IBPB-2-1/4511-38/15/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 10 kwietnia 2015 r. (data wpływu do Biura - 14 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 24 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 17 czerwca 2015 r. znak: IBPB-2-1/4511-38/15/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 24 czerwca 2015 r. (data wpływu pisma do Biura).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Córka Wnioskodawczyni (ur. w 1981 r.) uległa wypadkowi i została osobą niepełnosprawną. Wypadek wydarzył się 25 grudnia 2008 r. i od tego czasu, uzyskała na komisji znaczny stopień niepełnosprawności o symbolach 03-L, 10-N, z dodatkiem opiekuńczym. Córka Wnioskodawczyni jest nadal pod stałą opieką i kontrolą specjalistów i rehabilitantów, gdyż nie może w życiu samodzielnie funkcjonować i potrzebuje stałej pomocy. Jej niepełnosprawność jest orzeczona do 29 lutego 2016 r. Później stanie ponownie przed komisją. W Polsce miała przepracowane 4 lata.

Z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, córka Wnioskodawczyni uzyskała rentę od 1 sierpnia 2009 r., która przysługuje jej do 31 grudnia 2015 r., później będzie weryfikowana przez komisję. Podstawa wymiaru renty, po waloryzacji od 1 marca 2015 r., wynosi 823,62 zł. Ustalona renta jest niższa od najniższych świadczeń, zatem podlega podwyższeniu do wysokości najniższej renty, tj. do 880,45 zł. Wnioskodawczyni rozlicza się wspólnie z mężem i złożyła już zeznanie podatkowe za 2014 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że jej córka nie otrzymuje żadnego innego świadczenia oprócz renty (nie ma żadnego innego dochodu). Wnioskodawczyni i jej mąż otrzymują emerytury. Zarobek męża Wnioskodawczyni we Wspólnocie Mieszkaniowej, zgodnie z umową, wynosi miesięcznie 402 zł brutto (po odliczeniach, m.in. podatku w kwocie 51,30 zł, kwota do wypłaty wynosi 300,62 zł). Wnioskodawczyni nie ma innego dochodu. Nie posiada też na utrzymaniu żadnych innych dzieci, na które przysługiwałaby jej ulga prorodzinna. Łączny dochód Wnioskodawczyni i jej męża, po odliczeniach z art. 27, art. 30b i art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przekracza kwoty 112.000 zł. Wnioskodawczyni i jej mąż prowadzą wraz z córką wspólne gospodarstwo domowe, gdyż jej renta nie wystarcza na jej utrzymanie, ale nie wiąże się to z alimentami. Nie są pobierane żadne alimenty i nikt ich nie płaci. Małżonkowie pomagają córce w życiu codziennym i czynnościach, gdyż sama sobie nie radzi i wymaga stałej opieki

Wnioskodawczyni uważa, że powinna jej przysługiwać ulga prorodzinna. Wnioskodawczyni podkreśliła, że inwalidztwo córki jest związane z wysokimi kosztami, na leczenie i rehabilitację oraz podstawowe wyposażenie do życia. Renta córki jest najniższa w związku z czym Wnioskodawczyni wraz z mężem muszą z własnych emerytur dokładać na jej utrzymanie. Lekarze nie rokują całkowitego powrotu do zdrowia, zbyt duży jest uszczerbek na zdrowiu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Stosownie do art. 27f ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

W myśl art. 27f ust. 2c ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

Zgodnie z art. 27f ust. 5 cyt. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Stosownie do art. 27f ust. 6 ww. ustawy, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

W myśl art. 6 ust. 4 cyt. ustawy od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Zgodnie z art. 27f ust. 7 powołanej ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Powołany powyżej art. 6 ust. 8 cyt. ustawy stanowi: sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym - art. 6 ust. 9 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583), rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci precyzuje zaś art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Z powołanych powyżej przepisów wynika więc, że osoby, które zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym obciąża obowiązek alimentacyjny względem dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności (otrzymującego zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną) uprawnione są do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni uprawniona jest do skorzystania z ulgi prorodzinnej. Z wniosku (i jego uzupełnienia) wynika bowiem, że wraz z mężem opiekuje się i utrzymuje pełnoletnią, niepełnosprawną córkę. Z kolei łączny dochód Wnioskodawczyni i jej męża za 2014 r., do którego mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie przekroczył kwoty 112.000,00 zł.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.