IBPB-2-1/4511-316/15/PM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 20 lipca 2015 r. (data wpływu do Biura - 22 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania "zabezpieczenia alimentów" na czas procesu rozwodowego - jest prawidłowe.

W dniu 22 lipca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania "zabezpieczenia alimentów" na czas procesu rozwodowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z 24 maja 2013 r. udzielono Wnioskodawczyni zabezpieczenia alimentów na czas trwania procesu od męża w kwocie 2500,00 zł miesięcznie, począwszy od 8 kwietnia 2013 r. Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z 5 maja 2014 r. zasądzono na rzecz Wnioskodawczyni alimenty od byłego męża w kwocie 2500,00 zł miesięcznie.

Wnioskodawczyni alimenty otrzymuje od dnia rozwodu tj. 5 maja 2014 r. - zgodnie z wyrokiem Sądu. Były mąż Wnioskodawczyni wpłaca do urzędu norweskiego NAV tytułem alimentów korony norweskie, ten z kolei przelewa je do banku w Polsce, bank dokonuje przewalutowania i na osobiste konto Wnioskodawczyni wpływają złotówki. Kwota jaka aktualnie widnieje na potwierdzeniach norweskiego Urzędu Skarbowego składa się z dwóch pozycji, tj. bieżące alimenty za dany miesiąc oraz kwota zaległości zabezpieczenia alimentów za okres od 8 kwietnia 2013 r. do czasu orzeczenia rozwodu tj. 5 maja 2014 r. Obliczając podatek, Wnioskodawczyni wzięła pod uwagę tylko alimenty pomijając zabezpieczenie alimentów. Wnioskodawczyni obliczyła należny do zapłaty podatek według uśrednionego kursu korony norweskiej w danym dniu, gdyż bank nie podawał godziny przewalutowania. Wnioskodawczyni uważa, że sposób obliczenia przez nią kwoty alimentów do opodatkowania jest jak najbardziej solidny, sumienny i zgodny z przepisami. Wnioskodawczyni od otrzymanych alimentów odjęła 700,00 zł za każdy miesiąc. Wnioskodawczyni pierwsze zabezpieczenie alimentów otrzymała w grudniu 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego należny jest podatek dochodowy od osób fizycznych od "zabezpieczenia alimentów" przysługującego za okres toczącego się procesu rozwodowego (od 8 kwietnia 2013 r. do 4 maja 2014 r.).

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna ona płacić podatku od zabezpieczenia alimentów, a jedynie podatek od alimentów, które z dniem orzeczenia rozwodu podlegają opodatkowaniu. Zatem, zdaniem Wnioskodawczyni, jej rozliczenie podatkowe i zapłacony podatek są prawidłowe. Wnioskodawczyni wskazała, że przepisy określają, że podczas trwania rozwodu małżeństwo jest nadal ważne i jakiekolwiek kwoty przekazywane przez męża jak i też zabezpieczenie alimentów na rzecz żony nie stanowią tych alimentów i pozostają wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni wskazała, że jej były mąż płaci podatki w Norwegii, zabezpieczenie alimentów tam jest opodatkowane. Poza tym spłaca on zaległości jeszcze za 2013 rok i będzie spłacał jeszcze za cztery miesiące 2014 r. tj. do kwietnia 2014 r. włącznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania wynikająca z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano podatku.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów tej ustawy nie stosuje się do świadczeń na zaspokojenie potrzeb rodziny, o których mowa w art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, objętych wspólnością majątkową małżeńską.

Zgodnie bowiem z treścią art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast stosownie do art. 31 § 2 ww. ustawy, do majątku wspólnego należą w szczególności:

Obowiązek zaspokajania potrzeb rodziny został uregulowany w art. 27 i 28 cyt. ustawy. Jego celem jest zapewnienie środków materialnych umożliwiających prawidłowe funkcjonowanie rodziny jako całości oraz zaspokojenie uzasadnionych potrzeb poszczególnych członków przy zachowaniu zasady równej stopy życiowej.

Stosownie do treści art. 27 ww. ustawy, oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.

Obowiązek ten - jako wynikający z przepisu bezwzględnie obowiązującego - powstaje z chwilą zawarcia małżeństwa i gaśnie z chwilą jego ustania, orzeczenia separacji lub unieważnienia. Rodzaj i zakres potrzeb, które powinny zostać zaspokojone, zależy od uzasadnionych indywidualnych okoliczności dotyczących każdego z członków rodziny. Określenie, iż każdy z małżonków ma się przyczynić do zaspokojenia potrzeb rodziny oznacza, że realizacji tego obowiązku można dochodzić drogą prawną.

Jeżeli jeden z małżonków pozostających we wspólnym pożyciu nie spełnia ciążącego na nim obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny, wówczas, zgodnie z treścią art. 28 § 1 ww. ustawy, sąd może nakazać, ażeby wynagrodzenie za pracę albo inne należności przypadające temu małżonkowi były w całości lub w części wypłacane do rąk drugiego małżonka.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż postanowieniem Sądu Okręgowego z 24 maja 2013 r. udzielono Wnioskodawczyni zabezpieczenia alimentów na czas trwania procesu rozwodowego od męża w kwocie 2500,00 zł miesięcznie począwszy od 8 kwietnia 2013 r. Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego z 5 maja 2014 r. orzeczono rozwód oraz zasądzono na rzecz Wnioskodawczyni alimenty od byłego męża w kwocie 2500,00 zł miesięcznie.

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzą kwoty otrzymywane przez nią tytułem "zabezpieczenia alimentów". Wnioskodawczyni uważa, że kwoty te nie podlegają opodatkowaniu, gdyż są przekazywane przez męża jeszcze za okres trwania małżeństwa.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawczyni, należy przywołać uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2011 (sygn. akt III CZP 39/11), w której Sąd wskazał, iż pomiędzy obowiązkiem ustanowionym w art. 27 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy a obowiązkiem alimentacyjnym (art. 128 i nast. oraz art. 60 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) istnieje pewne podobieństwo, jednak o tożsamości tych obowiązków nie może być mowy; można mówić co najwyżej o "alimentacyjnym charakterze" obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny, konstatacja ta nie upoważnia jednak do formułowania tezy, że między małżonkami - w czasie trwania małżeństwa - istnieje obowiązek alimentacyjny sensu stricto.

Skoro zatem nie można mówić o alimentach w trakcie trwania związku małżeńskiego, to niewątpliwie, mimo określenia przez Wnioskodawczynię zasądzonego świadczenia mianem "zabezpieczenia alimentów", było to w istocie świadczenie tytułem zaspokojenia potrzeb rodziny.

Zgodnie z powołanym wyżej art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów tej ustawy nie stosuje się do świadczeń na zaspokojenie potrzeb rodziny, o których mowa w art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, objętych wspólnością majątkową małżeńską.

O ile zatem w okresie, za który zasądzone zostało tzw. "zabezpieczenie alimentów", a zatem w okresie od 8 kwietnia 2013 r. do 4 maja 2014 r. - istniała między Wnioskodawczynią i jej mężem wspólność majątkowa małżeńska (z wniosku nie wynika, iżby między małżonkami takiej wspólności nie było) to należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, iż świadczenie określone we wniosku jako "zabezpieczenie alimentów" nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w istocie bowiem stanowi świadczenie na zaspokojenie potrzeb rodziny. Wnioskodawczyni nie była zatem obowiązana do wykazania tego świadczenia w rozliczeniach rocznych za lata, w których zostały przez nią otrzymane. Koszty zasądzone jako "zabezpieczenie alimentów" stanowiłyby przychód podatkowy tylko wówczas, gdyby dotyczyły okresu, w którym istniała rozdzielność majątkowa.

W opisanej sytuacji opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem jedynie alimenty przyznane Wnioskodawczyni za okres od momentu ustania związku małżeńskiego z uwzględnieniem zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem. Wydając niniejszą interpretację Organ oparł się jedynie na opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.