IBPB1/415-166/08/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana C., przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 21 lutego 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych w związku z remontem użyczonego lokalu użytkowego - jest prawidłowe.

W dniu 21 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych w związku z remontem użyczonego lokalu użytkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w zakresie usług geodezyjnych. Zatrudnia obecnie 6 pracowników. W celu prowadzenia działalności gospodarczej korzysta z lokalu użyczonego przez matkę. W umowie użyczenia zapisano, iż koszty związane z utrzymaniem i bieżącą eksploatacją lokalu będzie ponosił biorący do używania. Ponadto koszty napraw i remontów dotyczących całego budynku biorący do używania będzie ponosił proporcjonalnie według udziału powierzchni zajmowanych pomieszczeń do powierzchni całego budynku. Z uwagi na fakt, iż budynek, w którym znajduje się siedziba biura wymagał remontu, podatnik w zajmowanych na działalność gospodarczą pomieszczeniach dokonał wymiany okien, remontu ścian i podłóg, wymiany instalacji centralnego ogrzewania i wodno-kanalizacyjnej. Wydatki poniesione na remont pomieszczeń biurowych zaliczył bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu poniesienia. Matka podatnika zamierza dokonać zapisu całego budynku na rzecz syna, który nadal będzie korzystał z pomieszczeń na parterze budynku w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik postępuje prawidłowo zaliczając do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione na remont pomieszczeń biurowych w lokalu użyczonym, nie stanowiącym jeszcze jego własności.

Zdaniem wnioskodawcy, art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów sa koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Zatem wydatki poniesione na wymianę okien, drzwi, instalacji jako przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy przedmiotowego lokalu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej należy uznać jako koszty związane z prowadzoną działalnością i poniesione w celu osiągnięcia przychodów i zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Dla rozstrzygnięcia kwestii, czy poniesione przez wnioskodawcę wydatki mogą stanowić koszt uzyskania przychodów należy przedstawione we wniosku okoliczności faktyczne przeanalizować przez pryzmat przepisów art. 710 oraz 712-713 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. określonego w dalszej części skrótem - k.c.).

Zgodnie z art. 710 k.c. przez umowę użyczenia, użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. W myśl art. 712 k.c., jeżeli umowa nie określa sposobu używania rzeczy, biorący może rzeczy używać w sposób odpowiadający jej właściwościom i przeznaczeniu. Bez zgody użyczającego biorący nie może oddać rzeczy użyczonej osobie trzeciej do używania. Przepis art. 713 k.c. stanowi z kolei, iż biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Przedsiębiorcy, którzy korzystają nieodpłatnie z cudzych rzeczy, mogą zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów - w oparciu o stosowną umowę - wydatki związane z bieżącym utrzymaniem użytkowanego lokalu. Przy czym istotnym jest aby poniesione ww. wydatki miały charakter remontowy (odtworzeniowy), a nie modernizacyjny (ulepszeniowy).

Kwalifikując poniesione wydatki, należy mieć na uwadze w szczególności stan techniczny pomieszczeń przed przystąpieniem do prac, rodzaj materiałów, zakres wykonanych prac, co pozwoli ustalić, czy w następstwie przeprowadzonych robót nastąpiło zwiększenie wartości użytkowej tego lokalu. Wydatki na remont od wydatków na ulepszenie różnią się tym, że nie zwiększają wartości użytkowej. Rozróżnienie remontu i ulepszenia jest szczególnie trudne z uwagi na fakt, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia remontu i ulepszenia.Należy zatem posłużyć się definicją tego pojęcia zawartą art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem remont to wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Wydatki na remont mogą być zatem zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonywanych prac nie jest zwiększenie wartości technicznej, czy użytkowej, a w konsekwencji - wartości początkowej środka trwałego, przez które art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozumie również inwestycje w obcych środkach trwałych, będące w istocie nakładami poniesionymi na ulepszenie środków trwałych wykorzystywanych przez podmiot w działalności gospodarczej na podstawie umów najmu, dzierżawy bądź innych umów np. umowy użyczenia.

Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 1c ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych.W myśl przepisu art. 22g ust. 17 ww. ustawy - jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Przy czym środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Biorąc od uwagę, iż wnioskodawca w złożonym wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego wskazał, iż poniesione wydatki związane były z remontem pomieszczeń polegającym na "przywróceniu pierwotnego stanu technicznego i użytkowego lokalu", co może świadczyć, iż podjęte prace miały charakter odtworzeniowy, stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jeżeli jednak wykonane prace miały na celu modernizację struktury budynku, ulepszenie użyczonego lokalu, czy też jego adaptację do potrzeb związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, wykraczający poza zakres wyżej wskazanej definicji "remontu", wówczas wydatki te stanowić będą inwestycję w "obcym środku trwałym". W konsekwencji wydatki przekraczające w roku podatkowym kwotę 3.500 zł, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z zasadami określonymi w art. 22a do 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 22 ust. 8 cyt. ustawy), o ile nie zostaną podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie, np. przez właściciela środka trwałego (art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.