nabył prawa jako rezydent podatkowy, tam tez rozliczył się z zapłaconego podatku, a ponieważ jego dochód nie przekroczył kwoty zwolnionej w ww. kraju od opodatkowania - otrzymał zwrot zapłaconego podatku.

Przez 3 miesiące 2006 r. był zarejestrowany w Polsce w Urzędzie Pracy jako bezrobotny. W związku z czym skorzystał z kursu językowego, za który otrzymał zwrot kosztów dojazdu na kwotę 160 zł.

Ponieważ w Polsce wnioskodawca posiada dom i rodzinę złożył w Polsce zeznanie podatkowe o wspólnych dochodach uzyskanych przez małżonków w roku 2006, w którym uwzględnił dochody uzyskane w Polsce i w Wielkiej Brytanii.

Po otrzymaniu zwrotu podatku z Urzędu UK złożył korektę i dokonał wpłaty podatku do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy był obowiązany rozliczyć się w Polsce z dochodu uzyskanego za granicą.

Zdaniem wnioskodawcy dokonując za 2006 r. wraz z żoną rozliczenia dochodów uzyskanych w kraju jak i za granicą, niepotrzebnie wykazał dochody z Wielkiej Brytanii, gdyż centrum jego interesów życiowych w roku 2006 znajdowało się w Anglii. Tam wynajmował mieszkanie i prowadził działalność gospodarczą z czego rozliczył się z tamtejszym urzędem podatkowym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast w myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jednocześnie art. 4a ww. ustawy stanowi, iż przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych podpisanej w Londynie dnia 16 grudnia 1976 r. (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20) zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Przy czym w myśl art. 3 ust. 1 pkt f ww. umowy, jeżeli z treści przepisu nic innego nie wynika określenia "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie albo przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Natomiast określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, w której całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa (art. 5 ust. 1 ww. umowy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Jednakże niniejsze określenie nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

W celu ustalenia miejsca (państwa) opodatkowania dochodów uzyskanych w umawiających się państwach istotne jest zatem ustalenie rezydencji, jako kraju w którym podatnik w roku 2006 posiadał nieograniczony obowiązek podatkowy.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

Z powyższego wynika, iż definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006 r., pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

W przypadku natomiast kolizji ustawodawstw wewnętrznych państw będących stronami umowy, jeśli zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 ww. umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. podatnik posiada miejsce zamieszkania w obydwu państwach, państwo rezydencji podatnika należy ustalić w oparciu o reguły zawarte w art. 4 ust. 2 umowy.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż od momentu wyjazdu z Polski podatnik spełniał przesłanki, które pozwalają uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce, jak i w Zjednoczonym Królestwie, bowiem w Zjednoczonym Królestwie przebywał i prowadził działalność gospodarczą przez okres dłuższy 183 dni, jednocześnie nie deklarował zamiaru stałego pobytu w tym kraju i nie wykluczał powrotu do Polski. Powyższe oznacza, iż państwo rezydencji wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 ww. umowy. Analizując jego stopień powiązań osobistych i gospodarczych należy uznać, iż ściślejsze związki osobiste (dom i rodzina) mimo wyjazdu do Zjednoczonego Królestwa i prowadzenia tam działalności gospodarczej, łączyły go z Polską.

Nie można zatem zgodzić się z przedstawionym we wniosku stanowiskiem podatnika, iż prowadząc działalność gospodarczą na terenie Wielkiej Brytanii, po uzyskaniu statusu rezydenta tamtejszego kraju podlegał on w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zauważyć bowiem należy, iż w Polsce posiadał on dom i rodzinę oraz osiągnął dochód (chociaż w kwocie wolnej od opodatkowania), co świadczy jednoznacznie o tym, iż nie zmienił on ośrodka swoich interesów życiowych.

Konsekwencją powyższego jest to, iż dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu zarówno w tym kraju, jak i w Polsce.

W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania w Zjednoczonym Królestwie, do dochodów osiągniętych z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej osiągniętych w roku 2006 należy zastosować metodę określoną w art. 23 ust. 2 ww. umowy z dnia 16 grudnia 1976 r., w świetle której jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami Umowy mogą być opodatkowane w Zjednoczonym Królestwie, wtedy Polska pozwoli na potrącenie od polskiego podatku od dochodu lub zysków majątkowych (w zależności od konkretnego przypadku), należnego od tej osoby, kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Zjednoczonym Królestwie odpowiednio od tego dochodu lub zysków majątkowych. Jednakże takie potrącenie nie może przekroczyć tej części podatku polskiego która przypada proporcjonalnie na dochód lub zyski majątkowe, które mogą być opodatkowane w Zjednoczonym Królestwie.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Jednocześnie zauważyć należy, iż w przypadku otrzymania, w następnym roku podatkowym, zwrotu podatku uiszczonego w Wielkiej Brytanii - zwrot ten nie stanowi o konieczności korygowania zeznania podatkowego, w którym podatek ten został odliczony. W dacie złożenia zeznania podatkowego, podatek ten był podatkiem faktycznie poniesionym (nie został jeszcze zwrócony).

Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z art. 45 ust. 3a pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w roku 2007 w przypadku otrzymania zwrotu uprzednio zapłaconego za granicą i odliczonego podatku - w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, składanym za rok podatkowy, w którym wystąpiły te okoliczności, podatnik jest obowiązany doliczyć odpowiednio do dochodu lub podatku, obliczonego zgodnie z art. 27 albo art. 30c, kwoty uprzednio odliczone.

Do wniosku dołączono zeznanie podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2006, złożonego przez wnioskodawcę i jego małżonkę oraz korektę tego zeznania. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jej oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Z tego też względu brak podstaw do weryfikacji przez tut. organ zarówno zeznania jak i jego korekty. Organem właściwym w tej sprawie jest stosownie do postanowień art. 17 § 1 ww. ustawy organ podatkowy właściwy według miejsca zamieszkania wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.