IBPB-2-2/4511-95/16/NG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 17 stycznia 2016 r. (data otrzymania 19 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z nadbudową budynku mieszkalnego na podstawie ustawy z dnia 27 wrzenia 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 stycznia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z nadbudową budynku mieszkalnego na podstawie ustawy z dnia 27 wrzenia 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca chce wraz z żoną dokonać rozbudowy i nadbudowy domu jednorodzinnego jego ojca. Ojciec jest jedynym właścicielem tej nieruchomości.

Ani Wnioskodawca, ani jego żona nie są właścicielami ani współwłaścicielami żadnego domu jednorodzinnego, mieszkania, ani innego budynku mieszkalnego. Oboje nie ukończyli 36 roku życia, nie posiadają dzieci.

Wnioskodawca wraz z żoną chcą dobudować klatkę schodową oraz zaadoptować strych, aby powstała osobna nieruchomość.

Po dokonaniu tej rozbudowy i nadbudowy, Wnioskodawca z żoną będą właścicielami tylko dobudowanej przez nich kondygnacji i klatki schodowej.

Dobudowana przez nich kondygnacja będzie miała około 80 m^2. Przedsięwzięcie będzie realizowane na podstawie pozwolenia na budowę. Wnioskodawca z żoną chcą odliczyć część podatku VAT za użyte materiały budowlane.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytania.

1. Przytoczona w art. 20 ust. 3 pkt 3 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi powierzchnia lokalu nie przekracza 100 m^2. Czy ta powierzchnia dotyczy całego budynku, czy tylko dobudowanej części, w której będzie mieszkać Wnioskodawca z żoną.

2. Czy powstała kondygnacja będzie traktowana jako lokal mieszkalny, czy jako dom jednorodzinny.

3. Czy jako inwestor Wnioskodawca ma prawo do ubiegania się o zwrot VAT-u, mimo, że właścicielem dolnej kondygnacji jest ktoś inny (ojciec).

4. Czy w zaistniałej sytuacji konieczne jest uzyskanie zaświadczenia o samodzielności lokalu.

5. Jeśli Wnioskodawca nie spełnia warunków do uzyskania zwrotu, to jakie warunki musi spełnić, aby móc ubiegać się o zwrot VAT-u.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on kryteria, aby móc starać się o zwrot VAT-u za zakupione materiały budowlane, ponieważ zgodnie z ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi:

* zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy - chce rozbudować i nadbudować budynek na cele mieszkalne,

* zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy - przedsięwzięcie będzie realizowane w oparciu o uzyskane pozwolenie na budowę wydane po 1 stycznia 2014 r.,

* zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy - powierzchnia użytkowa dobudowanej części nie przekroczy 100 m^2. Wnioskodawca uważa, że ten wymóg nie został jasno sprecyzowany, dlatego, jego zdaniem, określony metraż dotyczy tylko dobudowanej części, a nie całego budynku. Wnioskodawca uważa też, powstałą kondygnację za dom jednorodzinny a nie lokal mieszkalny, ponieważ będzie to osobna nieruchomość, na którą małżonkowie otrzymają zaświadczenie o samodzielności lokalu.

Wnioskodawca wskazał, że spełnia wraz z żoną kryterium związane z wiekiem (art. 20 ust. 3 pkt 4 ww. ustawy). Ani Wnioskodawca, ani jego żona nie są właścicielami budynku mieszkalnego jednorodzinnego, mieszkania, nie przysługuje im również spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego (art. 20 ust. 3 pkt 5 ww. ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1865) - z dniem 1 stycznia 2014 r. - straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej "zwrotem wydatków".

W myśl art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

- z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy - prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 23 ust. 3 i 4 ww. ustawy - jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek o zwrot wydatków może być złożony wspólnie z małżonkiem albo odrębnie przez jednego z małżonków. Złożenie wniosku o zwrot wydatków przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o zwrot wydatków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Na potrzeby niniejszego rozdziału przez małżonków rozumie się osoby fizyczne pozostające w związku małżeńskim, z wyjątkiem małżonków, w stosunku do których sąd orzekł separację.

Na podstawie art. 23 ust. 6 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - do wniosku o zwrot wydatków należy załączyć kopie:

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli osoba fizyczna od 1 stycznia 2014 r. poniesie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wydatki na zakup materiałów budowlanych m.in. w związku z nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny, to po spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, może ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

Przy czym ustawa - zgodnie z cytowanym powyżej art. 23 ust. 6 - przy składaniu wniosku o zwrot wydatków wymaga jedynie załączenia kopii pozwolenia na budowę oraz kopii faktur, nie wymaga natomiast przedstawienia zaświadczenia o samodzielności lokalu.

Ponadto zauważyć należy, że przeszkodą do ubiegania się o zwrot części wydatków nie jest także okoliczność, że do zakończenia procesu inwestycji właścicielem dolnej kondygnacji będzie ojciec Wnioskodawcy, a Wnioskodawca uzyska prawo własności po zakończeniu inwestycji, tj. rozbudowy i nadbudowy budynku mieszkalnego o nową kondygnację i wyodrębnieniu z tak rozbudowanego budynku lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość. Istotne jest aby na moment udzielenia wsparcia w postaci zwrotu części wydatków Wnioskodawca dysponował prawem własności nowopowstałego lokalu mieszkalnego.

W niniejszej sprawie, aby stwierdzić czy Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do zwrotu części wydatków w związku z rozbudową i nadbudową budynku mieszkalnego, należy ustalić czy powstałą w wyniku rozbudowy i nadbudowy kondygnację należy traktować jako lokal mieszkalny, czy też dom jednorodzinny.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - użyte w ustawie określenie dom jednorodzinny oznacza budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym znajduje się wyłącznie lokal mieszkalny.

Z kolei art. 2 pkt 3 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi definiuje pojęcie lokalu mieszkalnego. W myśl tego przepisu lokal mieszkalny to samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu art. 2 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z 2004 r. Nr 141, poz. 1492 oraz z 2015 r. poz. 1168) znajdujący się w budynku, w skład którego wchodzą co najmniej dwa lokale.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 zdanie pierwsze ww. ustawy o własności lokali - samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że powstała w wyniku rozbudowy i nadbudowy kondygnacja stanowić będzie samodzielny lokal mieszkalny a nie dom jednorodzinny. Zauważyć należy, że - jak wskazał sam Wnioskodawca - po dokonaniu rozbudowy i nadbudowy będzie wraz z żoną właścicielem tylko dobudowanej kondygnacji i klatki schodowej oraz, że uzyska zaświadczenie o samodzielności lokalu. To zaś oznacza, że z budynku mieszkalnego zostanie wyodrębniony samodzielny lokal mieszkalny, będący lokalem mieszkalnym w myśl ustawy o własności lokali.

To z kolei oznacza, że ustalając czy Wnioskodawca spełnia warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 3 lit. a ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, tj. warunek dotyczący limitu powierzchni użytkowej należy odnosić się do limitu dotyczącego powierzchni użytkowej przewidzianej dla lokalu mieszkalnego, tj. 75 m^2, a nie domu jednorodzinnego - jak twierdzi Wnioskodawca.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - użyte w tej ustawie określenie powierzchnia użytkowa mieszkania oznacza - powierzchnię użytkową lokalu w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 150 oraz z 2015 r. poz. 1322 i 1777).

Z przywołanego wyżej przepisu ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi wynika, że dla potrzeb tej ustawy powierzchnię użytkową w przypadku lokalu mieszkalnego należy rozumieć tak samo jak powierzchnię użytkową lokalu, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem - ilekroć w ustawie jest mowa o powierzchni użytkowej lokalu - należy przez to rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.

Oznacza to, że osoba fizyczna ubiegając się o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych w związku z rozbudową i nadbudową budynku mieszkalnego i wyodrębnieniem z niego lokalu mieszkalnego na podstawie ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w celu określenia powierzchni użytkowej nadbudowanego lokalu mieszkalnego dla potrzeb tego zwrotu powinna odnieść się do definicji powierzchni użytkowej lokalu, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Odnosząc przywołane powyżej przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przy obliczaniu powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego na potrzeby ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi Wnioskodawca powinien uwzględnić także klatkę schodową, która jak sam wskazał, będzie wchodziła w skład lokalu mieszkalnego.

Mając powyższe wyjaśnienia na uwadze oraz przyjmując za Wnioskodawcą, że powierzchnia użytkowa nadbudowanej na budynku mieszkalnym kondygnacji, z której zostanie następnie wydzielony lokal mieszkalny będzie liczyć około 80 m² (nie licząc powierzchni klatki schodowej będącej częścią ww. lokalu) stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę rozbudowa i nadbudowa budynku mieszkalnego nie spełnia wymogów określonych w ustawie o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, ponieważ powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego mającego powstać w wyniku rozbudowy i nadbudowy budynku mieszkalnego wyniesie - jak sam wskazał Wnioskodawca - ok. 80 m².

Podsumowując, Wnioskodawca nie spełnia zasadniczego warunku przewidzianego ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, tj. warunku dotyczącego powierzchni lokalu, który powstanie w wyniku rozbudowy i nadbudowy domu jednorodzinnego jego ojca, zatem nie jest uprawiony do skutecznego obiegania się o zwrot części wydatków poniesionych po 1 stycznia 2014 r. w związku z rozbudową i nadbudową budynku mieszkalnego. Aby móc ubiegać się o zwrot części wydatków Wnioskodawca powinien spełnić wszystkie warunki przewidziane w ustawie, w tym także warunek odpowiedniej powierzchni lokalu mieszkalnego, ponieważ dopiero spełnienie wszystkich omówionych powyżej warunków powoduje nabycie prawa do zwrotu części wydatków w związku z rozbudową i nadbudową budynku mieszkalnego.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy nadmienić, że - zgodnie z przepisem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej-minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, wyłącznie interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację wyłącznie dla Wnioskodawcy. Małżonka Wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną winna wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.