IBPB-2-1/4511-167/16/MK - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu przekazanego na rzecz klasztoru wynagrodzenia ze stosunku pracy jako darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2016 r. (data wpływu do Biura - 17 lutego 2016 r.), uzupełnionym 20 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu przekazanego na rzecz klasztoru wynagrodzenia ze stosunku pracy jako darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą-jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu przekazanego na rzecz klasztoru wynagrodzenia ze stosunku pracy jako darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, w piśmie z 4 kwietnia 2016 r. znak: IBPB-2-1/4511-167/16/MK, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

W wezwaniu Organ prosił o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego m.in. o wskazanie czy w sytuacji, gdy przekazywana kwota istotnie jest darowizną, to czy ta darowizna przekazywana jest na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła.

Uzupełnienia dokonano 20 kwietnia 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zakonnikiem, podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Co miesiąc, po otrzymaniu wynagrodzenia od pracodawcy, przekazuje je na konto swego klasztoru, zaznaczając na przelewie, że jest to darowizna.

Z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło do Biura 20 kwietnia 2016 r. wynika, że:

* Pieniądze są przekazywane z rzeczywistej, własnej potrzeby pomagania innym. Wpisane jest to w powołanie zakonne.

* Pieniądze są przekazywane dobrowolnie; nikt Wnioskodawcy do tego nie zmusza. To też wynika z potrzeby ducha. Nikt nie nakazywał Wnioskodawcy zawierania umowy o pracę.

* Umowa darowizny jest zawierana w każdym miesiącu przy przelewie bankowym. Staje się ona ważna z chwilą spełnienia świadczenia (realizacji przelewu; por. art. 890 § 1 zdanie drugie Kodeksu cywilnego).

* Przekazywane świadczenie jest zatem darowizną w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego. Między Wnioskodawcą a klasztorem istnieją dwa stosunki - darowizny oraz zakonny. Z każdym z tych stosunków związane są prawa i obowiązki. Wikt i opierunek wynika ze stosunku zakonnego; Wnioskodawca otrzymuje go dlatego, że jest zakonnikiem, a nie dlatego, że dokonuje darowizny co miesiąc. Nawet gdyby Wnioskodawca nie pracował, to i tak otrzymywałby wikt i opierunek oraz dach nad głową, gdyż jest inkardynowany do zakonu, a asygnowany do danego klasztoru.

* Klasztor zapewnia Wnioskodawcy wikt i opierunek, gdyż spełnia obowiązki zakonne, jak zwłaszcza praca duszpasterska, np. odprawianie Mszy Św., spowiadanie, prowadzenie nabożeństw itp. Darowizna nie ma tu żadnego znaczenia.

* Darowizna oraz jej przeznaczenie będzie udokumentowane zgodnie z wymogami ustawy. Sam klasztor również prowadzi działalność charytatywną, a jednym z urzędów w klasztorze jest urząd jałmużnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych całą w ten sposób przekazaną swojemu klasztorowi kwotę jako darowiznę na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą w trybie art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazywanie wynagrodzenia co miesiąc jego klasztorowi wyczerpuje przesłanki zastosowania odpisu od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przelew bowiem na konto klasztoru pewnej kwoty pieniężnej jest niczym innym w świetle prawa cywilnego, jak darowizną. Nie trzeba nawet tego zaznaczać w tytule przelewu. Klasztor jedynie powinien przedstawić Wnioskodawcy-darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz w okresie dwóch lat od przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na działalność charytatywno-opiekuńczą, a to w trybie powołanego art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Przepis ten bowiem nie wyłącza zakonników spod działania tego zwolnienia. Lege non distinguente, chodzi o darowizny jakichkolwiek osób fizycznych i prawnych na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą. Stąd Wnioskodawca ma prawo skorzystać z uprawnienia, które ustawodawca przyznaje mu w powołanym wyżej przepisie szczególnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

- w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

Natomiast art. 26 ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy stanowi, że wysokość wydatków na cele określone w art. 26 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie:

Zgodnie zaś z art. 26 ust. 6d zasady określone w ust. 7 tego artykułu stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw.

Uprawnienia do odliczenia przekazanej darowizny - oprócz powołanego powyżej przepisu - dają także przepisy art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1169). Zgodnie z jego treścią darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym i podatkiem wyrównawczym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność. W odniesieniu do darowizn na inne cele mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, w skład struktury organizacyjnej Kościoła wchodzą osoby prawne wymienione w art. 6-10.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 8 przytoczonej ustawy, osobami prawnymi są następujące personalne jednostki organizacyjne Kościoła - opactwa, klasztory niezależne, domy zakonne.

Jak wskazano w art. 38 ust. 1 ustawy, osoby prawne Kościoła mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej.

Z przepisu art. 38 ust. 5 ww. ustawy wynika, że zakony prowadzą działalność charytatywno-opiekuńczą w zakresie określonym w ich statutach lub odpowiednich aktach wewnętrznych.

Działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje - zgodnie z art. 39 przytoczonej ustawy - w szczególności:

Ujęty w analizowanym przepisie katalog ma jedynie charakter przykładowy.

Powołany powyżej przepis art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej nie wprowadza żadnych ograniczeń w zakresie kwoty odliczenia od podstawy opodatkowania. To oznacza, że darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne, zgodnie z zasadą "lex specialis derogat legi generali" są w całości (w pełnej wysokości bez ograniczeń, bezlimitowo) wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, nie zawierają definicji darowizny, wobec czego wypada odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego. W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Bezpłatność świadczenia oznacza, że nie może ono mieć odpowiednika w świadczeniu drugiej strony umowy, albowiem umowa darowizny jest umową jednostronnie zobowiązującą, a podstawę świadczenia stanowi causa donandi, czyli chęć dokonania przysporzenia majątkowego. Tak więc świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu w zamian za dokonaną darowiznę ani w chwili jej dokonywania ani też w przyszłości.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zakonnikiem, podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Co miesiąc, po otrzymaniu wynagrodzenia od pracodawcy, przekazuje je na konto swego klasztoru, zaznaczając na przelewie, że jest to darowizna. Pieniądze są przekazywane dobrowolnie z rzeczywistej, własnej potrzeby pomagania innym; wpisane jest to w powołanie zakonne. Umowa darowizny jest zawierana w każdym miesiącu przy przelewie bankowym.

Darowizna oraz jej przeznaczenie będzie udokumentowane zgodnie z wymogami ustawy. Sam klasztor również prowadzi działalność charytatywną, a jednym z urzędów w klasztorze jest urząd jałmużnika.

Zatem, mając na uwadze powołane powyżej przepisy, do opisanych we wniosku darowizn, przekazanych jako darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, będzie miał zastosowanie art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze ww. przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że darowizny przekazane na rzecz klasztoru przez Wnioskodawcę na cele działalności charytatywno-opiekuńczej Kościoła będą w całości podlegały wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.