IBPB-2-2/4511-89/16/ZuK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 14 stycznia 2016 r. (data otrzymania 18 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu z najmu mieszkania położonego w Wielkiej Brytanii - jest prawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu z najmu mieszkania położonego w Wielkiej Brytanii.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem nabyła w 2015 r. mieszkanie położone na terenie Wielkiej Brytanii. Oboje małżonkowie są współwłaścicielami tego mieszkania. Małżonkowie są rezydentami polskimi - posiadają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), a także przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w każdym roku podatkowym. Małżonkowie uzyskują przychody tylko z zatrudnienia na umowę o pracę u innego pracodawcy, czasami sporadycznie mogą osiągać dochody z umowy o dzieło albo umowy zlecenie. Małżonkowie nie prowadzą działalności gospodarczej. Od 15 stycznia 2016 r. Małżonkowie będą wynajmowali nabyte mieszkanie w Wielkiej Brytanii i będą uzyskiwali przychody z tego tytułu. Czynsz za wynajem będzie przekazywany na rachunek bankowy małżonków do końca miesiąca za dany miesiąc. Za styczeń do 31 stycznia 2016 r. Zgodnie z przepisami podatkowymi obowiązującymi w Wielkiej Brytanii podatek od uzyskanych przychodów/dochodów z tytułu wynajmu mieszkania małżonkowie będą płacić do HM Revenue Customs (czyli do brytyjskiego urzędu skarbowego). Oprócz przychodów/dochodów z najmu w Wielkiej Brytanii małżonkowie nie posiadają innych źródeł przychodów/dochodów za granicą. Jako osoby rozpoczynające wynajem prywatny nieruchomości położonej na terenie Wielkiej Brytanii - zgodnie z art. 9 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne - małżonkowie wybiorą opodatkowanie tych przychodów w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (stawka 8,5%). Odpowiednie oświadczenia zgodnie z przepisami ww. ustawy zostaną złożone do 20-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym małżonkowie osiągną pierwszy przychód/dochód z tytułu wynajmu, tj. do 20-go lutego 2016 r. Na terenie Polski małżonkowie nie osiągają i nie będą osiągać innych przychodów, które mogłyby być opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W związku z powyższym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytania.

1. Czy przychód/dochód z wynajmu mieszkania w Wielkiej Brytanii jest opodatkowany tylko w Wielkiej Brytanii i nie podlega podatkowi w Polsce.

2. Czy przychód/dochód uzyskany z wynajmu mieszkania w Wielkiej Brytanii spowoduje wzrost stawki opodatkowania w Polsce dochodów z pracy i czy będzie musiał być uwzględniony w rocznym rozliczeniu PIT-37 lub PIT- 28.

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód/dochód z wynajmu mieszkania w Wielkiej Brytanii jest opodatkowany tylko w Wielkiej Brytanii i nie podlega podatkowi w Polsce.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód/dochód uzyskany z wynajmu mieszkania w Wielkiej Brytanii nie spowoduje wzrostu stawki opodatkowania w Polsce dochodów z pracy - Wnioskodawczyni nie będzie musiała zastosować metody wyłączenia z progresją do ustalenia podatku dochodowego od dochodów z pracy uzyskanych w Polsce, ponieważ wybrane zostanie opodatkowanie wynajmu w formie ryczałtu od przychodów. Przychód z wynajmu mieszkania w Wielkiej Brytanii nie będzie uwzględniony w rocznym rozliczeniu PIT-37 ani PIT-28.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w art. 6 ust. 1 Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (...) z dnia 20 lipca 2006 r. (dalej: Umowa) - dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (Polsce) z majątku nieruchomego położonego w drugim Umawiającym się Państwie (Wielka Brytania), może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Zgodnie z zapisami art. 6 ust. 3 ww. Umowy - postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego użytkowania, najmu, jak również z każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Celem uniknięcia dwukrotnego opodatkowania tego samego dochodu Wnioskodawczyni zastosuje przewidzianą w Umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Według art. 22 ust. 2 Umowy - jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami Umowy może być opodatkowany w Wielkiej Brytanii, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień punktu b) i ustępu 3, taki dochód lub majątek od opodatkowania.

Zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

Z powyższego wynika, że skoro dochód z najmu osiągnięty za granicą może być opodatkowany zarówno za granicą jak i w Polsce, to w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, na podstawie cytowanych art. 22 ust. 2 Umowy oraz art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się metodę wyłączenia, która polega na tym, że dochód uzyskany z tytułu najmu nieruchomości położonej za granicą, jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, jednakże dla ustalenia stawki podatku od pozostałych dochodów podatnika podlegających opodatkowaniu w Polsce ale tylko według skali podatkowej - stosuje się stawkę podatku wyliczoną dla całego dochodu osiągniętego zarówno w Polsce jak i za granicą (tzw. metoda wyłączenia z progresją).

Podsumowując, w przypadku metody wyłączenia z progresją przychody uzyskane za granicą są na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zwolnione od podatku w Polsce, ale mają wpływ na podatek płacony w Polsce ale według skali podatkowej, a nie mają wpływu na podatek płacony według ryczałtu. Zagraniczne przychody uwzględnia się do ustalania stopy procentowej, według której zapłaci się podatek od polskich przychodów (dochodów) ale według skali podatkowej a nie według ryczałtu.

W Polsce Wnioskodawczyni osiąga dochody z zatrudnienia, a w Wielkiej Brytanii dochody z wynajmu mieszkania. Dochody ze stosunku pracy i umów zlecenie oraz umów o dzieło podlegają w Polsce opodatkowaniu według skali. Natomiast zgodnie z polskim prawem podatkowym, jeśli najem nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą a więc stanowi odrębne źródło przychodów określane jako tzw. "najem prywatny", przychody uzyskiwane z tego źródła mogą być opodatkowane w Polsce ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne - Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Stosownie do art. 9 ust. 4 ww. ustawy - w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego. Stawka ryczałtu dla przychodów z najmu składników majątku prywatnego wynosi 8,5% do całości przychodów z najmu (ww. art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 12 ust. 12 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym - do przychodów m.in. z najmu, stosuje się odpowiednio przepisy art. 27 ust. 8-9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Jeżeli Wnioskodawczyni złoży oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodu z najmu ryczałtem, a w Polsce nie uzyska innych przychodów podlegających opodatkowaniu ryczałtem, to nie będzie zobowiązana do złożenia PIT-28, gdyż przychód z wynajmu mieszkania w Wielkiej Brytanii nie będzie mógł wpływać w żaden sposób na wysokość opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w Polsce, z uwagi na brak takiego przychodu.

Podsumowując, dochód uzyskany z najmu mieszkania w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. W Polsce dochód ten pozostaje dochodem zwolnionym z opodatkowania i nie będzie wykazywany w podatkowym rozliczeniu rocznym:

* ani z tytułu dochodów z pracy (i nie będzie miał wpływu na wzrost stawki opodatkowania dochodów z pracy uzyskanych w Polsce),

* ani z tytułu dochodów z najmu (Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do złożenia deklaracji PIT-28).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 250, poz. 1840) - określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Pojęcie "miejsca zamieszkania" zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu - za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Z treści przepisu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za osobę posiadającą w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych uważa się taką, która spełnia przynajmniej jeden z warunków wskazanych w tym przepisie. Warunki te nie muszą być spełnione łącznie, o czym świadczy użycie słowa "lub". To oznacza, że osoba, która posiada w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) Wnioskodawczyni znajduje się w Polsce, oraz, że Wnioskodawczyni przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Można więc jednoznacznie stwierdzić, że Wnioskodawczyni w Polsce posiada miejsce zamieszkania, jest polskim rezydentem podatkowym oraz w związku z powyższym podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni posiada mieszkanie, które będzie wynajmowane. Wnioskodawczyni osiąga zatem dochód ze źródła przychodów położonego za granicą.

W myśl art. 6 ust. 1 powołanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania - dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (Polsce) z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie (Wielkiej Brytanii), może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. Konwencji - określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych: statki morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

Stosownie do zapisów art. 6 ust. 3 ww. Konwencji - postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Postanowienia określone w art. 6 ust. 1 ww. Konwencji należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 1 Komentarza do art. 6) przyjmując, że ust. 1 przyznaje prawo do opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego państwu źródła, tzn. państwu, w którym znajduje się majątek będący źródłem dochodu. Ta praktyka wynika z faktu, iż zawsze istnieje bardzo ścisły związek gospodarczy między źródłem dochodu i państwem źródła.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Użyty w art. 6 ust. 1 Konwencji zwrot "może być opodatkowany w tym drugim państwie" oznacza, że o tym czy będzie tam opodatkowany zdecyduje już wyłącznie dane państwo, którego prawa taki zapis dotyczy, i które z prawa do opodatkowania takich dochodów może zrezygnować. Określenie "może być opodatkowany" nigdy nie zezwala podatnikowi na wybór miejsca opodatkowania, lecz daje możliwość opodatkowania dochodu danemu państwu, gdy jego wewnętrzne prawo przewiduje takie opodatkowanie, czyli jest to przywilej danego państwa a nie podatnika. Równocześnie powyższe oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, w którym położony jest majątek nieruchomy.

Wobec powyżej przedstawionych zapisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych oraz Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) dotyczących opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego, dochód z nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu zarówno w państwie położenia majątku będącego źródłem dochodu, czyli w Wielkiej Brytanii, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

Celem uniknięcia dwukrotnego opodatkowania tego samego dochodu należy zastosować przewidzianą w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 lit. a Konwencji - jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.

Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód (art. 22 ust. 2 lit. c) Konwencji).

W myśl natomiast art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

Z powyższych przepisów wynika, że skoro dochód z najmu osiągnięty za granicą może być opodatkowany zarówno za granicą jaki i w Polsce, to w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, na podstawie cytowanych art. 22 ust. 2 Konwencji oraz art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się metodę wyłączenia, która polega na tym, że dochód uzyskany z tytułu najmu nieruchomości położonej za granicą, jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, jednakże dla ustalenia stawki podatku od pozostałych dochodów podatnika podlegających opodatkowaniu w Polsce (o ile takie dochody są osiągane) stosuje się stawkę podatku wyliczoną dla całego dochodu osiągniętego zarówno w Polsce jak i za granicą (tzw. metoda wyłączenia z progresją).

Podsumowując, w przypadku metody wyłączenia z progresją przychody uzyskane za granicą są na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zwolnione od podatku w Polsce, ale mają wpływ na podatek płacony w Polsce. Zagraniczne przychody uwzględnia się do ustalania stopy procentowej, według której zapłaci się podatek od polskich przychodów (dochodów).

Wnioskodawczyni wskazała, że w Polsce osiąga dochody z zatrudnienia a w Wielkiej Brytanii dochody z wynajmu mieszkania. Dochody ze stosunku pracy podlegają w Polsce opodatkowaniu według skali.

Natomiast zgodnie z polskim prawem podatkowym, jeśli najem nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą a więc stanowi odrębne źródło przychodów określane jako tzw. "najem prywatny", przychody uzyskiwane z tego źródła mogą być opodatkowane w Polsce:

Dochody z najmu wpłyną zatem na ustalenie stopy procentowej przy opodatkowaniu dochodów uzyskanych w Polsce ze stosunku pracy, ale tylko wówczas gdy dochód z najmu będzie również opodatkowany na zasadach ogólnych (według skali).

Zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

O zasadach składania wspomnianego oświadczenia stanowi art. 9 ust. 1 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w myśl którego - pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Natomiast stosownie do art. 9 ust. 4 ww. ustawy - w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.

Zgodnie z art. 12 ust. 12 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym do przychodów m.in. z najmu, stosuje się odpowiednio przepisy art. 27 ust. 8-9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Z powyższego wynika, że w sytuacji gdy Wnioskodawczyni skutecznie złoży oświadczenie, iż uzyskane przychody z najmu opodatkuje ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, a w Polsce nie uzyska innych przychodów podlegających opodatkowaniu ryczałtem, to nie będzie zobowiązana do złożenia PIT-28, gdyż przychód z wynajmu mieszkania w Wielkiej Brytanii nie będzie mógł wpływać w żaden sposób na wysokość opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w Polsce, z uwagi na brak takiego przychodu.

Podsumowując, dochód uzyskany z najmu mieszkania w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. W Polsce dochód ten pozostanie dochodem zwolnionym z opodatkowania. Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do złożenia PIT-28, gdyż przychód z wynajmu mieszkania w Wielkiej Brytanii nie będzie mógł wpływać na wysokość opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w Polsce, z uwagi na brak takiego przychodu. Warunkiem jest jednak skuteczne złożenie przez Wnioskodawczynię oświadczenia, że uzyskane przychody z najmu opodatkuje ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, oraz fakt, że w Polsce nie uzyska innych przychodów podlegających opodatkowaniu ryczałtem. Przychód uzyskany z najmu mieszkania w Wielkiej Brytanii nie będzie miał również wpływu na opodatkowanie uzyskiwanych przez Wnioskodawczynię w Polsce dochodów ze stosunku pracy, jak również nie będzie on podlegał wykazaniu w zeznaniu PIT-37.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja została wydana dla Wnioskodawczyni w jej indywidualnej sprawie zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Małżonek Wnioskodawczyni chcąc uzyskać interpretację indywidualną winien wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) - w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.