IBPB-2-1/4511-32/15/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) #8722; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2015 r. (wpływ do Biura - 10 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 15 czerwca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z USA #8722; jest nieprawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z USA.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 2 czerwca 2015 r. znak: IBPB-2-1/4511-32/15/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 15 czerwca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada podwójne obywatelstwo, tj. obywatelstwo Rzeczypospolitej Polskiej oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki. Aktualnie Wnioskodawca mieszka w Polsce.

Wnioskodawca otrzymuje świadczenie emerytalne wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Z tytułu pracy w USA otrzymuje również emeryturę amerykańską, wypłacaną zgodnie z amerykańskimi przepisami o ubezpieczeniu społecznym (Social Security) w ramach I filaru systemu ubezpieczeń w USA, która stanowi tzw. emeryturę podstawową.

Emerytura wpływa na rachunek bankowy Wnioskodawcy w Polsce.

Za lata ubiegłe jak i za 2014 r. oraz początkowe miesiące 2015 r. bank pobrał i odprowadził na rachunek Urzędu Skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczenia otrzymanego przez Wnioskodawcę z systemu Social Security.

Wnioskodawca z tytułu otrzymywanej emerytury amerykańskiej dokonuje rozliczenia w USA.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że emerytura Wnioskodawcy nie jest wypłacana z funduszy publicznych Stanów Zjednoczonych z tytułu pracy lub osobiście świadczonych usług na rzecz rządu Stanów Zjednoczonych lub jakiejkolwiek jego agendy, w związku z pełnionymi uprzednio funkcjami rządowymi.

Wnioskodawca wskazał, że zarówno z Polską jak i Stanami Zjednoczonymi ma powiązania osobiste i gospodarcze. W ostatnich latach zazwyczaj przebywa w Polsce co pozwala na przyjęcie, że Wnioskodawca mieszka w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca od 1 stycznia 2014 r. ma obowiązek uiszczania podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu uzyskiwanego z tytułu emerytury amerykańskiej oraz czy w takiej sytuacji bank jako płatnik winien pobierać i odprowadzać zaliczkę na podatek dochodowy.

Wnioskodawca uważa, że od 1 stycznia 2014 r. nie ma obowiązku uiszczania w Polsce podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu uzyskiwanego z tytułu otrzymywania amerykańskiej emerytury podstawowej z I filaru systemu ubezpieczeń społecznych, gdyż wyłączne prawo do opodatkowania tego świadczenia zachowuje państwo jego źródła, tj. USA. W tym stanie rzeczy bank nie powinien pobierać i odprowadzać zaliczek na podatek dochodowy.

Wnioskodawca ma jednak obowiązek uwzględnić dochód z tytułu emerytury amerykańskiej przy ustalaniu skali podatkowej (stopy procentowej), która będzie miała zastosowanie do obliczania podatku od pozostałych dochodów, tj. emerytury z ZUS.

Wnioskodawca nadmienił, że zaprezentowane przez niego stanowisko znajduje potwierdzenie w wyjaśnieniu Ministerstwa Finansów Departament Polityki Podatkowej z dnia 14 maja 2013 r. znak: PK2/065/27/WIT/2013 RD-45036 pkt 2.2 i 3.2.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie i amerykańskie, ale w chwili obecnej mieszka w Polsce. Wnioskodawca otrzymuje świadczenie emerytalne wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Z tytułu pracy w USA otrzymuje również emeryturę amerykańską, wypłacaną zgodnie z amerykańskimi przepisami o ubezpieczeniu społecznym (Social Security) w ramach I filaru systemu ubezpieczeń w USA. Wnioskodawca wskazał, że emerytura nie jest wypłacana z funduszy publicznych Stanów Zjednoczonych z tytułu pracy lub osobiście świadczonych usług na rzecz rządu Stanów Zjednoczonych lub jakiejkolwiek jego agendy, w związku z pełnionymi uprzednio funkcjami rządowymi.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

W myśl art. 5 ust. 1 ww. umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (w Polsce) może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo (w USA) z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł z tego drugiego Umawiającego się Państwa (z USA) i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Ograniczenie takie wprowadza art. 19 ust. 1 cyt. umowy. Zgodnie z tym przepisem, płace, wynagrodzenia i podobne świadczenia, włączając emerytury i renty lub podobne dochody, wypłacane z funduszy publicznych jednego z Umawiających się Państw obywatelowi tego Umawiającego się Państwa z tytułu pracy lub osobiście świadczonych usług jako pracownikowi Rządu tego Umawiającego się Państwa lub jakiejkolwiek jego agendy w związku z pełnionymi funkcjami rządowymi, będą zwolnione od opodatkowania przez drugie Umawiające się Państwo.

Wnioskodawca wskazał, że otrzymywana przez niego emerytura nie jest wypłacana z funduszy publicznych Stanów Zjednoczonych z tytułu pracy lub osobiście świadczonych usług na rzecz rządu Stanów Zjednoczonych lub jakiejkolwiek jego agendy, w związku z pełnionymi uprzednio funkcjami rządowymi. Zatem w analizowanym stanie faktycznym powołany powyżej art. 19 ust. 1 ww. umowy nie ma zastosowania.

Z uwagi na to, że dochód z emerytur (z wyjątkiem emerytur wypłacanych z tytułu pełnienia funkcji publicznych) nie jest odrębnie uregulowany w innych postanowieniach polsko-amerykańskiej umowy, należy uznać, iż świadczenia emerytalne uzyskiwane z tytułu wykonywanej w przeszłości pracy wypłacane z USA będą podlegały opodatkowaniu zarówno w Polsce jak i w USA na zasadach określonych w art. 5 ust. 1 umowy.

W świetle powyższego nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie ma on obowiązku uiszczania w Polsce podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu uzyskiwanego z tytułu otrzymywania amerykańskiej emerytury, gdyż wyłączne prawo do opodatkowania tego świadczenia zachowuje państwo jego źródła, tj. USA. Jak bowiem wskazano powyżej emerytura wypłacana z USA podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Stanach Zjednoczonych.

Jednocześnie zgodnie z art. 20 ust. 1 powołanej umowy zgodnie z postanowieniami prawa polskiego i z zachowaniem przewidzianych w nim ograniczeń (z uwzględnieniem dokonywanych zmian bez naruszenia podstawowych zasad) Polska zezwoli osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce na zaliczenie na poczet należnych w Polsce podatków odpowiednich kwot podatków, zapłaconych w Stanach Zjednoczonych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny uznać należy, że otrzymywana przez Wnioskodawcę emerytura z USA, podlega opodatkowaniu w Polsce, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy, w związku z art. 5 ust. 1 umowy. Przy czym do obliczenia podatku należnego za dany rok ma zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).

W Polsce dochody podlegają opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy i przy zastosowaniu zasady określonej w art. 27 ust. 9 lub 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ww. ustawy jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody z zagranicy ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. W związku z tym, przy zastosowaniu tej metody nie powstanie obciążenie dochodu podwójnym opodatkowaniem.

Reasumując, otrzymywana przez Wnioskodawcę z USA emerytura, podlega opodatkowaniu w Polsce, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy, w związku z art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Emeryturę tę, należy wykazać i rozliczyć w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wbrew zatem twierdzeniu Wnioskodawcy bank obowiązany jest pobierać i wpłacać do właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w zw. z wypłacaniem emerytury otrzymywanej przez Wnioskodawcę z USA.

Odnosząc się do wskazanego przez Wnioskodawcę pisma Ministerstwa Finansów będącego wyjaśnieniem kwestii opodatkowania emerytur i rent w relacjach polsko-amerykańskich należy wskazać, iż dotyczy ono regulacji zawartych w Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w dniu 13 lutego 2013 r.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ww. Konwencji, niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji zgodnie z odpowiednimi procedurami każdego z Umawiających się Państw. Umawiające się Państwa wymienią drogą dyplomatyczną noty, informując się wzajemnie, iż odpowiednie procedury zostały spełnione.

Stosownie do art. 28 ust. 2 pow. Konwencji, niniejsza Konwencja wejdzie w życie w dniu późniejszej notyfikacji, o której mowa w ustępie 1, przy czym jej postanowienia będą miały zastosowanie:

W świetle powyższego, Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki jeszcze nie obowiązuje i jak wynika z wyżej przywołanych postanowień, będzie miała zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia następującym po dniu, w którym Konwencja wejdzie w życie. W takim przypadku - w aktualnie obowiązującym stanie prawnym - do opodatkowania dochodów Wnioskodawcy uzyskanych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki należy wziąć pod uwagę postanowienia umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.