IBPB-2-1/4511-170/16/MK - Opodatkowanie sprzedaży wykonanych przez siebie prac malarskich, ceramicznych oraz tomików wierszy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 24 stycznia 2016 r. (data wpływu do Biura - 18 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży wykonanych przez siebie prac malarskich, ceramicznych oraz tomików wierszy:

* w zakresie zakwalifikowania ww. sprzedaży do działalności wykonywanej osobiście - jest nieprawidłowe,

* w zakresie wykazania przychodu z tytułu ww. sprzedaży w zeznaniu podatkowym na formularzu PIT-37 - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży wykonanych przez siebie prac malarskich, ceramicznych oraz tomików wierszy.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, w piśmie z 30 marca 2016 r. znak: IBPB-2-1/4511-170/16/MK, IBPP3/4512-118/16/MN wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę. Z tego tytułu opłacane są składki ZUS i należne podatki.

Hobby Wnioskodawczyni to malarstwo, a ostatnio także ceramika.

Od jakiegoś czasu sporadycznie Wnioskodawczyni sprzedaje swoje prace.

Do tej pory te okazjonalne sprzedaże Wnioskodawczyni wykazywała w corocznym zeznaniu PIT-37, wykazywany przychód pomniejszała o 50% koszty uzyskania, dochód opodatkowywała wg skali a przychody dokumentowała dokumentami wewnętrznymi.

Według Wnioskodawczyni, sprzedaż ta to działalność wykonywana osobiście; nie uważa tego za działalność gospodarczą.

Wnioskodawczyni wydaje też tomiki wierszy, które rozdaje a także sprzedaje podczas swoich spotkań autorskich (po wydaniu książki - 2-3 spotkania).

Poniesione koszty na wydanie tomików nigdy nie były mniejsze od przychodów ze sprzedaży.

Pod koniec grudnia Wnioskodawczyni otwarła małą galerię autorską w swoim domu, w której prezentuje swoje prace. Wstęp do niej jest wolny. Jest ona czynna w zależności od wolnego czasu Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni liczy na odwiedziny osób zainteresowanych sztuką. Część obrazów nie jest przeznaczona do sprzedaży, tylko do prezentacji.

Według Wnioskodawczyni - jest twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jej prace (malarskie, ceramiczne, tomiki wierszy) mają charakter twórczy, są dziełami w rozumieniu ww. ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dotychczasowy sposób rozliczania się jest właściwy.

2. Jeśli nie, to w jaki sposób Wnioskodawczyni powinna się rozliczać.

3. Czy przy sprzedaży swoich dzieł Wnioskodawczyni może wystawiać rachunek uproszczony.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dotychczasowy sposób rozliczania jest właściwy. Wnioskodawczyni uważa, że może wystawiać rachunki uproszczone, ale nie jest pewna.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w przedmiocie zagadnienia objętego pytaniem nr 1 i 2.

W zakresie pytania nr 3 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się:

* działalność wykonywaną osobiście (pkt 2),

* pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3),

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c) (pkt 7).

W przedmiotowej sprawie należy mieć na uwadze przepis art. 5a pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którym za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Definicję powyższą uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z treścią ww. przepisu, niemożność uznania określonych czynności za pozarolniczą działalność gospodarczą zachodzi w przypadku łącznego wystąpienia wskazanych powyżej warunków. Oznacza to, iż w przypadku, gdy chociaż jeden z ww. warunków nie zostanie spełniony, wyłączenie to nie będzie miało miejsca, a czynności wykonywane przez podatnika będą uznawane za działalność gospodarczą - oczywiście przy założeniu, że działalność ta spełnia kryteria wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec przywołanych przepisów, w sytuacji, gdy wykonywanie określonych czynności dokonywane jest w sposób ciągły i zorganizowany, we własnym imieniu, w celu zarobkowym, tzn. z nastawieniem na zysk, wówczas działalność taka może posiadać znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej, a uzyskany z tego tytułu przychód może być opodatkowany w ramach źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Dla uznania określonego pola aktywności gospodarczej za pozarolniczą działalność gospodarczą, koniecznym jest zatem łączne zaistnienie trzech jej cech funkcjonalnych: zarobkowości, zorganizowania i ciągłości. Brak którejkolwiek z nich oznacza, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej.

Stosownie natomiast do art. 13 pkt 2 powyższej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Odrębnym od działalności gospodarczej i działalności wykonywanej osobiście źródłem przychodów są prawa majątkowe, w tym ich odpłatne zbycie.

Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W rozumieniu powołanego powyżej przepisu przychodem z praw majątkowych będzie każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazane w ustawie.

Przychód z praw majątkowych powstaje, zatem m.in. w przypadku przychodów związanych z działalnością artystyczną, literacką, w tym z prawami autorskimi. Gdy przedmiotem umowy są prawa autorskie to przychody z tego tytułu zalicza się do praw majątkowych, bez względu na podmiot, z którym zawarta została umowa, jak i na moment jej zawarcia (przed stworzeniem utworu - dzieła, czy też po jego powstaniu).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Ponadto, na podstawie art. 8 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę. Z tego tytułu opłacane są składki ZUS i należne podatki. Hobby Wnioskodawczyni to malarstwo, a ostatnio także ceramika. Od jakiegoś czasu sporadycznie Wnioskodawczyni sprzedaje swoje prace. Do tej pory te okazjonalne sprzedaże Wnioskodawczyni wykazywała w corocznym zeznaniu PIT-37, wykazywany przychód pomniejszała o 50% koszty uzyskania, dochód opodatkowywała wg skali a przychody dokumentowała dokumentami wewnętrznymi.

Wnioskodawczyni wydaje też tomiki wierszy, które rozdaje a także sprzedaje podczas swoich spotkań autorskich.

Według Wnioskodawczyni - jest twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jej prace (malarskie, ceramiczne, poezje) mają charakter twórczy, są dziełami w rozumieniu ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe uregulowania, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie przychód z działalności artystycznej Wnioskodawczyni w postaci prac malarskich, ceramicznych, tomików wierszy, które to prace są utworami w rozumieniu prawa autorskiego, nosi znamiona przychodu związanego z działalnością twórczą. Wobec powyższego skoro w tej sytuacji mamy do czynienia z dziełami, ich sprzedażą - przychody z tego tytułu należy kwalifikować do przychodów określonych w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z praw majątkowych a nie do przychodów z działalności wykonywanej osobiście czy pozarolniczej działalności gospodarczej.

Kwestia kosztów uzyskania przychodów została uregulowana przepisami rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast przepis ust. 9a ustawy stanowi, iż w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ponadto w myśl art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do ust. 10a powołanej ustawy, przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, iż 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy mogą zostać zastosowane do przychodów z praw majątkowych. Koszty te znajdą zastosowanie o ile istotnie wykonywane przez Wnioskodawczynię prace (malarskie, ceramiczne oraz tomiki wierszy) są twórcze, tzn. niepowtarzalne oraz ich efekt spełnia przesłanki utworów, określonych w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym skoro istotnie, jak stwierdza Wnioskodawczyni w przedstawionym stanie faktycznym - prace, o których mowa powyżej, stanowią utwory będące przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wówczas Wnioskodawczyni może zastosować 50% koszty uzyskania przychodu w stosunku do uzyskanych przychodów z praw majątkowych, z uwzględnieniem limitu określonego w treści art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym w postępowaniu podatkowym, to na Wnioskodawczyni będzie ciążył obowiązek udowodnienia, iż istotnie przychody, do których zastosuje 50% koszty uzyskania przychodu są przychodami z tytułu praw autorskich.

Wnioskodawczyni osiągnięte przez siebie przychody z tytułu praw majątkowych, opodatkowane na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy (pomniejszone o koszty uzyskania przychodów), zobowiązana jest do wykazania wraz z innymi przychodami w zeznaniu podatkowym PIT-36 składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym został uzyskany, a nie jak wynika to z wniosku - w zeznaniu podatkowym na druku PIT-37.

Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

W kwestii druku formularza zeznania rocznego uwzględniającego dochody uzyskane bez pośrednictwa płatników z tytułów określonych m.in. w art. 18 należy stwierdzić, iż wskazany przez Wnioskodawcę druk zeznania podatkowego na formularzu PIT-37 nie znajduje zastosowania w przedmiotowym przypadku.

Druk zeznania na formularzu PIT-37 ma bowiem zastosowanie dla podatników, którzy w roku podatkowym uzyskali przychody wyłącznie za pośrednikiem płatnika ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegające opodatkowaniu na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej, tj.m.in. z tytułu wynagrodzeń ze stosunku pracy, którzy ponadto nie prowadzili pozarolniczej działalności gospodarczej oraz działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowanych na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej, nie są obowiązani doliczać do uzyskanych dochodów małoletnich dzieci, nie obniżają dochodów o straty z lat ubiegłych.

Podatnicy, którzy nie spełniają wyżej wymienionych warunków, a ma do nich zastosowanie art. 45 ust. 1 ustawy, wypełniają zeznanie PIT-36. Formularz PIT-36 jest bowiem przeznaczony dla podatników, do których ma zastosowanie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i którzy niezależnie od liczby źródeł przychodów m.in. uzyskali przychody z innych źródeł, opodatkowanych na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej, od których ani płatnik, ani podatnik w ciągu roku podatkowego nie miał obowiązku odprowadzania zaliczek.

Jednocześnie podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawczyni została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Zgodnie bowiem z treścią art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. W świetle tej definicji, ilekroć w przepisach jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich (art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Stosownie do powyższych definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego, a więc Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy Wnioskodawczyni jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy, lub czy konkretna praca będzie stanowić prawo autorskie lub prawo pokrewne.

W świetle powołanych przepisów prawa oraz przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Organ nie może w pełni zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że dotychczasowy sposób rozliczania jest właściwy. Organ zgadza się bowiem z tym, że wykazywany w zeznaniu przychód z tytułu sprzedaży ww. dzieł nie jest przychodem z działalności gospodarczej oraz że Wnioskodawczyni ma prawo pomniejszać przychód o 50% koszty uzyskania a dochód opodatkowywać według skali podatkowej. Organ nie zgadza się natomiast z zakwalifikowaniem sprzedaży ww. dzieł do działalności wykonywanej osobiście oraz z tym że przychód z ww. tytułu wykazuje się w zeznaniu podatkowym PIT-37.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za:

* nieprawidłowe - w zakresie zakwalifikowania ww. sprzedaży do działalności wykonywanej osobiście,

* nieprawidłowe - w zakresie wykazania przychodu z tytułu ww. sprzedaży w zeznaniu podatkowym na formularzu PIT-37,

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.