IBPB-2-2/4511-197/15/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) w związku z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 19 maja 2015 r. (data otrzymania 21 maja 2015 r.), uzupełnionym 7 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 maja 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 29 czerwca 2015 r. Znak: IBPB-2-2/4511-197/15/MM, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 7 lipca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 14 września 2012 r. Wnioskodawca nabył spadek w 1/2 części po zmarłym bracie. Zmarły brat był właścicielem 1/2 części nieruchomości obejmującej działkę wraz z zabudowaniami. Podstawą nabycia przez Wnioskodawcę 1/4 części nieruchomości (1/2 z 1/2 = 1/4) jest prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego z 20 grudnia 2014 r.

Na podstawie powyższego postanowienia Sądu pozostałą część nabyła siostra zmarłego. Pozostałe części nieruchomości nabyło na podstawie innego postanowienia Sądu Rejonowego rodzeństwo żony zmarłego brata Wnioskodawcy.

Po przeprowadzeniu sprawy spadkowej nieruchomość stała się własnością:

* rodzeństwa żony zmarłego brata Wnioskodawcy łącznie 1/2 całości,

* Wnioskodawcy 1/4 całości,

* siostry Wnioskodawcy 1/4 całości.

Nabycie współwłasności w drodze spadku zostało zgłoszone we właściwym terminie właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego.

Następnie w wyniku porozumienia się 23 kwietnia 2015 r. przed notariuszem została zawarta umowa sprzedaży części nieruchomości będącej własnością Wnioskodawcy na rzecz spadkobierców posiadających 1/2 część nieruchomości.

Tytułem spłaty za zbycie swojej części Wnioskodawca otrzymał 50.000 zł. Wartość udziału odpowiada wycenie nieruchomości sporządzonej przez biegłego. Notariusz pobrał należny podatek od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca nadmienia, że wartość sprzedaży nie przekroczyła wartości przysługującego mu udziału spadkowego i została dokonana między spadkobiercami nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że brat zmarł 14 września 2012 r.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy spłatę spadkobierców dokonaną w wyniku sprzedaży przez Wnioskodawcę spadku tj. 1/4 części nieruchomości odziedziczonej po zmarłym bracie należy traktować jako odpłatne zbycie określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przychód ten opodatkować zgodnie z ustawą, czy też zgodnie z zapisem art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy jest to przychód podlegający przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, a więc nie podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od przychodu ze zbycia nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 212 § 2 Kodeksu cywilnego - gdy rzeczy nie da się podzielić, może być przyznana jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty, co zostało potwierdzone aktem notarialnym. Otrzymany spadek w postaci 1/4 nieruchomości trudno podzielić jak i swobodnie nim rozporządzać.

Budynek o powierzchni użytkowej 80,62 m² pochodzi z lat 60-tych ubiegłego wieku i wymaga remontu. Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie kwoty ekwiwalentnej do wartości posiadanego udziału w spadku nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od osób fizycznych, ponieważ spłata nie przekroczyła wartości przysługującego Wnioskodawcy udziału spadkowego jak i w przypadku nabycia prawa do spadku (dziedziczenia) stwierdzonego prawomocnym postanowieniem sądu, spadkobierca, który nabył to prawo jest zobowiązany do uiszczenia podatku od spadków i darowizn określonego w ustawie o spadkach i darowiznach. Zgodnie bowiem z przepisem art. 1 ust. 1 tej ustawy - podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium RP lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium RP m.in. tytułem dziedziczenia. Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych (art. 5 ustawy o spadkach i darowiznach) i powstaje z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 tej ustawy), natomiast z chwilą dokonania działu spadku spadkobierca jest zobowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, objęcie spłat otrzymanych w ramach działu spadku podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadziłoby do różnicowania sytuacji spadkobierców. Spadkobiercy niedokonujacy w ogóle działu spadku (np. w sytuacji, gdy spadek dziedziczy jedyny spadkobierca) lub dokonujący działu spadku wyłącznie w naturze (np. przez podział rzeczy) nie byliby objęci podatkiem dochodowym, zaś spadkobiercy otrzymujący spłatę (z uwagi np. na brak możliwości podziału składnika spadku w naturze) byliby zobligowani do zapłaty podatku dochodowego.

W podobnej sprawie jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu sygn. akt I SA/Po 918/12 z 5 marca 2013 r. jak i interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Znak: IPTPB2/415-704/13-4/JR z 16 stycznia 2014 r. oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu Znak: ILPB2/415-15/14-2/TR z 19 marca 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W pierwszej kolejności należy podkreślić i wyjaśnić, że przepisom ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 86 z późn. zm.) podlega nabycie przez osoby fizyczne w drodze spadku własności rzeczy znajdujących się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym w związku z nabyciem spadku powstaje obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - przepisów ww. ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zatem nabycie nieruchomości i praw w drodze spadku podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, lecz nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast gdy spadkobierca w okresie późniejszym uzyskuje przychody z tytułu sprzedaży nabytego w spadku składnika majątkowego, to opodatkowanie przychodów z tej sprzedaży regulują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn. Sprzedaż jest bowiem odrębną od nabycia czynnością prawną. Czynność odpłatnego zbycia nieruchomości i praw podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy bowiem innego rodzaju przychodu niż uprzednie nabycie w drodze spadku. Oba zdarzenia prawne, zarówno nabycie nieruchomości lub prawa jak i późniejsza sprzedaż, są odrębnymi, kolejnymi czynnościami, które należy ocenić niezależnie od siebie pod względem skutków prawnych, jakie wywołały. Stąd też podlegają opodatkowaniu różnymi podatkami. Stanowisko to potwierdza jednomyślnie orzecznictwo sądowe np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 maja 2013 r. sygn. akt II FSK 1905/11.

Podsumowując, przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn podlegało wyłącznie nabycie przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości i wówczas nie miało miejsca zastosowanie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odrębną czynnością jest natomiast sprzedaż udziału w nieruchomości, którą to czynność regulują już przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Przepisy prawa w sposób jednoznaczny określają moment i podstawę nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości). W przypadku nabycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w drodze spadku za datę nabycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości należy uznać datę otwarcia spadku czyli śmierci spadkodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Natomiast postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Powyższe wyjaśnienie oznacza, że dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest data śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego - jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Dział spadku może nastąpić za odpłatnością w formie spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców.

Zgodnie z przyjętą linią interpretacyjną otrzymana spłata spadkowa nie jest przychodem spadkobiercy do opodatkowania, kiedy jej kwota nie przekracza wartości przysługującego udziału w spadku a czynność prawna zostaje dokonana wyłącznie między spadkobiercami.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że w dniu śmierci brata tj. 14 września 2012 r. Wnioskodawca nabył udział 1/2 w masie spadkowej, w skład której wchodził udział 1/2 nieruchomości. Drugim spadkobiercą brata Wnioskodawcy była jego siostra, która również nabyła udział 1/2 w masie spadkowej. Pozostały udział w nieruchomości nabyli spadkobiercy żony brata Wnioskodawcy. Nieruchomość była składnikiem masy spadkowej w udziale 1/2 po bracie Wnioskodawcy i w udziale 1/2 po bratowej Wnioskodawcy. Przy czym Wnioskodawca z siostrą dziedziczyli po swoim bracie, natomiast rodzeństwo bratowej dziedziczyło po zmarłej siostrze, czyli szwagierce Wnioskodawcy. W dniu 23 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca zawarł umowę sprzedaży udziału 1/4 nieruchomości na rzecz spadkobierców bratowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota otrzymana z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości nie przekroczyła wartości przysługującego mu udziału spadkowego więc nie powstał po jego stronie przychód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko to jest jednak całkowicie błędne.

Zgodnie z art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego - dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego (art. 1037 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z powyższych przepisów wynika, że dział spadku może nastąpić w dwojaki sposób, bądź na mocy umowy o dział spadku zawartej między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu.

Natomiast art. 535 Kodeksu cywilnego stanowi, że - umowa sprzedaży jest umową dwustronnie zobowiązującą, w której sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność przedmiotu sprzedaży i wydać mu ten przedmiot, a kupujący zobowiązuje się przedmiot ten odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Istotą umowy sprzedaży jest powstanie po stronie sprzedającego zobowiązania przeniesienia na rzecz nabywcy własności przedmiotu sprzedaży, natomiast po stronie kupującego zapłaty ceny wynikającej z umowy. Natomiast istotą działu spadku jest wykonanie przysługującego spadkobiercom rzeczy roszczenia z art. 210 Kodeksu cywilnego, czyli żądania zniesienia współwłasności. Dział spadku jest zatem jednym ze sposobów wyjścia spadkobierców ze współwłasności i nie wynika ze stosunku zobowiązaniowego.

W omawianej sprawie ani sąd nie orzekł o dziale spadku, ani spadkobiercy nie dokonali umownego działu spadku. Wnioskodawca dokonał jedynie sprzedaży swojego udziału w nieruchomości.

W świetle powyższego wyjaśnienia stwierdzić należy, że Wnioskodawca błędnie utożsamia skutki prawne zawarcia umowy sprzedaży udziału w nieruchomości ze skutkami prawnymi działu spadku. Wnioskodawca bezspornie zawarł umowę sprzedaży udziału w nieruchomości, który nabył w spadku po bracie, a cena uzyskana ze sprzedaży odziedziczonego udziału w nieruchomości nie stanowiła "spłaty" od innego spadkobiercy. Warto zauważyć także, że Wnioskodawca sprzedał swój udział nie na rzecz spadkobierców brata, ale spadkobierców żony brata. Oznacza to, że w rozpatrywanej sprawie nie mogło dojść do działu spadku po bracie, gdyż zbywca i kupujący nie byli spadkobiercami tej samej osoby. Współwłaściciele nie dzielili więc spadku, tylko rozporządzali swoją własności. Instytucja działu spadku podlega na podziale masy spadkowej między spadkobiercami, przy czym w rozpatrywanej sprawie masą spadkową był udział 1/2 w nieruchomości po zmarłym bracie a jego spadkobiercami był Wnioskodawca z siostrą. Do działu spadku mogło zatem dojść jedynie między Wnioskodawcą i jego siostrą. Spadkobiercy bratowej Wnioskodawcy nabyli udziały w nieruchomości do masy spadkowej po innym spadkobiercy. Były to więc odrębne masy spadkowe, niezależnie od tego, że dotyczyły udziału w tej samej nieruchomości. W takiej sytuacji spadkobiercy brata Wnioskodawcy i spadkobiercy bratowej Wnioskodawcy aby podzielić się wspólnym majątkiem zamiast działu spadku mogli jedynie znieść współwłasność lub udziały sprzedać. Przy czym skutki podatkowe zniesienia współwłasności różnią się od skutków podatkowych działu spadku. Niezależnie od powyższego wyjaśnienia podkreślić należy, że w rozpatrywanej sprawie bezsprzecznie doszło do umowy sprzedaży i bez względu na intencje Wnioskodawcy obowiązujące prawo nie pozwala na uznanie ww. transakcji sprzedaży udziału w nieruchomości za dział spadku. Potwierdził to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w najnowszym wyroku z 28 maja 2015 r. sygn. akt I SA 301/15.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż udziału w nieruchomości nabytego w 2012 r. nastąpiła przed upływem pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym podlega opodatkowaniu, według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W tym miejscu należy również wyjaśnić, że okoliczność, że Wnioskodawca otrzymał za zbyty udział kwotę ekwiwalentną do wartości posiadanego udziału w spadku nie ma wpływu na fakt powstania po stronie Wnioskodawcy źródła przychodu. Jak bowiem wynika z powyższego przepisu przychodem z odpłatnego zbycia m.in. udziału w nieruchomości jest wartość wyrażona w cenie, która musi odpowiadać wartości rynkowej sprzedanego udziału w nieruchomości pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Zatem cena winna być ekwiwalentna do wartości rynkowej sprzedawanego udziału w nieruchomości.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy - za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę między przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tekst jedn.: wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł - stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Podsumowując, Wnioskodawca zbył odpłatnie udział w nieruchomości na podstawie umowy sprzedaży, a nie jak twierdzi w wyniku działu spadku. Z tego tytułu osiągnął przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wbrew jego twierdzeniom nie otrzymał on spłaty a cenę sprzedaży odpowiadającą jego udziałowi w nieruchomości. Wnioskodawca jest zatem zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Należy również wskazać, że błędne jest przekonanie Wnioskodawcy co do podobieństwa przedstawionego we wniosku stanu faktycznego z tezą wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 5 marca 2013 r., sygn. akt I SA/Po 918/12. Przedmiotem tego wyroku było bowiem opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów otrzymanych w dziale spadku jako spłaty. Tymczasem w stanie faktycznym leżącym u podstaw niniejszej sprawy nie doszło do działu spadku, lecz do sprzedaży udziału w nieruchomości, a Wnioskodawca nie otrzymał spłaty, lecz cenę sprzedaży. Analogiczna różnica w stanie faktycznym dotyczy również przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.