IBPB1/415-159/08/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana U., przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 18 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego środka transportu (samochodu ciężarowego) - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego środka transportu (samochodu ciężarowego).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. Jest małym podatnikiem w świetle art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nigdy nie korzystał z pomocy z funduszy unijnych. W roku 2007 dokonał jednorazowej amortyzacji samochodu ciężarowego zakupionego ze środków własnych. Samochód ciężarowy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w kwocie 199.000 PLN. Zamiar skorzystania z jednorazowej amortyzacji samochodu ciężarowego zgłosił we właściwym miejscowo Urzędzie Skarbowym. Posiada pismo, którego złożenie zostało potwierdzone na dzienniku podawczym Urzędu, w którym to piśmie oświadczył, że zamierza w roku 2007 amortyzować w ten sposób zakupiony środek trwały. Równocześnie zasięgnął ustnych informacji w tymże Urzędzie, które potwierdziły możliwość skorzystania z jednorazowej amortyzacji samochodu ciężarowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w roku 2007 prowadząc działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarów mógł skorzystać z jednorazowej amortyzacji zakupionego ze środków własnych samochodu ciężarowego.

Zdaniem wnioskodawcy, miał prawo do wykorzystania jednorazowej amortyzacji środka trwałego, gdyż działał zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) art. 22k ust. 7 - 12. Zgodnie z art. 22k ust. 7 tejże ustawy podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3 - 8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z podatkowymi unormowaniami miał prawo do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionych w 2007 r. środków transportu (zaliczanych do grupy 7 Klasyfikacji Środków Trwałych) i wprowadzonych do ewidencji środków trwałych w 2007 r. Wnioskodawca uważa, że miał pełne prawo do takiego działania co potwierdza również postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Urzędu Skarbowego w Łukowie z dnia 23 lipca 2007 r. sygnatura PD/415-42/2007.

O warunkach, wykluczeniach i możliwościach zastosowania tej przyspieszonej metody amortyzacji decydują bezpośrednio przepisy ustaw podatkowych, które zawierają wykaz podatników, którzy nie mogą skorzystać z tej metody amortyzacji. Z wykazu tego nie wynika, iż z jednorazowej amortyzacji nie mogą skorzystać firmy świadczące usługi drogowego transportu towarowego albo, iż spod tej metody wykluczone są samochody ciężarowe. Zawarta w przepisach podatkowych zasada, iż jednorazowa amortyzacja stanowi formę pomocy de minimis udzielanej w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego oznacza tyle, że o wysokość dokonanych jednorazowych odpisów amortyzacyjnych zmniejszy się więc limit pomocy publicznej. W świetle powyższego także samochody ciężarowe w firmach transportowych podlegają jednorazowej amortyzacji, przy zachowaniu ustawowego warunku, iż łączna kwota dokonywanych według tej metody odpisów amortyzowanych w roku podatkowym nie może przekroczyć równowartości 50.000 euro (art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jednorazowa amortyzacja stanowi pomoc de minimis udzieloną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis (art. 16k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Obecnie zasady pomocy de minimis reguluje rozporządzenie Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Przepisy wymienionego rozporządzenia Komisji (WE) dotyczą wykluczenia pomocy de minimis na nabycie pojazdów transportu drogowego, ale nie dotyczą one pomocy w formie jednorazowej (przyspieszonej) amortyzacji, polegającej na dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych sfinansowanych ze środków własnych podatników, niezwracanych im w jakikolwiek sposób. Ponadto wnioskodawca zwrócił uwagę, że przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (Dz. U. Nr 194, poz. 1983 z późn. zm.), przy ustalaniu tej pomocy (§ 4) wyraźnie odróżniają pomoc dla dotacji (pkt 1) czy ulgi podatkowej (pkt 2) od pomocy dla przyspieszonej amortyzacji (pkt 15). Wartość pomocy w formie przyspieszonej amortyzacji odpowiada korzyściom z tytułu podwyższonego odpisu amortyzacyjnego, stanowiącego koszt podatkowy, w porównaniu z wartością tego odpisu, jaki dokonany byłby przy zastosowaniu maksymalnej stawki amortyzacyjnej, jaką można przyjąć na podstawie przepisów podatkowych, przy uwzględnieniu możliwych do zastosowania w danej sytuacji współczynników zwiększających. Wartość pomocy w formie przyspieszonej amortyzacji nie można natomiast literalnie utożsamiać z pomocą na nabycie określonego środka trwałego.

W związku z powyższym wnioskodawca uważa, iż miał pełne prawo do skorzystania z jednorazowej amortyzacji w aspekcie pomocy de minimis, w przypadku zakupu samochodu ciężarowego do świadczenia usług drogowego transportu towarowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.