IBPB-2-1/4514-304/16-1/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 18 maja 2016 r. (data wpływu do Biura - 19 maja 2016 r.), uzupełnionym 29 czerwca i 1 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia udziału w gruncie rolnym w części 3/4 - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 maja 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia udziału w gruncie rolnym w części 3/4. Wniosek uzupełniono 29 czerwca i 1 lipca 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka z o.o., Spółka) jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Spółka nie prowadzi działalności w zakresie produkcji rolniczej (zwierzęcej lub roślinnej).

Wnioskodawca był stroną następujących umów sprzedaży zawartych przed Notariuszem:

* Umowa nr 1 z 9 listopada 2011 r. (akt notarialny), dotycząca przeniesienia 1/4 udziału własności działki o numerze 8/4 obszaru 0,8119 ha, położonej w S.;

* Umowa nr 2 z 10 stycznia 2012 r., dotycząca przeniesienia 3/4 udziału własności działki o numerze 8/4 obszaru 0,8119 ha, położonej w Szczecinie,

w dalszej części wniosku zwane Umową (lub Umowami).

Stroną Umów, na której ciążył obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych był kupujący nieruchomość - Wnioskodawca. Ustalona w Umowach całkowita cena sprzedaży udziału w prawie własności do przedmiotowej nieruchomości wynosiła:

1. Umowa nr 1 - 1.065.618,75 zł.

2. Umowa nr 2 - 3.196.856,25 zł.

Z tytułu zawartych Umów, w oparciu o art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych notariusz - jako płatnik - pobrał od Wnioskodawcy podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie:

1. Umowa nr 1 - 21.312,00 zł.

2. Umowa nr 2 - 63.937,00 zł,

tj. 2% od uzgodnionej ceny sprzedaży.

Nieruchomość gruntowa, którą nabył Wnioskodawca sklasyfikowana była w ewidencji gruntów jako użytki rolne - oznaczone jako RV (0,7325 ha) oraz jako B-RV (0,0794 ha). Powyższą klasyfikację gruntów potwierdza pisemna informacja, którą Wnioskodawca uzyskał z Miejskiego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Sz. wg stanu na dzień 9 listopada 2011 r., tj. na dzień zawarcia Umowy nr 1 oraz na dzień 10 stycznia 2012 r., tj. na dzień zawarcia Umowy nr 2.

Nabyta przez Wnioskodawcę działka położona była na obszarze miasta. Część gruntów wchodzących w skład nabytych przez Wnioskodawcę nieruchomości, a mianowicie 0,0794 ha działki 8/4, zaklasyfikowana była w ewidencji jako grunty rolne - orne zabudowane oznaczone symbolem "B-RV". Przedmiotowy grunt zabudowany był budynkami, które zgodnie z Umową nr 1 i 2 były: budynkiem transportu i łączności oraz dwoma budynkami gospodarczymi. Zatem budynki te nie były budynkami mieszkalnymi.

Wnioskodawca podkreślił, iż z jego punktu widzenia zabudowania znajdujące się na ww. działce nie przedstawiały żadnej wartości i po nabyciu nieruchomości były przeznaczone do wyburzenia. Z powyższego punktu widzenia przedmiotowe zabudowania nie miały wpływu na zwiększenie ceny nabycia nieruchomości, a zapłacona przez Wnioskodawcę cena była z jego punktu widzenia ceną zapłaconą wyłącznie za sam grunt.

Ponadto, w chwili zawarcia Umowy nr 1 jak i w chwili zawarcia Umowy nr 2, dotyczących nabycia przedmiotowego obszaru użytków rolnych Wnioskodawca był także właścicielem innych użytków rolnych o powierzchni 1,9535 ha fizycznych na działce 779/1 położonej w Ł., którą nabył na własność w dniu 5 czerwca 2009 r., tj. przed zawarciem Umów dotyczących działki, której dotyczy niniejszy wniosek. Działka nr 779/1 została nabyta aktem notarialnym z dnia 5 czerwca 2009 r. Wnioskodawca jest jej nieprzerwanym właścicielem od tamtego dnia.

Wnioskodawca dysponuje wypisem z ewidencji gruntów w odniesieniu do działki nr 779/1, który potwierdza fizyczną powierzchnię 1,9535 ha fiz. gruntów sklasyfikowanych jako użytki rolne - grunty orne oznaczone jako RIIIb i B-RIIIb. Wykazana w powyższym wypisie klasyfikacja była taka sama na dzień 9 listopada 2011 r. i 10 stycznia 2012 r., tj. daty zawarcia przedmiotowych Umów.

Dodatkowo, Wnioskodawca dysponuje zaświadczeniem z Urzędu Miasta Ł. potwierdzającym, że w okresie od 1 stycznia 2010 r. do 31 stycznia 2015 r. (czyli także na dzień 9 listopada 2011 r. - tj. dzień zawarcia przedmiotowej Umowy nr 1; oraz na dzień 10 stycznia 2012 r. - tj. dzień zawarcia przedmiotowej Umowy nr 2 posiadał gospodarstwo rolne o powierzchni 1,9535 ha fiz.

Ponadto, sprzedający udziały 1/4 i 3/4 byli w datach zawarcia Umów podatnikami podatku rolnego od przedmiotowej działki. Za lata 2012 i 2013 Spółka, jako właściciel wszystkich udziałów w prawie własności przedmiotowej działki nr 8/4, zadeklarowała ją do podatku rolnego.

Działka nr 8/4, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta Sz. zatwierdzonym Uchwałą Nr.. Rady Miasta Sz. z 14 grudnia 2009 r., w momencie zawarcia Umowy nr 1 i Umowy nr 2 miała następujące przeznaczenie: zabudowa usługowa, zakres usług obejmuje między innymi: handel detaliczny, gastronomię, usługi rzemiosła kultury i rekreacji, obsługa firm i klientów, zakazuje się sprzedaży paliw i gazu do pojazdów mechanicznych, dopuszcza się lokalizację mieszkań funkcyjnych, dopuszcza się lokalizację telefonii komórkowych i zespołów antenowych zlokalizowanych na dachach budynków, część działki nr 8/4 przy ulicy D., położona jest na terenie elementarnym..., dla którego przeznaczeniem funkcjonalnym terenu jest droga publiczna - ulica zbiorcza.

W Umowie nr 1 oraz na Umowie nr 2 Spółka złożyła oświadczenie, z którego wynika, że działka nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców ani w rozumieniu ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego gdyż zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa powyżej, działka ta znajduje się w obszarach terenów o przeznaczeniu usługowym. Zaznaczyć jednak należy, że ww. oświadczenie nie dotyczyło definicji "gospodarstwa rolnego" wg ustawy o podatku rolnym, na której opiera się ustawowe zwolnienie w podatku od czynności cywilnoprawnych, którego z kolei dotyczy niniejszy wniosek. Odnosiło się natomiast do definicji "nieruchomości rolnych" przywołanej w przepisach ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego, która nie jest tożsama z definicją gospodarstwa rolnego w ustawie o podatku rolnym.

Około dwa lata po nabyciu przedmiotowego gruntu, bo w dniu 10 stycznia 2014 r., wydana została decyzja Prezydenta Miasta Sz. zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca Spółce pozwolenia na budowę na przedmiotowej działce 8/4. Na jej podstawie, w trakcie 2014 r. Wnioskodawca zaczął realizować inwestycję budowlaną na przedmiotowym terenie, polegającą na budowie pawilonu handlowego wraz z zagospodarowaniem terenu działki numer 8/4.

W dacie zawarcia Umowy nr 1 i Umowy nr 2, na przedmiotowym gruncie, Wnioskodawca nie wykonywał jednak żadnych czynności rzeczywistych wykluczających użytkowanie gruntu w działalności rolniczej. Co więcej, na moment zawarcia Umowy nr 1 i Umowy nr 2 nie istniała decyzja zezwalająca na rozpoczęcie procesu inwestycyjnego. Jak wskazano powyżej, pozwolenie na budowę zostało uzyskane dopiero w styczniu 2014 r. (tj. ok. 2 lata po nabyciu nieruchomości), a faktyczne zajęcie gruntu na proces inwestycyjny (budowa) miało miejsce w połowie 2014 r.

Ponadto, na moment zawarcia przedmiotowych Umów nie była wydana żadna decyzja ustalająca warunki zabudowy. Nie była wymagana ze względu na istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż udziału 1/4 w prawie własności nieruchomości w ramach Umowy nr 1 z 9 listopada 2011 r., jest zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 ust. 2 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r.)?

2. Czy sprzedaż udziału 3/4 w prawie własności nieruchomości w ramach Umowy nr 2 z 10 stycznia 2012 r., jest zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 ust. 2 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r.)?

Wnioskodawca wskazał, że jak wynika z art. 9 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwolnieniu od podatku od czynności cywilnoprawnych podlega m.in. przeniesienie własności nieruchomości lub ich części, z wyjątkiem budynków mieszkalnych, w drodze umowy sprzedaży, pod warunkiem, że w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym, w chwili dokonania czynności, nabyte grunty stanowią gospodarstwo rolne (zbywającego) albo utworzą gospodarstwo rolne (u nabywcy) lub wejdą w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy.

W ocenie Wnioskodawcy przedmiotowe użytki rolne znajdujące się na działce nr 8/4 spełniały wszystkie warunki opisane w ww. przepisie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r.). Zdaniem Spółki zarówno Umowa nr 1 (pytanie nr 1) jak i Umowa nr 2 (pytanie nr 2) winny być zwolnione z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 ust. 2 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z art. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym z uwagi na poniższe okoliczności (punkty A, B, C):

A. Nieruchomość została nabyta na własność w drodze umowy sprzedaży.

Na podstawie Umowy zawartej w formie opisanych aktów notarialnych, Wnioskodawca nabył na własność opisaną nieruchomość (Umową nr 1 nabył ją na współwłasność (współwłasność to też forma własności), a Umową nr 2 spowodował, że stał się jej jedynym właścicielem).

Zdaniem Wnioskodawcy ww. Umowy winny być traktowane na równi z nabyciem całego prawa własności w jednej umowie. Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma znaczenia czy grunt został nabyty na 100% własność, czy własność była nabywana w częściach, gdyż współwłasność to forma własności danego przedmiotu (w tym wypadku działki gruntu rolnego). Wynika to bezpośrednio z art. 195 (Pojęcie i zakres współwłasności) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), zgodnie z którym własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Z kolei wg art. 196 § 1 cyt. Kodeksu współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Tok rozumowania Wnioskodawcy potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych oraz interpretacje indywidualne Ministra Finansów.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 26 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 215/12: "(...) w świetle przepisu art. 9 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, WSA w Lublinie i NSA (...) - zajęły stanowisko, zgodnie z którym, jeżeli w przepisach prawa jest mowa o własności, należy przez to rozumieć także współwłasność. Tak więc, w sytuacji, gdy nie istnieje przepis wyłączający z gospodarstwa rolnego grunty stanowiące współwłasność, przez grunty stanowiące własność danej osoby należy rozumieć także grunty stanowiące jej współwłasność. Pogląd ten ma - zdaniem Sądów - swoje uzasadnienie w przepisie art. 195 Kodeksu cywilnego. Współwłasność nie jest bowiem instytucją samodzielną lecz odmianą własności, co oznacza, że wszędzie tam gdzie jest mowa o własności, należy przez to rozumieć również współwłasność, chyba że co innego wynika z przepisów prawa. Jeśli zatem w art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, jest mowa o gruntach stanowiących własność danej osoby należy przez to rozumieć także grunty stanowiące jej współwłasność. Z istoty współwłasności wynika, że współwłaściciel (posiadający de facto prawo do całości rzeczy) nie może być traktowany gorzej niż właściciel - wyroki NSA: z dnia 29 czerwca 2001 r., sygn. akt I SA/Kr 2090/99 i z dnia 6 grudnia 2006 r., sygn. akt I OSK 692/06 oraz wyrok WSA w Lublinie z dnia 3 czerwca 2011 r., sygn. akt SA/Lu 209/11." I dalej: "(...) w kontekście definiowania gospodarstwa rolnego - mowa jest o gruntach stanowiących własność danej osoby, ale należy przez to rozumieć także grunty stanowiące jej współwłasność. W tym zakresie Sąd w pełni podziela argumentację zaprezentowaną w wyroku NSA z dnia 21 czerwca 2001 r., sygn. akt I SA/Kr 2090/99, POP 2002, z. 5, poz. 139), zgodnie z którą współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz odmianą własności, o czym stanowi art. 195 Kodeksu cywilnego, a to oznacza, że wszędzie tam gdzie jest mowa o własności, należy przez to rozumieć również współwłasność, chyba że co innego wynika z przepisów prawa. Jeśli zatem w art. 1 ust. 2 ustawy o podatku rolnym, jest mowa o gruntach stanowiących własność danej osoby należy przez to rozumieć także grunty stanowiące jej współwłasność. W przeciwnym razie obowiązywałby przepis wyraźnie wyłączający z gospodarstwa rolnego grunty stanowiące współwłasność."

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 października 2009 r. sygn. akt II FSK 755/08: "Wystarczającą przesłanką do tego, aby uznać dany obszar za gospodarstwo rolne, w rozumieniu przepisów u.p.r., jest bowiem posiadanie gruntów o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub ha przeliczeniowy. Oznacza to także, że za część gospodarstwa rolnego, w rozumieniu przepisów u.p.r., należy uznać również udział we współwłasności gruntów rolnych."

Podobne stanowisko wynika z wyroków: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, z 3 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Lu 209/11; Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodek zamiejscowy w Krakowie z 29 czerwca 2001 r. sygn. akt I SA/Kr 2090/99; Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 88/11.

B. Nie znajdowały się na niej budynki mieszkalne.

Bezpośrednio z treści Umowy nr 1 i Umowy nr 2 wynika, że nabywany grunt, położony na terenie miasta Sz., nie był zabudowany budynkami mieszkalnymi. W przedmiotowych Umowach wymienione zostały jedynie dwa budynki gospodarcze i budynek transportu jako znajdujące się na działce nr 8/4.

C. Z chwilą zawarcia Umowy nr 1 i Umowy nr 2 nieruchomość weszła w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy i nie była na niej prowadzona inna działalność niż rolnicza.

Niezajęcie gruntu na działalność gospodarczą:

W chwili zawierania Umowy nr 1 i Umowy nr 2 przedmiotowy grunt nie był zajęty na działalność gospodarczą przez stronę sprzedającą ani przez Wnioskodawcę. Sprzedający występujący w Umowie nr 1 jak i Umowie nr 2 deklarowali przedmiotową działkę na podatek rolny. Również Spółka zadeklarowała działkę na podatek rolny jak tylko nabyła całość udziałów w prawie własności.

Wnioskodawca podkreślił, iż z punktu widzenia niniejszego wniosku, istotnym jest jedynie to czy grunt był zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, innej niż działalność rolnicza, wyłącznie na chwilę dokonywania czynności cywilnoprawnej (tj. nabycia nieruchomości).

W analizowanym przypadku należy mieć na uwadze, że Wnioskodawca mógł faktycznie i w pełni dysponować nieruchomością (w tym zajmować ją faktycznie na prowadzenie działalności gospodarczej) dopiero po jej całkowitym nabyciu.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, w chwili nabycia przez niego przedmiotowej nieruchomości nie była ona zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Natomiast zmiany w przeznaczeniu nieruchomości, które miały miejsce po nabyciu gruntu nie mogą mieć wpływu na możliwość zastosowania zwolnienia nabycia nieruchomości z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych w myśl przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2015 r.

W tym miejscu ważne jest rozstrzygnięcie co oznacza stwierdzenie podane w ustawie o podatku rolnym "zajęty na działalność gospodarczą". Celowym jest odniesienie się do podstaw opodatkowania podatkiem od nieruchomości gruntów zajętych bądź niezajętych na działalność gospodarczą, bowiem, aby grunty oznaczone jako grunty orne lub grunty rolne zabudowane nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, nie mogą być zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Przez analogię, te podstawy będą także właściwej w przypadku konieczności ustalenia czy mamy do czynienia z gospodarstwem rolnym czy nie i z zajęciem na działalność rolniczą lub na działalność inną niż rolnicza, a co za tym idzie na możliwość skorzystania ze zwolnienia w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie definiuje jednak pojęcia "gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej", a jedynie odnosi się do "gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej". Jednakże, zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie "grunty zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej" jest różne od pojęcia "grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej".

Z uwagi na brak definicji legalnej pojęcia "zajętych", określenie to Wnioskodawca interpretuje według jego językowego znaczenia. Zgodnie z definicjami zawartymi w Uniwersalnym słowniku języka polskiego pod redakcją Stanisława Dubisza (Tom 5, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, s. 468) wyraz "zająć", "zajmować" oznacza - zapełnić (zapełniać), wypełnić (wypełniać) sobą lub czymś jakąś przestrzeń, powierzchnię, z kolei zwrot "zająć się", "zajmować się" oznacza - zacząć coś robić lub pracować nad czymś, wykonywać jakąś pracę. Z definicji tych wynika, iż przez pojęcie "gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej" należy rozumieć faktyczne wykonanie konkretnych czynności, działań na gruncie powodujących dokonanie zamierzonych celów lub osiągnięcie konkretnego rezultatu związanych z prowadzoną działalnością.

Powyższe stanowisko potwierdza też wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 stycznia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 2129/08: "Tym samym w kontekście przedmiotu opodatkowania u.p.o.l. sformułowanie "gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej" oznacza, że na gruncie muszą być wykonywane rzeczywiste czynności składające się na prowadzenie działalności gospodarczej. Czynności te muszą być wykonywane w sposób trwały i tak, że w zasadzie wykluczają prowadzenie innej działalności, tj. rolniczej lub leśnej." oraz "...Chodzi tutaj o działania faktyczne na gruncie polegające na ingerencji w grunt w taki sposób, aby powodowały one zmiany w gruncie uniemożliwiające jego wykorzystanie jako grunt rolny, tj. rozpoczęcie działań na gruncie lub jego wyłączenie z produkcji rolnej."

W tym miejscu należy przytoczyć argumentację Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z wyroku z 24 października 2007 r. sygn. akt I SA/Lu 327/07, który mówi o gruntach zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej jako o gruncie, "na którym przedsiębiorca faktycznie prowadzi działalność gospodarczą, na którym przedsiębiorca w rzeczywistości wykonuje czynności wchodzące w zakres prowadzonej działalności gospodarczej". Na uwagę zasługuje zatem wskazanie, iż aby grunt był zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, musi nastąpić jego "faktyczne" i "rzeczywiste" zajęcie, nie zaś sam fałd posiadania gruntu przez przedsiębiorcę - w tym wypadku Spółkę.

W uzupełnieniu powyższego warte podkreślenia jest także inne dostępne orzecznictwo sądów administracyjnych dotyczące tej kwestii: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 4 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Kr 757/07.

Działka nr 8/4 to grunt, który powiększył gospodarstwo rolne Spółki

Zgodnie z § 68 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, do użytków rolnych zalicza się między innymi: grunty orne - oznaczone symbolem "R", pastwiska trwałe - oznaczone symbolem "Ps", rowy - oznaczone symbolem "W", łąki - oznaczone symbolem "Ł", sady - oznaczone symbolem "S".

Z posiadanej przez Wnioskodawcę pisemnej informacji z ewidencji gruntów wg stanu na dzień zawarcia Umowy nr 1 i umowy nr 2, wynika, że przedmiotowe użytki rolne na działce nr 8/4 sklasyfikowane były jako RV i B-RV. Z kolei posiadana w Ł. działka nr 779/1 wg ewidencji gruntów sklasyfikowana była jako użytki rolne RIIIb i B-RIIIb. Natomiast z zaświadczenia uzyskanego przez Spółkę z Urzędu Miasta Ł. wynika, że Wnioskodawca był podatnikiem od gospodarstwa rolnego o powierzchni 1,9535 ha fiz.

Jak wynika z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne, podstawę wymiaru podatków stanowią dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Przy ustalaniu wysokości podatku od nieruchomości gruntowych oraz przy podejmowaniu decyzji o zwolnieniu od podatku od czynności cywilnoprawnych decydującą rolę odgrywają zapisy ewidencji gruntów i budynków, gdyż ma ona charakter rejestru urzędowego spełniającego wymogi, o których mowa w art. 194 Ordynacji podatkowej. Ewidencja ta sama w sobie stanowi dowód tego, co zostało w niej stwierdzone. Stwierdzenie to znajduje potwierdzenie w orzeczeniach sądów administracyjnych. Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z 3 marca 2005 r. (sygn. akt FSK 912/04), stwierdził, że jeżeli "dane z ewidencji gruntów stanowią podstawę wymiaru podatków, a contrario należy przyjąć, że dane te stanowią podstawę do stosowania zwolnień od podatku, jeśli zwolnienie zależy od danych objętych ewidencją gruntów". Potwierdza to orzeczenie warszawskiego WSA z 28 marca 2006 r. (sygn. akt III SA/Wa 3501/05), które mówi, że "ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym źródłem informacji taktycznych wykorzystywanych w postępowaniach administracyjnych i w każdym przypadku, gdy dane zawarte w deklaracji, czy informacji złożonej przez podatnika są niezgodne z danymi wynikającymi z ewidencji, rozstrzygające znaczenie dla opodatkowania gruntów mają zapisy wynikające z ewidencji".

Według obowiązujących przepisów ustawy o podatku rolnym (warunkujących zwolnienie w podatku od czynności cywilnoprawnych w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r.) nie "zamiar" prowadzenia działalności innej niż rolnicza, lecz jej faktyczne prowadzenie w danym momencie ma znaczenie z punktu wypełnienia widzenia definicji gospodarstwa rolnego na daną chwilę. Definicja gospodarstwa rolnego zawarta w ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym nie wymaga prowadzenia działalności rolniczej w ogóle, a jedynie nieprowadzenia żadnej innej. Zdaniem Wnioskodawcy, ten wymóg przedmiotowy grunt spełniał.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 23 września 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 126/11) stwierdził, że "argumentacja organu jest nieprawidłowa. Nie znajduje ona oparcia w wyżej omówionych przepisach u.p.r., które jak wyżej wskazano nie definiują jako pozytywnej przesłanki uznania nieruchomości za gospodarstwo rolne - "przeznaczenia gruntów na działalność rolniczą", lecz formułują przesłankę negatywną - (nie) "zajęcia nieruchomości na prowadzenie działalności gospodarczej, innej niż rolnicza".

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, po uwzględnieniu będącego własnością Spółki gospodarstwa rolnego w Ł. oraz użytków rolnych nabywanych przedmiotowymi Umowami, łączna liczba hektarów fizycznych użytków rolnych składających się na gospodarstwo rolne wyniosła kumulatywnie 2,7654 ha w momencie zawarcia Umowy nr 1 i Umowy nr 2 (0,8119 ha działka nr 8/4 oraz 1,9535 ha działka nr 779/1), czyli była większa od 1 ha. Przedmiotowa działka nabyta Umową nr 1 i Umową nr 2 weszła zatem w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Wypełniona została zatem definicja gospodarstwa rolnego unormowana w przepisach o podatku rolnym.

Ustalenie, czy grunty stanowią, wejdą w skład lub też utworzą gospodarstwo rolne, następuje wyłącznie w oparciu o przepisy prawa rolnego, a inny sposób definicji wynikający z przepisów Kodeksu cywilnego nie powinien znajdować zastosowania w przypadku oceny, czy powinno mieć miejsce zwolnienie od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny, w uzasadnieniu wyroku z 18 maja 1994 r. (sygn. akt III SA 1438/93), podał, że "kiedy przepisy podatkowe zawierają własną, normatywną definicję gospodarstwa rolnego; nie ma podstaw do rozważania - dla celów podatkowych - czy konkretna nieruchomość może być uznana za gospodarstwo rolne, w rozumieniu przepisów art. 553 k.c." oraz, że "w żadnym bowiem razie wnioski wyprowadzone z takich rozważań nie mogłyby wpłynąć na uchylenie stosowania konkretnego przepisu zamieszczonego w prawie podatkowym, byłoby to łamanie prawa". Jedynym składnikiem gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym są grunty o łącznej powierzchni powyżej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowego, nawet wtedy, gdy nie istnieje żaden związek ekonomiczny pomiędzy poszczególnymi składnikami tych gruntów.

Potwierdza to także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 września 2013 r. (sygn. akt II FSK 2704/11), w świetle którego "Definicja gospodarstwa rolnego zawarta w przepisach u.p.r., o czym była już mowa, ma jedynie charakter formalny, związany wyłącznie z powierzchnią gruntów i ich zaklasyfikowaniem w stosownej ewidencji gruntów. Natomiast w jej świetle, nie ma znaczenia faktyczne prowadzenie gospodarstwa rolnego w ujęciu funkcjonalnym, rozumianym jako prowadzenie na tych gruntach działalności rolniczej, uzyskiwanie z tego tytułu dochodów, posiadanie stosownych środków produkcji to umożliwiających, czy też w przeciwieństwie do definicji tego pojęcia zawartej w art. 553 Kodeksu cywilnego, traktowanie gospodarstwa rolnego jako zorganizowanej całości gospodarczej."

Według Wnioskodawcy, bez znaczenia pozostaje tutaj również fakt, iż powierzchnia przedmiotowych działek ewidencyjnych gruntu, które wchodziły w skład gospodarstwa rolnego nie przekraczała 1 ha, bowiem istotne znaczenie dla celów oceny, czy dana nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, ma łączny obszar gruntów, a nie obszar poszczególnych działek ewidencyjnych.

W ocenie Wnioskodawcy, wszystkie warunki, które zostały wymienione powyżej były wypełnione na moment dokonania czynności cywilnoprawnej, jaką było podpisanie Umowy nr 1, tj. 9 listopada 2011 r. jak również Umowy nr 2, tj. 10 stycznia 2012 r., w związku z czym wymogi stawiane przez art. 9 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r.) do zastosowania zwolnienia były również spełnione na te dwie daty.

Powyższe zostało także potwierdzone potem m.in. orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 26 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 215/12: "Nie ma także znaczenia zamiar, jaki będzie towarzyszył nabywcy, dotyczący wykorzystywania gruntu w przyszłości, po nabyciu. Jedynie miarodajny moment, jaki powinien być uwzględniany przy ustalaniu zwolnienia podatkowego, to chwila nabywania gruntu. (...) Nieistotne jest także to, czy nabywca faktycznie prowadził działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 u.o.p.r. Te wszystkie wymienione okoliczności nie mogą być uwzględniane przy stosowaniu zwolnienia podatkowego z uwagi na literalne brzmienie przywoływanych dotychczas przepisów".

Na powyższe zwrócił trafnie uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniach z 26 września 2013 r. (sygn. akt II FSK 2704/11 - II FSK 2722/11 i II FSK 2865/11), wedle których, z uwagi na brzmienie art. 9 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ustalenie zaistnienia przesłanek warunkujących zastosowanie określonego w przepisie zwolnienia podatkowego, (a więc, że grunty stanowią gospodarstwo rolne, utworzą je lub wejdą w skład takiego gospodarstwa będącego własnością nabywcy, a także, iż nie są one zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza), powinno nastąpić na moment dokonania sprzedaży, na co wskazuje użyty przez ustawodawcę zwrot "w chwili dokonania czynności". Powyższe potwierdził później Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z 18 czerwca 2014 r. (sygn. akt I SA/Ol 456/14), który dokonał wykładni art. 9 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, według którego "zwalnia się od podatku czynności polegające na przeniesieniu własności nieruchomości lub ich części, wraz z częściami składowymi, z wyjątkiem budynków mieszkalnych lub ich części znajdujących się na obszarze miast, w drodze umów sprzedaży, pod warunkiem, że w rozumieniu przepisów o podatku rolnym w chwili dokonania czynności, nabyte grunty rolne stanowią gospodarstwo rolne albo utworzą gospodarstwo rolne lub wejdą w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy".

Według Wnioskodawcy, z analizy przedmiotowego przepisu wynika także, że bez wpływu na prawo do powyższego zwolnienia pozostaje przeznaczenie gruntu w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego, jak również późniejsza zmiana przeznaczenia zakupionego gruntu przez nabywcę.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Umowa nr 1 i Umowa nr 2 dotyczące nabycia przedmiotowego gruntu winny korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r.), bowiem nabywany grunt wszedł w skład będącego własnością Wnioskodawcy gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, z chwilą zawarcia każdej z ww. Umów. Przedmiotowy grunt nie był zajęty przez Sprzedawcę na prowadzenie działalności gospodarczej. Grunt w rozumieniu ustawy o podatku rolnym stał się składnikiem gospodarstwa rolnego, za które uważa się obszar gruntów, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy. W ewidencji gruntów i budynków grunt ten sklasyfikowany był jako użytki rolne.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przytoczył również liczne interpretacje indywidualne oraz pismo Zastępcy Dyrektora Departamentu Podatków Lokalnych z dnia 26 lipca 2010 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż w przedmiotowej sprawie - jako, że obowiązek podatkowy powstał przed 1 stycznia 2016 r. - będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 626, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r. Stosownie bowiem do treści art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1045) do opodatkowania czynności cywilnoprawnych, z tytułu których obowiązek podatkowy powstał na podstawie ustawy zmienianej w art. 23 przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Jednocześnie wskazuje się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2. W pozostałym zakresie wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową określa się na podstawie przeciętnych cen przedmiotu czynności cywilnoprawnych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawkę podatku, która wynosi od umowy sprzedaży nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym - 2%.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika. W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu, notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Jak wynika z przywołanych przepisów, zawarcie umowy sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym. W sytuacji, gdy umowa sprzedaży zawierana jest w formie aktu notarialnego notariusz ma obowiązek jako płatnik obliczyć, pobrać i wpłacić podatek na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 9 pkt 2 lit. a wymienionej ustawy zwalnia się od podatku przeniesienie własności nieruchomości lub ich części, wraz z częściami składowymi, z wyjątkiem budynków mieszkalnych lub ich części znajdujących się na obszarze miast, w drodze umów sprzedaży, pod warunkiem, że w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, w chwili dokonania czynności, nabyte grunty stanowią gospodarstwo rolne albo utworzą gospodarstwo rolne lub wejdą w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy.

Zwolnienie zawarte w art. 9 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter warunkowy, co oznacza, że umowa sprzedaży będzie zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych, tylko wtedy, gdy w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, w chwili dokonania czynności, nabywany grunt będzie stanowił gospodarstwo rolne albo utworzy gospodarstwo rolne lub wejdzie w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy.

Z analizy przedmiotowego przepisu wynika również, że bez wpływu na prawo do ww. zwolnienia pozostaje późniejsza zmiana przeznaczenia zakupionego gruntu.

Przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie definiują pojęcia "gospodarstwa rolnego", odsyłając w tej kwestii do przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1381, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku rolnym opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Art. 2 ust. 1 ustawy stanowi, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Zgodnie natomiast z treścią art. 2 ust. 2 tej ustawy za działalność rolniczą uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb.

Szczegółowe określenie, jakie rodzaje gruntów wchodzą w skład gospodarstwa rolnego zawarte zostało w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków z dnia 29 marca 2001 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 542, z późn. zm.) oraz w załączniku nr 6 do tego rozporządzenia.

Stosownie do § 67 ww. rozporządzenia użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

Stosownie do § 68 ust. 1 ww. rozporządzenia grunty rolne dzielą się na:

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca, będący spółką z o.o., na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, nabył 10 stycznia 2012 r. za kwotę 3.196.856,25 zł udział w części 3/4 w działce gruntowej nr 8/4, niezabudowanej budynkami mieszkalnymi i zlokalizowanej w mieście. Nieruchomość ta miała łączną powierzchnię 0,8119 ha i była sklasyfikowana w ewidencji gruntów jako użytki rolne - oznaczone jako RV (0,7325 ha) oraz jako B-RV (0,0794 ha). Z tytułu umowy sprzedaży, na podstawie której Wnioskodawca nabył udział w działce, Wnioskodawca zapłacił u notariusza podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 63.937,00 zł.

Z wniosku wynika, że w chwili zawarcia umowy, dotyczącej nabycia przedmiotowego obszaru użytków rolnych Wnioskodawca był także właścicielem innych użytków rolnych o powierzchni 1,9535 ha fizycznych na działce 779/1 położonej w Ł., którą nabył na własność w dniu 5 czerwca 2009 r. Działka nr 779/1 została nabyta aktem notarialnym z dnia 5 czerwca 2009 r. Wnioskodawca jest jej nieprzerwanym właścicielem od tamtego dnia. Wnioskodawca dysponuje wypisem z ewidencji gruntów w odniesieniu do działki nr 779/1, który potwierdza fizyczną powierzchnię 1,9535 ha fiz. gruntów sklasyfikowanych jako użytki rolne - grunty orne oznaczone jako RIIIb i B-RIIIb. Dodatkowo, Wnioskodawca dysponuje zaświadczeniem z Urzędu Miasta Ł. potwierdzającym, że w okresie od 1 stycznia 2010 r. do 31 stycznia 2015 r. (czyli także na dzień 9 listopada 2011 r. - tj. dzień zawarcia umowy nr 1) posiadał gospodarstwo rolne o powierzchni 1,9535 ha fiz. Działka nr 8/4, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta Sz. zatwierdzonym Uchwałą Nr.. Rady Miasta Sz. z 14 grudnia 2009 r., w momencie zawarcia umowy miała następujące przeznaczenie: zabudowa usługowa, zakres usług obejmuje między innymi: handel detaliczny, gastronomię, usługi rzemiosła kultury i rekreacji, obsługa firm i klientów, zakazuje się sprzedaży paliw i gazu do pojazdów mechanicznych, dopuszcza się lokalizację mieszkań funkcyjnych, dopuszcza się lokalizację telefonii komórkowych i zespołów antenowych zlokalizowanych na dachach budynków, część działki nr 8/4 przy ulicy D., położona jest na terenie elementarnym..., dla którego przeznaczeniem funkcjonalnym terenu jest droga publiczna - ulica zbiorcza. Około dwa lata po nabyciu przedmiotowego gruntu, bo w dniu 10 stycznia 2014 r., wydana została decyzja Prezydenta Miasta Sz. zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca Wnioskodawcy pozwolenia na budowę na przedmiotowej działce 8/4. Na jej podstawie, w trakcie 2014 r. Wnioskodawca zaczął realizować inwestycję budowlaną na przedmiotowym terenie, polegającą na budowie pawilonu handlowego wraz z zagospodarowaniem terenu działki numer 8/4.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawcę w drodze umowy sprzedaży z 10 stycznia 2012 r. udziału w działce nr 8/4 w części 3/4 nie korzysta ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w powołanym wyżej art. 9 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jak wynika z treści wniosku, ww. działka, w momencie zawarcia umowy sprzedaży jej udziału, w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego nie miała przeznaczenia rolniczego lecz w części przeznaczenie na zabudowę usługową (m.in. handel detaliczny, gastronomię, usługi rzemiosła kultury i rekreacji) oraz w części na drogę publiczną. Wnioskodawca, nabywając przedmiotowy udział w ww. działce, wiedział o tym i wiedział tym samym, że nabywając ten udział będzie mógł w przyszłości na nabytym terenie rozpocząć działalność o innym charakterze niż działalność rolnicza. Tym samym Wnioskodawca mógł sporządzić projekt budowlany swojej inwestycji na działce nr 8/4 (budowy pawilonu handlowego wraz z zagospodarowaniem terenu działki) i otrzymać w 2014 r. od Prezydenta Miasta Sz. decyzję zatwierdzającą ten projekt oraz pozwolenie na budowę, które stanowiły podstawę do realizacji ww. inwestycji Wnioskodawcy, niebędącej inwestycją wiążącą się z działalnością rolniczą.

Należy również stwierdzić, że wskazana przez Wnioskodawcę okoliczność, iż na dzień 10 stycznia 2012 r., tj. dzień zawarcia umowy sprzedaży, posiadał gospodarstwo rolne o powierzchni 1,9535 ha fiz., pozostaje w przedmiotowej sprawie bez znaczenia. Warunkiem zastosowania zwolnienia podatkowego, ustanowionego w art. 9 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jest to, aby nabyte grunty stanowiły gospodarstwo rolne albo utworzyły gospodarstwo rolne, względnie weszły w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że celem ustanowienia omawianego zwolnienia jest wspieranie zakładania gospodarstw rolnych i prowadzenia w nich produkcji oraz poprawa struktury agrarnej, przede wszystkim przez powiększenie obszaru gospodarstw rolnych. Z tego też względu o możliwości zastosowania zwolnienia decyduje przeznaczenie zakupionego gruntu, wyrażające się w sposobie jego użytkowania po nabyciu.

Ze względu na szczególną cechę zwolnienia podatkowego, ustanowionego w powyższym przepisie, a także ze względu na konieczność ścisłego interpretowania wyjątków, konieczne jest uwzględnienie celu społecznego tego zwolnienia. Cel ten trafnie przedstawiono w piśmiennictwie. Skoro jest nim - najogólniej mówiąc - wspieranie działalności rolniczej i promowanie pożądanej struktury agrarnej - oparcie się wyłącznie na kryterium formalnym, wynikającym z definicji zawartej w ustawie o podatku rolnym, jest niewystarczające. Trzeba bowiem zauważyć, że samo spełnienie warunku normy obszarowej gruntów, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu jednego podmiotu, nie stanowi czynnika decydującego o spełnieniu celu zwolnienia podatkowego, czego dobitnym przykładem są okoliczności badanej sprawy, gdzie podmiotem formalnie spełniającym kryterium posiadania gospodarstwa rolnego jest spółka kapitałowa, której przedmiotem działalności zarówno na dzień zawarcia ww. umowy sprzedaży, jak i obecnie nie jest działalność rolnicza. Również Wnioskodawca deklaruje, że prowadzi działalność m.in. w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych oraz, że nie prowadzi działalności w zakresie produkcji rolniczej (zwierzęcej lub roślinnej). Przyjmowanie zatem, że należy uwzględniać zwolnienie w podatku od czynności cywilnoprawnych, adresowane do rolników, również w przypadku nabywania gruntów rolnych przez podmioty takie, jak Wnioskodawca, nie ma dostatecznego uzasadnienia normatywnego i prowadziłoby do stosowania omawianej instytucji prawa podatkowego sprzecznie z celami, dla których została wprowadzona do porządku prawnego. Należy więc uznać, że zastosowanie zwolnienia przewidzianego w art. 9 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest uzależnione nie tylko od spełnienia kryterium formalnego, rozumianego jako wypełnienie przewidzianej w art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym normy obszarowej gruntów zaewidencjonowanych jako rolne, ale także od przeznaczenia nabytego gruntu na działalność rolniczą.

Powyższe stanowisko Organu zgodne jest ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego zawartym w wyrokach: z 17 października 2013 r. sygn. akt II FSK 2825/11 oraz z 27 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 1384/14.

Mając na uwadze treść zacytowanych przepisów oraz stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę należy uznać, że w odniesieniu do ww. udziału w działce nr 8/4 nie zostały spełnione przesłanki warunkujące zwolnienie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, określone w art. 9 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W takiej sytuacji, dokonana na rzecz Wnioskodawcy - sprzedaż udziału w 3/4 części w prawie własności działki nr 8/4, w ramach Umowy nr 2 z 10 stycznia 2012 r. podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Podstawę opodatkowania - zgodnie z art. 6 ust. 1 i 2 ww. ustawy - należało określić w oparciu o wartość rynkową tego udziału na dzień podpisania umowy sprzedaży. Stosownie do art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych na Wnioskodawcy (kupującym) z tytułu nabycia ww. udziału w nieruchomości ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.