IBPB1/415-182/08/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana K. przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 27 lutego 2008 r.), uzupełnionym w dniu 26 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej składek (obowiązkowych), z tytułu zatrudnienia na terytorium Norwegii pracowników, zapłaconych do tamtejszej instytucji ubezpieczeniowej - jest prawidłowe.

W dniu 27 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej składek (obowiązkowych), z tytułu zatrudnienia na terytorium Norwegii pracowników, zapłaconych do tamtejszej instytucji ubezpieczeniowej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 6 maja 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia.

W dniu 26 maja 2008 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług remontowo budowlanych. Wszystkie zdarzenia gospodarcze dotyczące tej działalności ewidencjonowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Większość usług wykonywana jest na terenie Norwegii, gdzie wnioskodawca zatrudnia pracowników i odprowadza do tamtejszej firmy ubezpieczeniowej składki z tytułu ubezpieczeń, odpowiadające polskiemu ubezpieczeniu społecznemu, emerytalnemu i rentowemu.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż działalność gospodarcza na terytorium Norwegii nie jest prowadzona przez położony tam zakład w myśl przepisu art. 5 ust. 2 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłacane składki (obowiązkowe) z tytułu zatrudnienia na terenie Norwegii pracowników do tamtejszej instytucji ubezpieczeniowej są kosztem uzyskania przychodów.

Zdaniem wnioskodawcy opłacane, obowiązkowe składki dotyczące pracowników wykonujących prace na terenie Norwegii stanowią koszt uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie art. 23, stanowiący katalog zamknięty zdarzeń nie będących kosztem uzyskania przychodów, nie przewiduje wyłączenia z kosztów obowiązkowych składek opłacanych przez pracodawcę do instytucji ubezpieczeniowej w innym państwie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej muszą zostać spełnione następujące warunki - wydatek winien:

* zostać faktycznie poniesiony przez podatnika,

* pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

* być rzeczywisty i właściwie udokumentowany,

* zostać poniesiony w celu uzyskania przychodu lub też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Jednocześnie art. 23 ww. ustawy zawiera katalog wydatków, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Wśród tych wydatków ustawodawca nie wymienił wydatków związanych z zapłatą ubezpieczeń obowiązkowych (odpowiadających polskim ubezpieczeniom: społecznemu, emerytalnemu i rentowemu) odprowadzonych do zagranicznej instytucji ubezpieczeniowej w związku z zatrudnianiem poza granicami kraju pracowników.

W świetle powyższego, jeżeli działalność gospodarcza wnioskodawcy nie jest prowadzona na terytorium Norwegii przez położony tam zakład, przez który zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Oslo w dniu 24 maja 1977 r. (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157 z późn. zm.) należy rozumieć stałą placówkę, w której całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa, a w szczególności:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.