IBPB1/415-152/08/AB - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup gadżetów reklamowych posiadających utrwalone logo, adres oraz numer telefonu spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 4 grudnia 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup gadżetów reklamowych posiadających utrwalone logo, adres oraz numer telefonu Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup gadżetów reklamowych posiadających utrwalone logo, adres oraz numer telefonu Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka dokonuje zakupów i przekazywania różnego rodzaju gadżetów takich jak: długopisy, pióra wieczne, latarki, wizytowniki, kubki, kalendarze książkowe i ścienne, portfele, zegarki na biurko, breloczki do kluczy itp. Przedmioty te posiadają utrwalone logo Spółki a także adres i numer telefonu. Przedmioty te są wydawane klientom Spółki przy zakupie określonej ilości towaru (przy zakupie powyżej 50 ton wyrobów hutniczych). Są one przekazywane klientom łącznie z folderami reklamowymi, które to foldery (wykonane w formie kolorowych opraw z twardego papieru w które można schować dokumenty) zawierają informacje o oferowanych rodzajach, gatunkach i wymiarach sprzedawanych przez Spółkę wyrobów hutniczych. Spółka przekazuje je zarówno nowym klientom jak i klientom dotychczasowym, celem utrzymania i podtrzymania dalszego z nimi obrotu towarowego a nawet zwiększenia sprzedaży. Spółka nie prowadzi ewidencji przekazywanych gadżetów. Na święta, Nowy Rok a także z innych okazji (np. jubileuszu założenia Firmy określonego kontrahenta) nasza Spółka wysyła kartki świąteczne z życzeniami do klientów a także do władz samorządowych, instytucji finansowych (banków finansujących) itp. Kartki z życzeniami oznakowane są również logo Spółki a rozsyłanie ich jest już wieloletnią tradycją, przy tym nasza Spółka również otrzymuje kartki życzeniowe i byłoby nietaktem zaniechanie składania wzajemnie życzeń.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki na ww. wymienione przedmioty poniesione w roku 2007 r. można zaliczyć w koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w wersji obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. kwalifikując je jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu osiągnięcia przychodów, bowiem mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą (handel wyrobami hutniczymi) w tym znaczeniu, iż znacząco służą utrwaleniu stałych, dobrych kontaktów handlowych z naszymi partnerami i sprzyjają jednoznacznie dalszej sprzedaży a więc są wydatkami które służą "zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów"?

Zdaniem wnioskodawcy, wydatki ponoszone na ww. przedmioty można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów rozpoznając je w szczególności jako: koszty poniesione dla "zachowania a także zabezpieczenia " źródła przychodów. Pojęcie "zachowanie albo zabezpieczenie" źródła przychodów, nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w ustawie podatkowej, dlatego też rozumie się go na gruncie języka potocznego bardzo ogólnie, przykładowo jako: zachowanie albo utrzymanie w sprawności, jego uchowanie i uchronienie, tak aby mogło funkcjonować i dawać przychody w przyszłości, a także podtrzymanie istnienia źródła przychodów, skutecznej realizacji przedsięwzięcia, uczynienie źródła przychodów mocnym i trwałym, odpornym na działanie czynników obniżających jego sprawność (tak: M. Pawlik, Nowe pojęcie kosztów uzyskania przychodów, Monitor Podatkowy 2007, Nr 21).

Działalność gospodarcza związana jest z nieustannym ryzykiem, czy w dalszym ciągu Spółka utrzyma się ze swoim towarem na rynku, czy też grozi jej bankructwo. To Spółka musi dokonywać wielu zabiegów marketingowych, reklamowych aby zapewnić sobie klientów i stały obrót, jak również dążyć by obrót zwiększać, bowiem będąc równocześnie Zakładem Pracy w rozumieniu przepisów Kodeksu Pracy musi mieć środki na koszty utrzymania pracowników. Przy tym zgodnie z utrwaloną już tradycją ma i musi mieć ambicje być liczącym się na danym terenie zakładem pracy, bowiem tym samym jest jednostką która wpływa na zmniejszanie się bezrobocia. Ponoszone w związku z tą działalnością koszty, niebędące kosztami bezpośrednio nakierowanymi na osiągnięcie określonych przychodów, są naszym zdaniem, nakierowane na "zachowanie źródła przychodu" i jego "zabezpieczenie" na przyszłość, bowiem przekazując ww. przedmioty przypominamy o swojej Spółce i jej działalności klientom aktualnym i potencjalnym. Utrwalamy dobry wizerunek Spółki, a przy tym - zachowujemy tradycję "utrwalonego biznesowego zwyczaju".

Wszystkie Firmy powstałe po roku 1990 r. zaczęły reklamować swoje towary i usługi poprzez wydawanie własnych folderów a także przekazywanie tego typu gadżetów, co stało się tak powszechne i utrwaliło, iż - zaprzestanie przykładowo przez naszą Spółkę ich przekazywania (która działa na rynku wyrobów hutniczych od 1991 i ma ugruntowana pozycję lidera na tym rynku sprzedaży) - byłoby sprzeczne z utrwaloną tradycją w biznesie a przede wszystkim zaprzeczeniem dobrym obyczajom Spółki, która cieszy się dobrą marką. Zdaniem wnioskodawcy, te drobne gadżety przekazywane wraz z folderem reklamowym o działalności Spółki, utrwalają w pamięci klientów fakt, iż istniejemy, nadal działamy i działamy coraz lepiej oraz chcemy aby z nami współpracowali w dalszym ciągu dla obopólnych korzyści. Kartki życzeniowe i kalendarze nie są żadnymi upominkami, bowiem ich pojedyncza wartość nie może być w żaden sposób za taką uznana (nie są ekskluzywne ani eleganckie z uwagi na materiał z jakiego są wykonane) i dlatego uważamy że w pełnym zakresie winny być uznane za koszty ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mają one bowiem charakteru kosztów reprezentacji, które - na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Zdaniem wnioskodawcy, takie stanowisko jest słuszne, bowiem ustawodawca zmieniając przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z dniem 1 stycznia 2007 r., uczynił go bardziej liberalnym dla podatników, dając możliwość uznawania za koszt uzyskania przychodów, wydatków - które sam Podatnik ocenia, czy ponosi je w celu osiągnięcia przychodów, czy też nie - bowiem to on sam podejmuje różne środki (ryzykując ich trafnością) dla prowadzenia firmy, utrzymania się jej w dalszym ciągu na coraz bardziej konkurencyjnym rynku oraz zwiększaniu obrotów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Treść powyższego przepisu w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów. Z kolei w myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. zmieniono regulacje dotyczące zasad zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na reprezentację i reklamę. Obecnie wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 23 ww. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia reprezentacji i reklamy, wobec powyższego należy posłużyć się słownikową definicją tych pojęć. I tak według Słownika Języka Polskiego (red. M. Szymczak, PWN Warszawa 1989) "reprezentacja" to: "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną". Przenosząc definicję słownikową na grunt ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, iż wydatki na reprezentację to wydatki jakie podatnik ponosi w celu kształtowania i utrwalania korzystnego wizerunku firmy na zewnątrz. Są to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Natomiast według ww. słownika "reklama" to: "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi." Pod pojęciem reklamy należy rozumieć ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu. Może to być realizowane przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Przy czym samo oznaczenie prezentu (gadżetu) logo firmy nie przesądza jeszcze o jego reklamowym charakterze. Można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy).

W kontekście powyższego uznać należy, że materiały reklamowe (gadżety) o niskiej wartości (np. długopis, kubek, kalendarz, breloczek) wydawane masowo potencjalnym klientom, jak i kartki świąteczne nie mają charakteru reprezentacyjnego - ich obecność jest bowiem tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku firmy i raczej to ich brak może uchodzić za odstępstwo od zwyczajowego postępowania. Natomiast wręczanie eleganckich i wartościowych upominków, tylko wybranym kontrahentom (potencjalnym kontrahentom) ma na celu stworzenie dobrego wizerunku firmy, który spowoduje pozytywne postrzeganie przedsiębiorcy. Takie zachowanie nosi więc znamiona działań reprezentacyjnych i w takiej sytuacji wydatki na ten cel nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotne zatem jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama). Właściwa kwalifikacja wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów itp. Należy podkreślić, że o zakwalifikowaniu poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, który w swoim własnym interesie winien wykazać istnienie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami Spółki oraz brak istnienia ww. przesłanek negatywnych.

Jeżeli zatem zakupione prezenty (gadżety) oraz kartki świąteczne nie miały znamion okazałości, czy też wystawności, czyli nie wystąpiły przytoczone wyżej przesłanki kwalifikujące je do wydatków na cele reprezentacyjne, to wydatki poniesione na ich nabycie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, o ile spełniona została zasadnicza przesłanka wynikająca z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, tj. o ile zostały poniesione w celu uzyskania przychodów, bądź też zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż jak wynika z wniosku wnioskodawcą jest podmiot gospodarczy, tj. Spółka Jawna niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.