IBPB-2-2/4511-493/15/MZM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 6 lipca 2015 r. (data otrzymania 9 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaconego w 2014 r. świadczenia przedemerytalnego wypłaconego za lata 2012 i 2013 - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lipca 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaconego w 2014 r. świadczenia przedemerytalnego wypłaconego za lata 2012 i 2013.

We wniosku przedstawiono następując stan faktyczny:

Wnioskodawca wspólnie z małżonkiem zawsze dokonywał rocznego rozliczenia podatku dochodowego za ubiegłe lata (2000-2013) na PIT-37. Rozliczenia za 2014 r. również dokonano w PIT-37 razem z małżonkiem.

W 2014 r. dochody Wnioskodawcy i jego małżonka były wysokie (jak nigdy dotąd) i małżonkowie przekroczyli drugi próg podatkowy. Złożyło się na to wiele spraw życiowych skutkujących komasacją dochodu w 2014 r.

Wnioskodawca po dwóch latach wyjaśniania swojej sprawy w ZUS-ie wyrokiem Sądu Apelacyjnego uzyskał zwrot niezapłaconego w terminie świadczenia przedemerytalnego za lata 2012 i 2013, który został mu wypłacony w 2014 r. Ta kwota z tytułu zwrotu świadczenia przedemerytalnego za lata ubiegłe, dochody z tytułu uposażenia za pracę i dochód za częściowe świadczenie przedemerytalne złożyły się na łączny zwiększony dochód za rok podatkowy 2014.

Małżonek Wnioskodawcy po 45 latach pracy w ciężkich warunkach hutniczych przeszedł na emeryturę, inkasując należne finansowe odprawy, jubileusze i inne należności z tytułu zakończenia długoletniej pracy. Sterując czasowo odpowiednio swoim zakończeniem pracy, przejściem na emeryturę mógłby swoje należności finansowe przenieść na nowy rok podatkowy i tym samym uniknąć komasacji dochodu w 2014 r. Uciec przed tym skumulowaniem dochodów mógłby, pracując do końca roku. Przed tym mógłby uciec, ale przed ciężką chorobą - niestety nie. Diagnoza złośliwego raka, zalecona operacja jego usunięcia, wymusiły czasowe decyzje - decyzje finansowe także. Ze względu na postępującą chorobę małżonek Wnioskodawcy nie mógł czekać i zdecydował o zakończeniu pracy w 2014 r.

Pod względem finansowym dla Wnioskodawcy i jego małżonka 2014 r. był dobrym rokiem. Należny podatek dochodowy za 2014 r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem chcą zapłacić i zapłacą go zgodnie z małżeńskim rozliczeniem PIT-37. Wnioskodawca zaznaczył, że rozumie i zna przepisy podatkowe oraz powinności z nimi związane.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi jednak fakt, a tak właściwie uznaje to za niesprawiedliwość, że za błędy urzędów przychodzi płacić Wnioskodawcy i małżonkowi. Nie przyznane we właściwym czasie świadczenie przedemerytalne a wypłacone wyrokiem sądowym po dwóch latach skutkuje na niekorzyść małżonków.

Dlatego Wnioskodawca prosi o to, aby tak zinterpretować przepisy w tej sprawie, uznać i wydać decyzję taką, jak poniżej przedstawił i wniósł:

- kwota zwróconego świadczenia za lata 2012 i 2013, która wyrokiem Sądu została zasądzona i wypłacona w 2014 r. została zaliczona do dochodu za rok 2012 i rok 2013. Zdaniem Wnioskodawcy, należałoby tę kwotę odjąć od dochodu za 2014 r.

Kwota sądowego nakazu zapłaty za lata ubiegłe podnosi dochód za 2014 r. a w szczególności wysokość podatku dochodowego liczonego drugą skalą podatkową. Wnioskodawca zwrócił uwagę na to, że od kwot zasądzonego świadczenia przedemerytalnego za lata 2012 i 2013 zaliczonych do dochodów za te lata, podatek naliczany skutkowałby naliczaniem podatku w pierwszej grupie podatkowej. Wnioskodawca nadmienił, że od kwot zwrotu - wyrównania świadczenia przedemerytalnego - został już odprowadzony podatek liczony pierwszą grupą podatkową.

Kwota podatku naliczona od kwoty wyroku sądowego, która zwiększyła dochód za 2014 r. jest dla Wnioskodawcy kwotą niesłusznie naliczaną, kwotą pieniężną istotną, potrzebną w obecnej sytuacji życiowej i finansowej Wnioskodawcy i jego małżonka. Kwota ta w wysokości 2.463 zł stanowi różnicę w obliczeniu podatku dochodowego.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może odjąć od dochodu za 2014 r. kwoty zwróconego świadczenia przedemerytalnego za lata 2012 i 2013.

2. Jeśli tak, to czy Wnioskodawca mógłby uznać, że podatek za lata 2012 i 2013 został odprowadzony i Wnioskodawca nie zalega z jego zapłatą.

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, takie stanowisko jest najbardziej sprawiedliwe dla obu stron. Dochody faktycznie należały się - tak uznał Sąd, a zasądzone należności za lata ubiegłe, dołożone i skomasowane z dochodem za 2014 r. nie słusznie obciążałyby małżonków podatkiem drugiego progu podatkowego, drugiej skali podatkowej.

Kwota różnicy wyliczonego podatku a wynosi ona 2.463 zł jest dla Wnioskodawcy i jego małżonka znacząca i stanowi zbyt duży koszt, który musieliby ponieść za nieswoje błędy.

Ad. 2)

Podatek dochodowy od zasądzonych kwot świadczeń przedemerytalnych za lata 2012 i 2013 został pobrany i odprowadzony przez ZUS za rok podatkowy 2014. Według Wnioskodawcy, podatek dochodowy winien być odliczony za lata 2012 i 2013 a odprowadzony podatek w 2014 r. powinien być zaliczony za lata 2012 i 2013.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy - za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy zawiera jedynie przykładowe wyliczenie przychodów z innych źródeł. Użycie w tym przepisie wyrażenia "w szczególności" oznacza, że oprócz wprost wymienionych w tym przepisie przychodów, do przychodów z innych źródeł zalicza się również inne nie wymienione w tym przepisie przysporzenia majątkowe m.in. świadczenie przedemerytalne.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ww. ustawy - organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych oraz rent socjalnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, po dwóch latach wyjaśniania swojej sprawy w ZUS-ie, wyrokiem Sądu Apelacyjnego uzyskał zwrot niezapłaconego w terminie świadczenia przedemerytalnego za lata 2012 i 2013, który został wypłacony Wnioskodawcy w 2014 r.

Wnioskodawca uważa, że dochody należały się za lata ubiegłe (2012 i 2013) a zasądzone, dołożone i skomasowane z dochodem 2014 r. niesłusznie obciążałyby małżonków podatkiem drugiego progu podatkowego. Podatek winien być odliczony za lata 2012 i 2013 a odprowadzony podatek za 2014 r. powinien być zaliczony za lata 2012 i 2013.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wskazany przepis jednoznacznie definiuje, kiedy - co do zasady - powstaje przychód, a mianowicie w tym roku, w którym podatnik go otrzymuje lub jest on stawiany mu do dyspozycji. Dla celów podatkowych przychód uzyskany m.in. z tzw. innych źródeł (np. świadczenia przedemerytalnego) jest rozpoznawany w roku podatkowym, w którym faktycznie podatnik go otrzymał, a nie w roku podatkowym, za który był należny.

Wobec tego świadczenie przedemerytalne wypłacone za lata 2012 i 2013 jest przychodem roku 2014. Przepisy prawa nie pozostawiają wyboru co do zaliczenia przychodu do poszczególnych lat podatkowych. W przypadku przychodów z innych źródeł (m.in. świadczeń przedemerytalnych) rokiem podatkowym, w którym należy je sumować z innymi przychodami i opodatkować jest rok ich otrzymania. W tej sprawie rok 2014 r. To, że dochody należały się za lata 2012, 2013 nie może mieć w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wpływu na moment opodatkowania. Przychody ze świadczenia przedemerytalnego, nawet zaległego są przychodami roku, w którym je wypłacono.

W świetle powyższego nie istnieje możliwość pomniejszenia dochodu za 2014 r. o kwoty wypłaconych Wnioskodawcy w 2014 r. świadczeń przedemerytalnych za lata 2012 i 2013 i zaliczania za lata 2012 i 2013, podatku odprowadzonego w 2014 r.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) - w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.