IBPB-2-1/4518-4/16/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 7 marca 2016 r. (data wpływu do Organu - 14 marca 2016 r.), uzupełnionym 6 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie możliwości złożenia korekt rocznego obliczenia podatku oraz złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 marca 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie możliwości złożenia korekt rocznego obliczenia podatku oraz złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, w piśmie z 2 maja 2016 r. znak: IBPB-2-1/4518-4/16/MK, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Uzupełnienia dokonano 6 maja 2016 r. poprzez uiszczenie dodatkowej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W latach 2011, 2012, 2013 i 2014 jedynym dochodem Wnioskodawczyni była renta rodzinna.

ZUS rozliczał Wnioskodawczynię za te lata na formularzu PIT-40A. Osobiście Wnioskodawczyni nie składała odrębnego formularza.

W wyniku niewiedzy Wnioskodawczyni nie składała do ZUS wniosku o odliczenie ulgi na wychowanie dziecka.

Wnioskodawczyni dowiedziała się, że za wszystkie te lata mogła skorzystać z ulgi z tytułu wychowania dziecka.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni ma prawo do złożenia korekty zeznań podatkowych złożonych przez ZUS.

2. Czy formularzem właściwym do złożenia korekty jest PIT-37 wraz z załącznikiem PIT-O.

3. Czy trzeba składać wniosek o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku dochodowym za ww. lata i na jakim druku.

Wnioskodawczyni uważa, że w myśl art. 81 Ordynacji podatkowej ma prawo do złożenia korekty zeznania podatkowego złożonego przez ZUS i żądania stwierdzenia nadpłaty. Przepisy prawa podatkowego zarówno ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych jak też żadnej innej ustawy nie zabraniają złożenia korekty odpowiednika zeznania po upływie terminu przewidzianego do złożenia zeznania podatkowego. Art. 34 i 37 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mówią o zakazie składnia korekty przez podatnika rozliczonego przez ZUS. Regulują jedynie stosunki między podatnikiem a organem rentowym oraz organem rentowym a organem podatkowym określając terminy rozliczenia podatku przez organ rentowy jako płatnika oraz terminy składania oświadczeń i wniosków przez podatnika do organu rentowego, a nie do organu podatkowego. Niedotrzymanie tych terminów nie może pozbawić podatnika prawa do skorzystania z uprawnień do złożenia korekty, przyznanych przez prawo podatkowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie ustawy - Ordynacja podatkowa.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych - wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Przepis art. 7 § 1 ww. Ordynacji podatkowej stanowi, że podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Natomiast z treści art. 8 ww. ustawy wynika, że płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Organ zauważa, że zeznania podatkowe składają podatnicy. Podatnikiem w rozumieniu art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej, jest m.in. Wnioskodawczyni - osoba fizyczna.

Natomiast roczne obliczenie podatku (np. PIT-40A), które traktowane jest na równi z zeznaniem, składają płatnicy, o których mowa w art. 8 Ordynacji podatkowej. Jednym z takich płatników, który może sporządzić na druku PIT-40A roczne obliczenie podatku, jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika, że korekta zeznania lub rocznego obliczenia podatku (traktowanego na równi z zeznaniem) ma na celu poprawienie błędów, które zostały popełnione przy poprzednim ich sporządzeniu i może dotyczyć każdej ich pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Korekty te mogą więc dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono je niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w nich zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści zeznania lub rocznego obliczenia podatku. Dlatego też powołane wyżej przepisy znajdują zastosowanie do korekt m.in. zeznań podatkowych lub rocznego obliczenia podatku.

Korekta zeznania lub rocznego obliczenia podatku ma więc na celu umożliwienie podatnikom lub płatnikom poprawienia błędów, które zostały popełnione przy ich sporządzeniu. Skorygowanie zeznania lub rocznego obliczenia podatku polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonego zeznania lub rocznego obliczenia podatku.

Należy podkreślić, że korektę zeznania podatkowego może złożyć podatnik (osoba fizyczna), ponieważ zeznanie to złożył podatnik. Natomiast roczne obliczenie podatku - mimo, że traktowane jest na równi z zeznaniem - składa płatnik za podatnika. Dlatego też tylko i wyłącznie płatnik ma prawo do złożenia korekty rocznego obliczenia podatku. Prawa takiego nie ma podatnik, bo to nie przez podatnika to roczne obliczenie podatku zostało złożone.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w latach 2011, 2012, 2013 i 2014 jedynym dochodem Wnioskodawczyni była renta rodzinna. ZUS rozliczał Wnioskodawczynię za te lata na formularzu PIT-40A. Osobiście Wnioskodawczyni nie składała odrębnego formularza.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa Organ podatkowy stwierdza, że Wnioskodawczyni nie ma prawa do złożenia korekty rocznego obliczenia podatku sporządzonego na formularzu PIT-40A. Roczne obliczenie podatku na formularzu PIT-40A złożył ZUS, dlatego tylko i wyłącznie ZUS ma prawo do złożenia korekty tego rocznego obliczenia podatku.

Niemniej nie ma przeszkód, aby na podstawie sporządzonego przez ZUS rocznego obliczenia podatku, Wnioskodawczyni sporządziła zeznanie podatkowe (w tym przypadku na formularzu PIT-37). W takiej sytuacji roczne obliczenie podatku wystawione przez ZUS traktowane jest jako informacja o wysokości uzyskanego dochodu i pobranej zaliczki.

Zagadnienia dotyczące wniosku o stwierdzenie i zwrot nadpłaconego podatku również regulują przepisy ww. ustawy - Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 72 § 1 ww. ustawy za nadpłatę uważa się m.in. kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku (pkt 1), kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej (pkt 2).

Z treści art. 73 § 2 pkt 1 ww. ustawy wynika, że dla podatników podatku dochodowego - nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego.

Zgodnie z art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację) (art. 75 § 3 ww. ustawy).

Jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydawania decyzji stwierdzającej nadpłatę. W takim przypadku korekta wywołuje skutki prawne (art. 75 § 4 ww. ustawy).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nie składała żadnych zeznań podatkowych za wskazane lata. W związku z czym nie ma możliwości złożenia skorygowanych zeznań - co wykazano powyżej. Dlatego też w świetle art. 75 § 3 ww. ustawy oraz przedstawionego stanu faktycznego brak jest możliwości złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Niemniej, nie pozbawia jej to prawa do skorzystania z ulgi prorodzinnej za minione lata, jeśli spełnia wszystkie uwarunkowania wymagane dla tej ulgi, określone w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.). W tym celu Wnioskodawczyni powinna złożyć za poszczególne lata zeznania podatkowe sporządzone w oparciu o uzyskane z ZUS roczne obliczenie podatku.

Podsumowując, Wnioskodawczyni nie ma możliwości złożenia korekty rocznego obliczenia podatku wystawionego na formularzu PIT-40A i złożonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, a co za tym idzie żądania stwierdzenia nadpłaty.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.