IBPB-2-2/4511-41/16/MMa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 2 grudnia 2015 r. (data otrzymania 7 grudnia 2015 r.), uzupełnionym 1 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków sporządzenia informacji PIT-8C w części dotyczącej:

* zadośćuczynienia, renty skapitalizowanej i renty bieżącej oraz odsetek od renty wypłaconej nieterminowo - jest prawidłowe,

* pozostałej części odsetek - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków sporządzenia informacji PIT-8C.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z 15 lutego 2016 r. Znak: IBPB-2-2/4511-41/16/MMa wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 25 lutego 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wyrokiem sądu okręgowego z dnia 20 marca 2015 r. zasądzono od Wnioskodawcy będącego szpitalem na rzecz powódki małoletniej tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, ból i cierpienie w związku z porażeniem mózgowym czterokończynowym spastycznym, będącym skutkiem niedotlenienia w okresie bezpośrednio poprzedzającym poród i w czasie porodu, powstałym na skutek błędnej decyzji personelu medycznego pozwanego w czasie porodu, kwotę 887.712,94 zł z należnymi ustawowymi odsetkami od kwoty 800.000,00 zł od dnia 21 stycznia 2012 r. do dnia zapłaty, zaś od kwoty 87.712,94 zł z należnymi ustawowymi odsetkami od 13 marca 2012 r. do dnia zapłaty. Ponadto Sąd zasądził na rzecz pokrzywdzonej kwotę 121.558,68 zł z tytułu skapitalizowanej renty z należnymi ustawowymi odsetkami od 13 marca 2012 r. do dnia zapłaty, a nadto tytułem renty kwotę 3.376,63 zł miesięcznie, płatną do 10-go każdego kolejnego miesiąca wraz należnymi ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat począwszy od marca 2015 r. Ww. wyrokiem ustalona została odpowiedzialność Wnioskodawcy względem małoletniej na przyszłość za skutki zdarzenia z 8 marca 2009 r. a nadto Wnioskodawca został obciążony kosztami sądowymi.

Wyrokiem z dnia 17 września 2015 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację Wnioskodawcy.

Tytułem realizacji ww. wyroku w okresie od 22 września 2015 r. do 2 listopada 2015 r., Wnioskodawca wypłacił poszkodowanej:

* zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie 887.712,94 zł plus odsetki 393.599,21 zł,

* skapitalizowaną rentę w kwocie 121.558,68 zł plus odsetki w kwocie 51.510,91 zł, oraz

* rentę bieżącą (po 3.376,63 zł płatną do 10-go każdego miesiąca od marca 2015 r. do listopada 2015 r.) w kwocie 30.389,67 zł plus odsetki w kwocie 538,77 zł.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z wyrokiem z 20 marca 2014 r. zadośćuczynienie pieniężne za krzywdę sąd ustalił w oparciu o art. 445 i 444 § 1 Kodeksu cywilnego, rentę skapitalizowaną w oparciu o art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego i art. 322 Kodeks postępowania cywilnego, rentę bieżącą na podstawie art. 322 Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawowe odsetki od tych świadczeń sąd ustalił w oparciu o treść art. 455 Kodeks cywilny w związku z art. 481 § 1 i 2 Kodeks cywilny.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie.

Czy wypłacone na podstawie wyroku sądu okręgowego z dnia 20 marca 2015 r. zadośćuczynienie pieniężne za krzywdę, renta skapitalizowana, renta bieżąca oraz odsetki od tych świadczeń zwolnione są w całości z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b i 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i na Wnioskodawcy nie ciąży obwiązek sporządzenia informacji PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacone na podstawie wyroku sądu okręgowego z dnia 20 marca 2015 r. zadośćuczynienie, skapitalizowana renta, renta bieżąca i odsetki ustawowe od tych świadczeń podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b i 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wobec powyższego na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzania informacji PIT-8C.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

W opisanej sprawie odsetki przysługiwały za okres trwania postępowania sądowego, które doprowadziło do ustalenia odpowiedzialność Wnioskodawcy za szkodę wyrządzoną małoletniej. A zatem w ocenie Wnioskodawcy odsetki takie należy potraktować tak jak zadośćuczynienie i odszkodowanie, które jest dla nich świadczeniem głównym, więc powinny być one tak samo opodatkowane, co w tym przypadku oznaczałoby zwolnienie z opodatkowania zarówno świadczeń głównych jak i odsetek.

Taki pogląd wyrażony został w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2014 r. sygn. akt II FSK 289/12 oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 25 marca 2015 r. sygn. akt S/Łd 1414/14 zgodnie, z którym - odsetki należy przypisać do tego samego źródła przychodów co należność główną - a co za tym idzie, podlegają one opodatkowaniu w ten sam sposób. Odsetki mają charakter akcesoryjny, a ich byt prawny zależy od należności, z którą są związane.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzania informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się:

* stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1),

* inne źródła (pkt 9).

Na mocy art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Należy podkreślić, że definicja renty, określona w art. 12 ust. 7 ustawy, nie ogranicza pojęcia renty wyłącznie do świadczeń rentowych wypłacanych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Obejmuje również renty mające charakter odszkodowawczy, otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego. Dlatego też należy przyjąć, że renta skapitalizowana i renta bieżąca, zasądzona na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego, mieści się w definicji renty, określonej w art. 12 ust. 7 ustawy, a tym samym stanowi przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie zaś z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Należy podkreślić, że użyte w konstrukcji art. 20 ust. 1 ww. ustawy sformułowanie "w szczególności", świadczy o przykładowym katalogu przychodów z innych źródeł. Oznacza to, że przychodami z innych źródeł są także inne przychody, nie wymienione wprost w tym przepisie.

Tym samym uznaje się, że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Zakres zwolnienia wynikający z art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy obejmuje tylko odszkodowania za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczy utraconych korzyści oraz świadczeń otrzymanych w związku z działalnością gospodarczą. Specyfika prawa podatkowego nakazuje inaczej traktować odszkodowanie z tytułu poniesionych przez poszkodowanego strat i odszkodowanie z tytułu utraconego zysku. Odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógł się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono, podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W myśl natomiast przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymanej na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że wyrokiem sądu od Wnioskodawcy na rzecz małoletniej powódki na podstawie art. 445 i art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego zostało zasądzone zadośćuczynienie za krzywdę, ból i cierpienie w związku z porażeniem mózgowym czterokończynowym spastycznym, będącym skutkiem niedotlenienia w okresie bezpośrednio poprzedzającym poród i w czasie porodu, powstałym na skutek błędnej decyzji personelu medycznego pozwanego w czasie porodu oraz przyznano na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu Cywilnego i art. 322 Kodeksu postępowania cywilnego rentę skapitalizowaną i rentę bieżącą na rzecz powódki. Z uwagi na trwającą procedurę odwoławczą od ww. wyroku po rozpatrzeniu sprawy przez sąd drugiej instancji od ww. świadczeń zostały naliczone ustawowe odsetki ustalone w oparciu o art. 455 w związku z art. 481 § 1 i § 2 Kodeks cywilny.

Zgodnie z treścią art. 444 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) - w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

W myśl art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego - jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Stosownie do art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego - w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Podkreślenia wymaga, że zadośćuczynienie, analogicznie jak odszkodowanie, jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Co prawda w doktrynie i judykaturze powszechnym jest wiązanie pojęcia odszkodowania jedynie z uszczerbkiem majątkowym, natomiast pojęcia "zadośćuczynienia" z doznaną krzywdą (uszczerbkiem niematerialnym), jednakże tego rodzaju rozróżnienia nie dokonują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji pojęcie odszkodowania odnosi się również do zadośćuczynienia, będącego formą wynagrodzenia szkody.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca na podstawie art. 445 w związku z art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego musi wypłacić małoletniej powódce zadośćuczynienie. Zadośćuczynienie to korzystać będzie ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako otrzymane na podstawie wyroku sądowego do wysokości określonej w tym wyroku. Z wniosku nie wynika, aby zadośćuczynienie przyznane powódce dotyczyło korzyści, które powódka mogłaby osiągnąć, gdyby jej szkody nie wyrządzono. Zatem przyznane w wyroku sądowym zadośćuczynienie jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do przyznanej od Wnioskodawcy na rzecz małoletniej powódki renty skapitalizowanej i renty bieżącej, należy zauważyć, że zgodnie z powołanym powyżej art. 21 ust. 1 pkt 3c wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymanej na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość. Mając powyższe na uwadze należy zatem stwierdzić, że świadczenie w postaci renty korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy.

Natomiast odnosząc się do kwestii opodatkowania odsetek ustawowych od ww. świadczeń, należy wskazać, że instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego. Przepis ten stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty odszkodowania nie są wliczane do wartości głównego świadczenia. Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.) do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenia główne.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem czy też innym świadczeniem (np. naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego.

Z tych względów wyłączenie z opodatkowania należności głównej (zadośćuczynienia, renty skapitalizowanej i renty bieżącej) nie oznacza, że wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia - co do zasady #8722; od podatku odsetek od ww. świadczeń - zwalnia od opodatkowania jedynie należność główną, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.

Od powyższej reguły, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidziano jednak wyjątki i w katalogu zwolnień przedmiotowych wymieniono wprost odsetki wolne od podatku. Mianowicie, zgodnie z przepisami art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy - wolne od podatku są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, tj. stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracy nakładczej, emerytury lub renty.

Jak wynika z treści powołanego przepisu, o zastosowaniu omawianego zwolnienia, decyduje spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

* dotyczącej źródła przychodu, do którego kwalifikowane jest świadczenie,

* dotyczącej nieterminowości jego zapłaty.

W przypadku renty skapitalizowanej oraz renty bieżącej, która jest przyznawana na żądanie poszkodowanego, odsetki przyznane za okres od dnia wystąpienia z roszczeniem do ich zapłaty dokonanej zgodnie z ww. umową, ugodą lub wyrokiem, nie spełniają warunku określonego w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten ma bowiem wyłącznie zastosowanie w sytuacji gdy - od momentu zawarcia umowy, ugody lub ogłoszenia wyroku sądu (jego uprawomocnienia) przyznających rentę skapitalizowaną - zobowiązany spóźni się z wypłatą świadczenia na rzecz poszkodowanego. Nie ma natomiast zastosowania do odsetek naliczonych za okres poprzedzający datę zawarcia umowy, ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia w tej sprawie. Tego rodzaju odsetki stanowią przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy i podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach według skali podatkowej.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że przychód przypadający na kwotę zadośćuczynienia oraz na kwotę renty skapitalizowanej i renty bieżącej będzie korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b i pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwoty zasądzonych w wyroku sądu z 20 marca 2015 r. odsetek od zadośćuczynienia oraz renty skapitalizowanej i renty bieżącej stanowią dla małoletniej powódki przychód z innych źródeł. Z opodatkowania będzie zwolniona jedynie ta część odsetek jakie otrzyma małoletnia powódka od Wnioskodawcy, która odpowiada rencie wypłaconej nieterminowo - zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy. Pozostała kwota odsetek będzie stanowiła dla powódki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji w odniesieniu do kwot odsetek podlegających opodatkowaniu, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wystawienia informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych - PIT-8C o którym mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z tym przepisem, płatnicy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia stanowiska Wnioskodawcy nie można było uznać w całości za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo - odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków - wskazać należy, że przywołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.