IBPB-2-1/4511-485/15/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 października 2015 r. (data wpływu do Biura - 27 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wysokości przychodu z tytułu grzecznościowego udostępnienia miejsca na pokładzie samolotu czarterowanego przez podmiot trzeci - jest prawidłowe.

W dniu 27 października 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wysokości przychodu z tytułu grzecznościowego udostępnienia miejsca na pokładzie samolotu czarterowanego przez podmiot trzeci.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, osoba fizyczna, odbywa podróże lotnicze między innymi w celach rekreacyjno-wypoczynkowych. Organizując i odbywając podróże wyszukuje, wybiera i korzysta z najatrakcyjniejszych cenowo ofert, w ramach regularnych lotów oferowanych przez powszechnie dostępne linie lotnicze. Wnioskodawca na pokładzie samolotu wybiera miejsca w klasie ekonomicznej. Jeżeli w okresie czasu objętym zainteresowaniem Wnioskodawcy dostępne są oferty "tanich przewoźników lotniczych", Wnioskodawca wybiera takie oferty, jako najkorzystniejsze. Od czasu do czasu Wnioskodawca będzie miał możliwość skorzystania jako pasażer z miejsca (przelotu) na pokładzie samolotu czarterowanego przez inny podmiot (dalej jako Podmiot Trzeci). Podmiot Trzeci odbywać będzie w tym czasie wcześniej zaplanowany lot biznesowy. Podmiot Trzeci nie świadczy usług w zakresie czarteru samolotów. Wnioskodawca korzystając z takiej możliwości, tym samym nie poniesie wydatku na zakup biletu lotniczego. Z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że gdyby nie możliwość skorzystania z miejsca (przelotu) na pokładzie ww. samolotu, Wnioskodawca na własną rękę dokonałby zakupu biletu lotniczego jak czyni to w normalnych, wyżej opisanych okolicznościach, ewentualnie z różnych przyczyn nie odbyłby lotu wcale. Z całą pewnością Wnioskodawca, jako osoba fizyczna nie wyczarterowałby ani też nie nabyłby samolotu na potrzeby takiego przelotu. Wnioskodawca nie jest stroną umowy z Podmiotem Trzecim ani też Podmiot Trzeci w umowie czarteru zawartej z innym podmiotem, nie działa na rzecz Wnioskodawcy. W związku z tym Wnioskodawca odbywać będzie lot jako zwykły pasażer, o statusie analogicznym jak w ramach lotów odbywanych regularnymi liniami lotniczymi. Wnioskodawcy nie będą przysługiwać uprawnienia do domagania się świadczeń na podstawie umowy czarteru zawartej przez Podmiot Trzeci, tym bardziej nie będzie miał uprawnień do domagania się świadczeń odbiegających od standardowo oferowanych przez przewoźników lotniczych, z których usług normalnie korzysta. Wnioskodawca nie będzie też miał żadnych kompetencji decyzyjnych, tudzież innych uprawnień zastrzeżonych na rzecz Podmiotu Trzeciego w ramach umowy czarteru. Wnioskodawca odbywać będzie lot zaproponowany mu grzecznościowo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychodem - wartością pieniężną nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez Wnioskodawcę od Podmiotu Trzeciego w związku z odbyciem grzecznościowo, jako pasażer lotu na pokładzie samolotu czarterowanego przez Podmiot Trzeci, który nie świadczy usług w zakresie transportu lotniczego - będzie cena rynkowa najatrakcyjniejszego cenowo biletu lotniczego na pokładzie samolotu w klasie ekonomicznej w ramach regularnych lotów powszechnie dostępnych linii lotniczych, oferowana w tym okresie czasu, w którym Wnioskodawca odbywać będzie lot na pokładzie samolotu czarterowanego przez Podmiot Trzeci.

W opinii Wnioskodawcy przychodem - wartością pieniężną nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez Wnioskodawcę od Podmiotu Trzeciego w związku z odbyciem grzecznościowo, jako pasażer lotu na pokładzie samolotu czarterowanego przez Podmiot Trzeci, który nie świadczy usług w zakresie transportu lotniczego - będzie wyłącznie cena rynkowa najatrakcyjniejszego cenowo biletu lotniczego na pokładzie samolotu w klasie ekonomicznej, w ramach regularnych lotów powszechnie dostępnych linii lotniczych, oferowana w tym okresie czasu, w którym Wnioskodawca odbywać będzie lot na pokładzie samolotu czarterowanego przez Podmiot Trzeci, który nie świadczy usług w zakresie transportu lotniczego.

Uzasadniając stanowisko Wnioskodawca przywołał treść art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1, art. 11 ust. 1 i ust. 2a oraz art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazał, że w powyższym kontekście, w zakresie zasad ustalania wartości pieniężnej innych nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez podatnika, przepisy art. 11 ust. 2b (winno być 2a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zasadnicze znaczenie z punktu widzenia definicji zobowiązania podatkowego, zawartej w art. 5 Ordynacji podatkowej. Do powstania zobowiązania podatkowego konieczne jest bowiem jego skonkretyzowanie, czyli określenie w przepisach prawa podatkowego wysokości, terminu i miejsca dokonywania płatności z tytułu zobowiązania podatkowego. Kwota podlegająca opodatkowaniu, jako czynnik determinujący wysokość podatku, musi być zatem ściśle określona.

Przychodem - według Wnioskodawcy - nie są zatem same nieodpłatne świadczenia, lecz ich wartość. Przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia powstaje wówczas, gdy podatnik otrzyma z tego tytułu realną korzyść. O przychodzie podatnika można mówić, gdy podatnik skorzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń, a dodatkowo możliwe jest ustalenie wartości tych świadczeń według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychody z tytułu nieodpłatnych świadczeń są dość specyficznymi przychodami. Powstają bowiem w przypadku zaoszczędzenia wydatków, jakie podatnik musiałby ponieść, gdyby świadczenie na jego rzecz nie było nieodpłatne. Pod pojęciem "inne nieodpłatne świadczenia" - w najszerszym ujęciu - kryją się wszelkiego rodzaju świadczenia, które są dokonywane bez pobierania jakiejkolwiek odpłatności (por. J. Marciniuk (red.), Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, Warszawa 2014, s. 119, nb 18). W uchwałach z 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 (ONSA nr 2/2003, poz. 47) oraz z 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06 (ONSAiWSA nr 12/2006, poz. 153) NSA ustalił rozumienie pojęcia "nieodpłatne świadczenie" na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Stwierdził wówczas, że w zakres tego pojęcia wchodzą "wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy". W uchwałach z 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 oraz z 24 października 2011 r., sygn. akt II FPS 7/10 NSA potwierdził, że przytoczone wyżej stanowisko wypracowane na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie również do podatku od osób fizycznych - w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozumienie pojęcia "nieodpłatne świadczenie", zdaniem Wnioskodawcy, zachowuje aktualność także na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca wskazał, iż bezsprzecznie świadczenia uzyskiwane, niezależnie od tego czy są dokonywane w formie pieniężnej czy w formie świadczenia rzeczowego lub usługi, aby podlegały opodatkowaniu muszą prowadzić do pojawienia się po stronie podatnika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku podatnika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków jest traktowane na równi z przyrostem majątku. O ile jednak w wypadku świadczenia pieniężnego przysporzenie jest niewątpliwe i niejako bezwarunkowe (zawsze oznacza zwiększenie aktywów), o tyle "inne nieodpłatne świadczenia" na rzecz podatnika mogą być uznane za jego dochód, w rozumieniu ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko pod warunkiem, że rzeczywiście pozwoliły mu uniknąć wydatków. Korzyść Wnioskodawcy musi być wymierna.

W tym miejscu Wnioskodawca przytoczył ponownie opis zdarzenia przyszłego.

Uczestnictwo w locie grzecznościowym na pokładzie samolotu czarterowanego przez Podmiot Trzeci, pozwoli Wnioskodawcy na rzeczywiste zaoszczędzenie wyłącznie kosztu (ceny) najatrakcyjniejszego biletu lotniczego na pokładzie samolotu w klasie ekonomicznej, który zwykle nabywa korzystając z ofert powszechnie dostępnych przewoźników lotniczych w danym czasie. Obiektywne kryterium wystąpienia po stronie podatnika przysporzenia majątkowego (korzyści) w wysokości wyższej niż wartość (cena) najatrakcyjniejszego cenowo biletu lotniczego na pokładzie samolotu w klasie ekonomicznej w ramach regularnych lotów powszechnie dostępnych linii lotniczych nie będzie spełnione. Wnioskodawca rzeczywiście wydałby bowiem pieniądze wyłącznie na przelot samolotem, korzystając z najatrakcyjniejszej oferty powszechnie dostępnych linii złotniczych w klasie ekonomicznej, w danym czasie.

Co więcej, jak wskazał Wnioskodawca, istotą podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania. Reguła ta dotyczy zwłaszcza świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, w odniesieniu do których ustawodawca posłużył się jednoznacznym zwrotem "otrzymane". Tym bardziej w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego sposób ustalenia przychodu - wartości nieodpłatnego świadczenia - wskazany przez Wnioskodawcę uznać należy za właściwy. Nawet bowiem gdyby istniała jakaś różnica pomiędzy zakresem usług, które na rzecz Wnioskodawcy świadczyłaby linia lotnicza organizująca regularny loty a nieodpłatnym świadczeniem Podmiotu Trzeciego na rzecz Wnioskodawcy w ramach opisanego zdarzenia przyszłego, po pierwsze - dla ustalenia przychodu w pierwszej kolejności należałoby w ogóle móc z całą pewnością stwierdzić, że wartość tego drugiego świadczenia jest wyższa, czego ze 100% pewnością obiektywnie zrobić nie można. Gdyby jednak nawet przyjąć, że można to ustalić i tak nie można przypisać Wnioskodawcy konkretnej wartości nieodpłatnych świadczeń Podmiotu Trzeciego, jako że nie sposób ustalić jaka część wydatków poniesionych przez Podmiot Trzeci na czarter samolotu przypada na Wnioskodawcę. Co więcej gdyby nawet Wnioskodawca skorzystał z jakiegoś świadczenia w ramach umowy czarteru wiążącej Podmiot Trzeci, którego nie otrzymałby od przewoźnika w ramach regularnego lotu, realnie jak wskazano powyżej nie jest możliwe nawet przybliżone a co dopiero dokładne określenie zakresu, w jakim Wnioskodawca skorzysta z tych świadczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione przez Podmiot Trzeci koszty zakupu usługi czarteru samolotu nigdy nie będą miały związku z wysokością przychodu osiągniętego przez Wnioskodawcę. Brak jest bowiem tak faktycznych, jak i prawnych podstaw aby podjąć próbę jakiegokolwiek podziału ceny (kosztów) czarteru samolotu pomiędzy uczestników lotu, nie mówiąc już o tym, iż brak także faktycznych, tudzież prawnych podstaw do oceny jaki system podziału ceny czarteru miałby zostać zastosowany. Jakakolwiek próba określenia wartości świadczenia nieodpłatnego nie doprowadzi do ustaleń realnie oddających wartość nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez Wnioskodawcę, tym bardzie nie będzie stanowić ustaleń poczynionych w sposób odpowiadający obowiązującej regulacji prawnej. W szczególności nie odpowiada kryteriom ustawowym ani też nie odpowiada rzeczywistej wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez Wnioskodawcę, sposób polegający na podzieleniu kosztów czarterowanego lotu przez liczbę uczestników lotu. Czarterującym samolot będzie Podmiot Trzeci a uczestnicy lotu to zasadniczo osoby, które podróżować będą w ramach wykonywania obowiązków zawodowych. Co więcej zastosowanie takiego systemu doprowadziłoby do tego, że podatkowi podlegałby jedynie statystyczny przychód ustalony w drodze arytmetycznego działania. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dają zaś podstaw do takiego działania. Otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi bowiem dotyczyć konkretnego podatnika, gdyż - zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podatnikiem tego podatku jest wyłącznie osoba fizyczna, a nie zbiór takich osób. Nadto z okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego jasno wynika, że Wnioskodawca odbywać będzie lot jako zwykły pasażer, o statusie analogicznym jak w ramach lotu regularnymi liniami lotniczymi, nie będą mu przysługiwać uprawnienia do domagania się świadczeń na podstawie umowy czarteru zawartej przez Podmiot Trzeci, tym bardziej nie będzie miał uprawnień do domagania się świadczeń odbiegających od standardowo oferowanych przez przewoźników lotniczych, z których usług normalnie korzysta. Wnioskodawca nie będzie też miał żadnych kompetencji decyzyjnych, tudzież innych uprawnień zastrzeżonych na rzecz Podmiotu Trzeciego w ramach umowy czarteru. Wnioskodawca odbywać będzie lot zaproponowany mu grzecznościowo. Status Wnioskodawcy nie będzie analogiczny do statusu pozostałych pasażerów, tym bardziej nie znajdzie podstaw twierdzenie, że osiągnie statystyczny przychód. Wnioskodawca nie posiada jako pasażer takich samych praw, jak Podmiot Trzeci - czarterujący samolot, nie ma także zagwarantowanej możliwości skorzystania z wszystkich usług objętych umową czarteru.

Końcowo Wnioskodawca zacytował wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 293/12 (LEX nr 1212276): "Do opodatkowania istotne jest bowiem to, czy danemu pracownikowi można przypisać konkretny, a nie statystyczny przychód. Trzeba bowiem przyznać rację skarżącej, że nie można ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników biorących w niej udział, tak jak chce tego organ wydający interpretację. Przepisy ustawy nie dają podstaw do wykonania takiego działania. (...) Przychód nie może zostać hipotetycznie przypisany en bloc (grupie podatników, czy też - w rezultacie przeprowadzenia prostej operacji matematycznej - jednemu podatnikowi). Przeciwnie, powinien on poddawać się weryfikacji w sensie możności jego wyliczenia i skonkretyzowania. Tylko taki punkt widzenia odpowiada zasadom określonym w art. 2 i art. 217 Konstytucji RP". Konkludując, pomimo że ww. orzeczenie zapadło na gruncie innego stanu faktycznego, zasady funkcjonowania systemu podatkowego powodują, iż wyrażone w nim stanowisko zachowuje aktualność, podobnie wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1828/11, wyrok NSA z dnia 17 maja 2013 r., sygn. akt II FSK 1812/11. Odmienne stanowisko mogłoby doprowadzić do opodatkowania wartości świadczeń, które nie zostaną otrzymane przez Wnioskodawcę. Sednem natomiast podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy, źródłami przychodów są tzw. inne źródła.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. (art. 11 ust. 2 cyt. ustawy)

Natomiast art. 11 ust. 2a stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w tym przepisie słowo "w szczególności" każe zawarte w nim wyliczenie traktować jako wyliczenie przykładowe (katalog otwarty innych źródeł). Z reguły ogólnej określonej w art. 9 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów ściśle określonych.

Należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. W świetle powyższego uznać należy, że dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Jak wynika ze zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca odbywa podróże lotnicze m.in. w celach rekreacyjno-wypoczynkowych. Organizując i odbywając podróże wyszukuje, wybiera i korzysta z najatrakcyjniejszych cenowo ofert w ramach regularnych lotów oferowanych przez powszechnie dostępne linie lotnicze. Wnioskodawca na pokładzie samolotu wybiera miejsca w klasie ekonomicznej. Jeżeli w okresie czasu objętym zainteresowaniem Wnioskodawcy dostępne są oferty "tanich przewoźników lotniczych", Wnioskodawca wybiera takie oferty, jako najkorzystniejsze. Od czasu do czasu Wnioskodawca będzie miał możliwość skorzystania jako pasażer z miejsca (przelotu) na pokładzie samolotu czarterowanego przez inny podmiot. Podmiot Trzeci odbywać będzie w tym czasie wcześniej zaplanowany lot biznesowy. Podmiot Trzeci nie świadczy usług w zakresie czarteru samolotów. Wnioskodawca korzystając z takiej możliwości nie poniesie wydatku na zakup biletu lotniczego. Z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że gdyby nie możliwość skorzystania z miejsca (przelotu) na pokładzie ww. samolotu, Wnioskodawca na własną rękę dokonałby zakupu biletu lotniczego jak czyni to w normalnych, wyżej opisanych okolicznościach, ewentualnie z różnych przyczyn nie odbyłby lotu wcale. Z całą pewnością Wnioskodawca, jako osoba fizyczna nie wyczarterowałby ani też nie nabyłby samolotu na potrzeby takiego przelotu. Wnioskodawca nie jest stroną umowy z Podmiotem Trzecim ani też Podmiot Trzeci w umowie czarteru zawartej z innym podmiotem, nie działa na rzecz Wnioskodawcy. W związku z tym Wnioskodawca odbywać będzie lot jako zwykły pasażer, o statusie analogicznym jak w ramach lotów odbywanych regularnymi liniami lotniczymi. Wnioskodawcy nie będą przysługiwać uprawnienia do domagania się świadczeń na podstawie umowy czarteru zawartej przez Podmiot Trzeci, tym bardziej nie będzie miał uprawnień do domagania się świadczeń odbiegających od standardowo oferowanych przez przewoźników lotniczych, z których usług normalnie korzysta. Wnioskodawca nie będzie też miał żadnych kompetencji decyzyjnych, tudzież innych uprawnień zastrzeżonych, na rzecz Podmiotu Trzeciego w ramach umowy czarteru. Wnioskodawca odbywać będzie lot zaproponowany mu grzecznościowo.

Jako, że wskazany we wniosku Podmiot Trzeci nie świadczy usług w zakresie czarteru samolotów - w celu ustalenia wysokości przychodu z nieodpłatnego świadczenia opisanego we wniosku będzie miał zastosowanie art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychodem będzie zatem wartość nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez Wnioskodawcę od Podmiotu Trzeciego w postaci bezpłatnego lotu na pokładzie samolotu czarterowanego przez ten Podmiot, odpowiadająca cenie rynkowej biletu lotniczego na pokładzie samolotu w klasie ekonomicznej w ramach regularnych lotów powszechnie dostępnych linii lotniczych, oferowanej w dacie odbywania podróży Wnioskodawcy. Nie można bowiem w oparciu o opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku stwierdzić, iż warunki lotu oraz czas i miejsce udostępnienia będą odbiegały od standardowego przelotu w ramach działalności prowadzonej przez regularne linie lotnicze. Należy zaznaczyć, że przychód dla Wnioskodawcy powstanie o ile możliwość przelotów została skierowana indywidualnie do Wnioskodawcy. Natomiast w przypadku gdy możliwość skorzystania z przelotu jest dostępna dla każdego potencjalnie zainteresowanego takim przelotem, czyli krąg odbiorców takiego świadczenia jest nieograniczony, przychód w ogóle nie powstaje.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.