IBPB-2-1/4511-63/15/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 16 kwietnia 2015 r. (data wpływu do Biura - 21 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 6 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2015 r. o wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 12 czerwca 2015 r. znak: IBPB-2-1/4511-63/15/BJ wezwano Wnioskodawczynię o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 6 lipca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Z otrzymanego do wiadomości pisma Burmistrza Miasta i Gminy z 18 października 2013 r. Wnioskodawczyni dowiedziała się o planowanej budowie pawilonu handlowego wraz z infrastrukturą, parkingiem, pylonem reklamowym w bliskim sąsiedztwie domu po swoich rodzicach. "Decyzja o warunkach zabudowy" wydana 6 listopada 2013 r. przez Burmistrza Miasta i Gminy i Załącznik nr 2 do tej decyzji potwierdziły, że wydano pozytywną decyzję dotyczącą budowy pawilonu handlowego wraz z infrastrukturą, w tym parkingiem i pylonem reklamowym, w bezpośrednim sąsiedztwie działki budowlanej (...), zabudowanej piętrowym domem jednorodzinnym (...) oraz piętrowym garażem, (...), po rodzicach Wnioskodawczyni, wycenionym przez biegłego sądowego w czerwcu 2014 r. na kwotę X zł.

Zważywszy na położenie działki budowlanej zabudowanej piętrowym domem mieszkalnym i piętrowym garażem w bezpośrednim sąsiedztwie planowanej inwestycji handlowej, Wnioskodawczyni złożyła protest do Urzędu Miasta i Gminy w pismach z 11 września 2013 r. i 5 listopada 2013 r. w sprawie planowanej budowy pawilonu handlowego wraz z całą infrastrukturą, parkingiem i pylonem reklamowym. Wnioskodawczyni napisała, że nie zgadza się na ponoszenie wszystkich uciążliwości z powodu tego zamierzenia inwestycyjnego, jak: brak prywatności, hałas, zanieczyszczenie gleby i powietrza, śmieci, wzmożony ruch samochodowy (dostawy towarów również przed godz. 6:00 i po godz. 22:00, rozładunek towarów przy włączonym silniku samochodowym z powodu pracujących agregatów chłodniczych, nawet ok. 2 godzin), smog elektromagnetyczny, oświetlenie domu i posesji przez sam pawilon i liczne słupy oświetleniowe. Wnioskodawczyni nie zgodziła się również, aby główny wjazd na teren planowanej inwestycji handlowej był usytuowany tuż za linią frontu budynku mieszkalnego. Nie wyraziła też zgody na to, aby ażurowe ogrodzenie z płyt betonowych należące do posesji służyło jednocześnie jako ogrodzenie planowanej inwestycji handlowej. Wnioskodawczyni nie zgodziła się również na postawienie pylonu reklamowego tuż przy wjeździe na posesję planowanej inwestycji handlowej, czyli naprzeciwko okien frontowych domu.

Dla wyjaśnienia Wnioskodawczyni opisała poniżej położenie domu w stosunku do usytuowania inwestycji handlowej, o której mowa powyżej:

Długość linii frontowej działki wynosi 25 metrów, w tym długość linii zabudowy budynkiem mieszkalnym - 13 metrów (3 okna na parterze domu i okno na piętrze).

Długość linii bocznej działki od strony pawilonu handlowego wynosi 28 metrów, w tym długość linii zabudowy budynkiem mieszkalnym - 10 metrów (2 okna na parterze domu oraz okno + drzwi balkonowe wraz z balkonem na piętrze domu).

Działka budowlana jest ogrodzona ogrodzeniem z ażurowych elementów betonowych.

Linia boczna domu mieszkalnego od strony pawilonu handlowego znajduje się w odległości zaledwie 4 metrów od ogrodzenia.

Za ogrodzeniem, od strony pawilonu handlowego, jest wydzielony pas o szerokości zaledwie 1,20 metra. Przed frontem posiadłości znajduje się wąski chodnik o szerokości jedynie 1,30 metra.

Samochody dostawcze i klientów pawilonu handlowego przejeżdżają tuż pod oknami frontowymi domu i parkują zarówno na parkingu pawilonu handlowego, jak i za betonowym ogrodzeniem, czyli w odległości 1,20 m od ogrodzenia posesji mieszkalnej.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że nieprawdziwe jest stwierdzenie z załącznika nr 2 do "Decyzji o warunkach zabudowy" z 6 listopada 2013 r. wydanej przez Burmistrza Miasta i Gminy, jakoby "wnioskowana budowa pawilonu handlowego wraz z drogami, parkingiem, pylonem reklamowym, infrastrukturą techniczną oraz wjazdem na działkę stanowiła kontynuację istniejącej w obszarze analizowanym funkcji handlowej." Nie istnieją w analizowanym obszarze żadne budynki o funkcji handlowej, Wokół są jedynie jednorodzinne domy mieszkalne.

Po zapoznaniu się z zastrzeżeniami Wnioskodawczyni co do planowanej inwestycji handlowej inwestor zaproponował Wnioskodawczyni jednorazowe odszkodowanie finansowe za szkody, jakie poniesie posiadłość oraz jej mieszkańcy w związku z planowanym wyburzeniem istniejących budynków (budynek piętrowy + rampa rozładunkowa + budynki magazynowe) oraz szkody i uciążliwości związane z budową pawilonu handlowego z całą infrastrukturą, parkingiem, wjazdem na teren pawilonu handlowego. Inwestor zobowiązał się do niestawiania pylonu reklamowego przy wjeździe na teren pawilonu, czyli naprzeciwko frontu budynku mieszkalnego Wnioskodawczyni. Wymógł na Wnioskodawczyni zgodę na użyczenie jej ogrodzenia również pawilonowi handlowemu.

Ostatecznie 29 sierpnia 2014 r. inwestor zaproponował Wnioskodawczyni kwotę X zł. Bez uzgodnienia z Wnioskodawczynią inwestor zdecydował nadać temu odszkodowaniu nazwę "zwrot kosztów wykonania i montażu okien drewnianych".

Drewniane okna w domu mieszkalnym wymagają renowacji, ale Wnioskodawczyni nie miała i nie ma zamiaru ich wymieniać na nowe. Istniejące drewniane skrzynkowe okna zostały wykonane na wymiar przez dziadka, stolarza na etapie budowy domu. Ewentualne nowe drewniane okna do tego budynku musiałyby kosztować ok. 50.000 zł + koszt demontażu starych okien.

Ostatecznie Wnioskodawczyni otrzymała w gotówce kwotę X zł na podstawie "Porozumienia z 1 lipca 2014 r. oraz aneksu z 29 sierpnia 2014 r." Na pytanie o ewentualny podatek od powyższego odszkodowania inwestor powiedział Wnioskodawczyni, że nie posiada żadnych informacji w tym temacie, ponieważ nie rozlicza się z podatku dochodowego w takich przypadkach. Jednocześnie zaznaczył, że jest to odszkodowanie za szkody i niedogodności związane z wyburzeniem dotychczasowych zabudowań, budową pawilonu handlowego wraz z infrastrukturą, parkingu, wjazdu, spadkiem ceny nieruchomości spowodowanym planowanym sąsiedztwem pawilonu handlowego oraz nieustającymi codziennymi niedogodnościami dla tej posiadłości i jej mieszkańców w trakcie funkcjonowania pawilonu handlowego.

Pod koniec stycznia 2015 r. oddano do użytku pawilon handlowy wraz z parkingiem, słupami oświetleniowymi i całą infrastrukturą. Pylonu reklamowego na razie nie postawiono, ale prowizorycznie przygotowano jego postawienie przy wjeździe na teren pawilonu handlowego, czyli naprzeciwko okien frontowych budynku, czego obiecano Wnioskodawczyni nie robić.

Od tego czasu Wnioskodawczyni jest narażona na przewidywane zanieczyszczenia gleby, powietrza, smog elektromagnetyczny, hałas, wzmożony ruch samochodowy, brak prywatności mieszkaniowej, itd.

W trakcie wyburzania poprzednich budynków (piętrowy budynek + rampa rozładunkowa + budynki magazynowe + parking) oraz budowy pawilonu handlowego wraz z parkingiem, infrastrukturą, słupami oświetleniowymi, nieruchomość i Wnioskodawczyni jako jej mieszkaniec narażeni byli na wstrząsy, wibracje i hałas. Ostatecznie naruszona została konstrukcja budynku mieszkalnego, co Wnioskodawczyni zgłosiła firmie S a firma przekazała sprawę do dalszego załatwiania firmie ubezpieczeniowej.

W dniach 21 i 30 stycznia 2015 r. miały miejsce oględziny zgłoszonych przez Wnioskodawczynię szkód mienia, których dokonał Specjalista ds. Likwidacji Szkód firmy ubezpieczeniowej. Zażądał on wtedy oddania zepsutego telewizora do fachowej ekspertyzy i przesłania tej ekspertyzy do firmy, co kosztowało Wnioskodawczynię 150 zł włącznie z transportem telewizora (był to najmniej istotny element powstałych szkód na mieniu, inne to: podziurawione betonowe ogrodzenie, przeciekający dach budynku, dwa pęknięcia na suficie w pokoju frontowym od strony pawilonu handlowego, skraplanie się wody w części piwnicy).

Pismem z 26 marca 2015 r., które Wnioskodawczyni otrzymała 11 kwietnia 2015 r. firma ubezpieczeniowa powiadomiła Wnioskodawczynię, że "nie ma podstaw do uznania odpowiedzialności za niniejszą szkodę".

Dnia 27 lutego 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała od inwestora wypełniony PIT-8C, którego zasadność wystawienia kwestionuje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego od otrzymanego odszkodowania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna ona być zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego od otrzymanego odszkodowania finansowego z uwagi na fakt, że osoby fizyczne mogą być uprawnione do otrzymania odszkodowania za poniesioną szkodę z tytułu szeregu ustaw, m.in. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzają generalną zasadę, iż odszkodowania są zwolnione z podatku z wykluczeniem przypadków, gdy odszkodowania nie podlegają zwolnieniu od podatku. Głównie dotyczy to odszkodowań otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością, za które jest obowiązek rozliczenia się z Urzędem Skarbowym z tytułu otrzymanego odszkodowania.

Przyczyną, dla której ustawodawca wprowadził zasadę zwolnienia odszkodowań z podatku dochodowego jest fakt, iż odszkodowanie ma na celu zrekompensowanie poszkodowanemu poniesionej przez niego szkody, a nie jego wzbogacenie skutkujące przychodem, od którego co do zasady pobierany winien być podatek.

Wnioskodawczym nie wzbogaciła się z tytułu wypłaconego odszkodowania, a jedynie stanowiło ono rekompensatę za uciążliwe sąsiedztwo pawilonu handlowego. Tym samym odszkodowanie nie stanowiło przychodu, od którego powinien być pobrany podatek dochodowy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody podatnika niewymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania "w szczególności", definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni dowiedziała się o planowanej budowie pawilonu handlowego wraz z infrastrukturą, parkingiem, pylonem reklamowym w bliskim sąsiedztwie domu po swoich rodzicach. Dnia 6 listopada 2013 r. wydana została przez Burmistrza Miasta i Gminy "Decyzja o warunkach zabudowy" dotyczącą budowy pawilonu handlowego wraz z infrastrukturą. Zważywszy na położenie działki budowlanej zabudowanej piętrowym domem mieszkalnym i piętrowym garażem w bezpośrednim sąsiedztwie planowanej inwestycji handlowej, Wnioskodawczyni złożyła protest do Urzędu Miasta i Gminy, że nie zgadza się na ponoszenie wszystkich uciążliwości z powodu tego zamierzenia inwestycyjnego. Po zapoznaniu się z zastrzeżeniami inwestor zaproponował Wnioskodawczyni jednorazowe odszkodowanie finansowe za szkody, jakie poniesie posiadłość oraz jej mieszkańcy. Inwestor sam zdecydował nadać temu odszkodowaniu nazwę "zwrot kosztów wykonania i montażu okien drewnianych". Ostatecznie Wnioskodawczyni otrzymała w gotówce kwotę X zł na podstawie "Porozumienia z 1 lipca 2014 r. oraz aneksu z 29 sierpnia 2014 r." Dnia 27 lutego 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała od inwestora wypełniony PIT-8C.

Wnioskodawczyni uważa, że nie powinna być zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego od otrzymanego odszkodowania.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego wskazać należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy jak i niemajątkowy. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegającą na konkretnym ubytku w majątku i wówczas wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas. Strata może też dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać gdyby mu szkody nie wyrządzono i wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Oceniając stanowisko Wnioskodawczyni stosownym jest powołanie przepisów traktujących o zwolnieniu z opodatkowania odszkodowań, tj. art. 21 ust. 1 pkt 3 i pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu jednoznacznie wynika, iż nie wszystkie odszkodowania i zadośćuczynienia otrzymywane przez osoby fizyczne są wolne od podatku dochodowego. Ze zwolnienia bowiem korzystają jedynie te odszkodowania i zadośćuczynienia, prawo do otrzymania których wynika wprost z przepisów ustawy lub aktów wykonawczych, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy. Jeżeli zatem odszkodowanie zostało przyznane na podstawie umowy (porozumienia) zawartej między stronami (jak ma to miejsce w niniejszej sprawie) to nie korzysta ono ze zwolnienia z opodatkowania na skutek wyłączenia zawartego w lit. g art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Regulacją powyżej wskazanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy zostały objęte przede wszystkim inne odszkodowania lub zadośćuczynienia niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów prawa, jednakże dla zastosowania zwolnienia koniecznym jest aby to inne odszkodowanie lub zadośćuczynienie otrzymane zostało na mocy wyroku lub ugody sądowej.

Analiza cytowanych powyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej.

Skoro z wniosku wynika, że odszkodowanie wypłacone zostało na podstawie zawartego porozumienia, przywołane wyżej przepisy art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdują zastosowania. Do środków pieniężnych wypłaconych Wnioskodawczyni nie ma również zastosowania żadne ze zwolnień innych niż wymienione wyżej zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni ustawodawca nie wprowadził generalnej zasady zwolnienia z opodatkowania odszkodowań. Odszkodowania podlegają - co do zasady - opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem tych, które zostały przez ustawodawcę wskazane jako zwolnione z opodatkowania.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że wypłacone odszkodowanie - wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni - stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Inwestor postąpił zatem prawidłowo wystawiając z tego tytułu PIT-8C.

Ze względu na zaliczenie wypłaconych środków do źródła przychodu wskazanego w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z uwagi na brak możliwości objęcia świadczenia pieniężnego wypłaconego Wnioskodawczyni na podstawie zawartego porozumienia którymkolwiek ze zwolnień przedmiotowych przewidzianych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że stanowi ono przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, który Wnioskodawczyni winna wykazać w zeznaniu podatkowym za 2014 r.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem. Wydając niniejszą interpretację Organ oparł się jedynie na opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.