IBPB-2-2/4511-628/16-1/AK - Określenie skutków podatkowych sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 16 czerwca 2016 r. (data otrzymania 20 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca razem z żoną nabyli 16 grudnia 2009 r. na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej mieszkanie. Ustrój wspólności majątkowej trwa tak długo, jak długo trwa małżeństwo, a małżonkowie mają równe udziały we wspólnym majątku, który przestaje istnieć z chwilą śmierci jednego z nich. Taka sytuacja wystąpiła w przypadku Wnioskodawcy. Żona Wnioskodawcy zmarła 5 maja 2014 r. W wyniku jej śmierci przestał istnieć ustrój wspólności majątkowej, a mieszkanie małżonków zostało podzielone na dwie równe części, pierwsza należąca do Wnioskodawcy a druga należąca do zmarłej żony.

Część mieszkania żony Wnioskodawcy została poddana postępowaniu spadkowemu na zasadach dziedziczenia ustawowego (żona Wnioskodawcy nie zostawiła testamentu). Połowa mieszkania przypadająca żonie Wnioskodawcy została podzielona na 3 równe części, a spadkobiercami zostali: Wnioskodawca - jako współmałżonek - i dwie dorosłe córki małżonków. Każde z nich odziedziczyło 1/3 z połowy mieszkania. W dniu 19 listopada 2014 r. został sporządzony protokół i akt poświadczenia dziedziczenia po zmarłej żonie Wnioskodawcy. Według tych dokumentów Wnioskodawca odziedziczył 1/3 z części mieszkania należącej do żony.

Wnioskodawca razem z córkami postanowili sprzedać mieszkanie. W dniu 4 maja 2015 r. została sporządzona umowa sprzedaży mieszkania i całe mieszkanie zostało sprzedane. W rozliczeniu podatkowym za 2015 r. Wnioskodawca zapłacił podatek dochodowy od części mieszkania odziedziczonej po żonie w 2014 r., gdyż sprzedaż mieszkania nastąpiła przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (w przypadku Wnioskodawcy odziedziczenie), w związku z tym - według organów podatkowych - stanowiła źródło przychodu. Podatek został przez Wnioskodawcę uiszczony zgodnie z przepisami.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może ubiegać się o zwrot podatku dochodowego zapłaconego od sprzedanego w maju 2015 r. udziału odziedziczonego po żonie w mieszkaniu nabytym wraz z żoną w 2009 r. do majątku wspólnego małżeńskiego?

Zdaniem Wnioskodawcy, jego stanowisko w sprawie zaistniałej sytuacji jest sprzeczne ze stanowiskiem organów podatkowych. Wnioskodawca nie zgadza się ze stwierdzeniem, jakoby odziedziczony przez niego udział w nieruchomości, która uprzednio została nabyta do majątku wspólnego, podlegał opodatkowaniu. W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na upływ 5-letniego okresu od momentu nabycia mieszkania w 2009 r., jaki jest wymagany do zbycia mieszkania bez podatku, sprzedaż udziału w mieszkaniu, która nastąpiła w maju 2015 r. nie stanowi przychodu, a więc Wnioskodawca jako podatnik nie musi płacić podatku dochodowego. Jest tak dlatego, że mieszkanie Wnioskodawca nabył z żoną na współwłasność w 2009 r., z uwagi zaś na brzmienie art. 196 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego była to współwłasność łączna (wspólność majątkowa małżeńska), a w trakcie trwania małżeństwa wraz z żoną nie zawierali żadnych umów majątkowych wyłączających ustawową wspólność majątkową. Skoro zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął wymagany okres 5-letni, licząc od końca roku od momentu jego nabycia, a nabycie to nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej, odpłatne zbycie mieszkania nie stanowi źródła przychodów a zatem nie podlega opodatkowaniu.

Wnioskodawca wskazał, że w podobnej sprawie rozpoznanej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 18 grudnia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 1177/13, Sąd orzekł, że skoro z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia mieszkania w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin uprawniający do niepłacenia podatku od sprzedaży tej nieruchomości biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Zatem termin pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych trzeba liczyć od daty nabycia prawa własności mieszkania przez małżonków do ich majątku wspólnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie m.in.:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną nabyli 16 grudnia 2009 r. w ramach ustawowej wspólności majątkowej mieszkanie. W dniu 5 maja 2014 r. zmarła żona Wnioskodawcy, a spadek po niej na mocy ustawy nabył Wnioskodawca oraz dwoje dzieci - każdy w udziale po 1/3 masy spadkowej, na którą składał się udział 1/2 w lokalu mieszkalnym. Ww. lokal mieszkalny został sprzedany przez wszystkich współwłaścicieli 4 maja 2015 r.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 2082 z późn. zm.) - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 501 Kodeksu - w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności np. w wyniku śmierci jednego z małżonków dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej na współwłasność w częściach ułamkowych a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym, według domniemania, jest równy udziałowi drugiego małżonka. Innymi słowy, w chwili śmierci jednego z małżonków wspólność łączna ustaje a małżonek pozostający przy życiu co do zasady staje się właścicielem określonego ułamkiem udziału 1/2 w majątku małżonków.

W celu ustalenia daty nabycia nieruchomości lub udziału w nieruchomości na skutek śmierci jednego z małżonków należy odnieść się do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.). I tak zgodnie z art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego - jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy Kodeksu cywilnego należy wyjaśnić, że skoro w dacie śmierci spadkodawcy, ustawowi spadkobiercy nabywają udział w nieruchomości (lub prawie) wchodzący do majątku spadkowego, to z tą datą należy utożsamiać datę nabycia tego udziału w nieruchomości (lub prawie). Przyjęcie odmiennego stanowiska - a mianowicie, że udział jaki przysługiwał w nieruchomości lub prawie małżonkowi nie mógłby zostać nabyty w spadku przez tego małżonka, który pozostaje przy życiu, gdyż udział ten należał do tego żyjącego małżonka - oznaczałoby, że małżonek nie mógłby dziedziczyć po drugim małżonku, gdyż to małżonkowi pozostającemu przy życiu, a nie wspólnie małżonkom przysługiwała nieruchomość lub prawo. Wysnucie takiego wniosku stoi w sprzeczności z całokształtem regulacji dotyczących majątkowej wspólności ustawowej oraz dziedziczenia i oznaczałoby przyjęcie tezy graniczącej z "bezsensem", że śmierć małżonka będącego w ustawowej wspólności majątkowej nie ma żadnego wpływu na przysługujące mu za życia prawa majątkowe, gdyż te w pełnym zakresie przysługują pozostającemu przy życiu małżonkowi, jako że prawa te zostały nabyte przez nich wspólnie na własność a nie na współwłasność. Współwłasność - w tym także współwłasność łączna - oznacza, że własność przysługuje obojgu małżonkom. Ustaje ona jednak z chwilą śmierci jednego z małżonków, w sytuacji braku małżeńskiej umowy majątkowej, przepis prawa - art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - przesądza o tym, że udział w majątku wspólnym każdego z małżonków wynosił po 1/2. To ten właśnie majątek podlega dziedziczeniu, a więc nabyciu przez spadkobiercę lub spadkobierców. W omawianej sprawie Wnioskodawca oraz jego dwie córki nabyli go w chwili śmierci żony Wnioskodawcy. Dopiero od tej daty Wnioskodawca i jego córki stali się właścicielami udziału 1/2 w lokalu mieszkalnym, który do tej daty posiadał zmarły małżonek.

Powyższe argumenty Organu potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 grudnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1145/11, który został utrzymany w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 18 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 832/12 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 29 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Gl 1061/08, który również został utrzymany w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 listopada 2010 r., sygn. akt II FSK 1054/09, jak również wyrok tego Sądu z 3 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 879/14, w którym oddalono skargę podatnika a także najnowsze orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1065/14.

Tym samym stwierdzić należy, że Wnioskodawca, w opisanej przez siebie sytuacji, powinien rozpoznać następujące daty nabycia udziałów w lokalu mieszkalnym:

* w 2009 r. - Wnioskodawca nabył udział 1/2 w lokalu mieszkalnym w trakcie trwania związku małżeńskiego na zasadach wspólności ustawowej,

* w 2014 r. - Wnioskodawca nabył udział 1/6 (1/3 x 1/2 = 1/6) jaki przypadł mu w majątku spadkowym po małżonku.

Nieprawdą jest zatem twierdzenie Wnioskodawcy, że z uwagi na upływ 5-letniego okresu od momentu nabycia mieszkania w 2009 r. - jaki jest wymagany aby zbycie mieszkania nie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych - sprzedaż udziału w mieszkaniu, która nastąpiła w maju 2015 r. nie stanowi przychodu, a więc Wnioskodawca jako podatnik nie musi płacić podatku dochodowego.

Tylko sprzedaż przez Wnioskodawcę i jego córki lokalu mieszkalnego odpowiadająca udziałowi 1/2 jaki Wnioskodawca nabył w 2009 r. w trakcie trwania małżeństwa nie podlega w ogóle opodatkowaniu, ponieważ od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego udziału przez Wnioskodawcę upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym sprzedaż tego udziału nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w spadku po żonie nabył udział 1/6 jaki przypadł mu w dacie śmierci żony, czyli w 2014 r., to przychód ze sprzedaży przypadający na ten udział nabyty w tej właśnie dacie podlegał opodatkowaniu.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Zauważyć jednak należy, że jeśli Wnioskodawca poniósł takie koszty, to odliczyć będzie mógł jedynie taką ich część, która proporcjonalnie odpowiada udziałowi w lokalu mieszkalnym nabytemu przez Wnioskodawcę w 2014 r., bo tylko przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przypadający na ten udział stanowi u Wnioskodawcy źródło przychodu (a zatem może generować także podatkowe koszty).

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie.

W rozpatrywanym przypadku - odnośnie do udziału nabytego w 2014 r. - zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d, gdyż ten udział w lokalu mieszkalnym został nabyty przez Wnioskodawcę nieodpłatnie w drodze spadku. Zgodnie z ww. przepisem - za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Nakłady, podobnie jak koszty odpłatnego zbycia, Wnioskodawca winien ustalić proporcjonalnie do udziału jaki nabył w 2014 r. w spadku po małżonku.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy - wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z powyższych przepisów - podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału nabytego w spadku po żonie w 2014 r. określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tekst jedn.: wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy - wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe zawiera art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 - podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Podsumowując, przy sprzedaży swojego udziału w lokalu mieszkalnym Wnioskodawca powinien przyjąć dwie daty nabycia tego udziału - 2009 r., w którym nastąpiło nabycie lokalu mieszkalnego w ramach ustroju wspólności majątkowej oraz - 2014 r., w którym Wnioskodawcy przypadł udział w spadku po żonie. Przy czym sprzedaż przypadająca na udział nabyty w 2009 r. nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży przypadający na udział 1/6 w lokalu mieszkalnym nabyty w spadku po żonie w 2014 r. jest opodatkowany 19% podatkiem dochodowym na podstawie art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawca w terminie do 2 maja 2016 r. był zobowiązany do złożenia zeznania PIT-39 i wpłacenia wynikającego z niego należnego podatku dochodowego od osób fizycznych. A więc nie jest zasadne ubieganie się przez Wnioskodawcę o zwrot zapłaconego podatku dochodowego przypadającego na sprzedany w maju 2015 r. udział w lokalu mieszkalnym odziedziczony po żonie.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do przywołanego przez Wnioskodawcę wyroku, który zdaniem Wnioskodawcy potwierdza jego stanowisko należy stwierdzić, że stoi on w sprzeczności z całą regulacją dotyczącą istoty współwłasności ustawowej oraz dziedziczenia, dlatego pogląd w nim wyrażony nie może być przez Organ zaaprobowany. Ponadto linia orzecznicza w omawianej kwestii nie jest jednolita czego dowód Organ dał w uzasadnieniu interpretacji indywidualnej przywołując orzeczenia wojewódzkich sądów administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdzających stanowisko Organu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.