IBPB-1-3/4510-94/15/JKT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 maja 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 2 czerwca 2015 r.), uzupełnionym 27 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconych należności z tytułu zakupu usług przelotu na rzecz pośredników - spółek bądź biur podróży - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconych należności z tytułu zakupu usług przelotu na rzecz pośredników - spółek bądź biur podróży. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 13 lipca 2015 r. Znak: IBPB-1-3/4510-94/15/JKT, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 27 lipca 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także jako: "Spółka") jest spółką prawa handlowego. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka dokonuje zakupu biletów lotniczych. Loty wykonywane na trasach międzynarodowych:

Bilety są zakupywane u pośredników - firm mających siedziby na terytorium RP, tj. polskich spółek, bądź polskich biur podróży.

Zakup biletu potwierdzany jest fakturą wystawioną przez pośrednika (firmę mającą siedzibę na terytorium RP, polskie biuro podróży), zawierającą zazwyczaj nazwę przewoźnika i trasę przelotu. Kwota wskazana na fakturze przelewana jest na rachunek bankowy pośrednika.

Na niektórych fakturach pośrednik dokonuje adnotacji, że jest agentem działającym w imieniu i na rzecz zagranicznego przewoźnika (większość faktur jednak nie posiada tej adnotacji). Faktura taka wyszczególnia wówczas oddzielenie cenę biletu oraz cenę innych usług jak np.: opłata lotniskowa, opłata za wystawienie biletu, dodatkowa opłata serwisowa. Zagraniczni przewoźnicy wykonujący loty to m.in. Lufthansa, Ukraina International Airlines, czy Austrian Airlines. Spółka nie posiada certyfikatów rezydencji tych przewoźników.

W odpowiedzi na wezwanie z 13 lipca 2015 r., Znak IBPB-1-3/4510-94/15/JKT ujętej w piśmie z 22 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 lipca 2015 r.), Spółka wskazała, że podmioty od których nabywa bilety lotnicze są rezydentami polskimi, dokonują one jako pośrednicy sprzedaży biletów zarówno polskich, jak i zagranicznych przewoźników (sprzedają bilety różnych przewoźników). Pośrednicy/biura podróży, od których Spółka dokonuje zakupu biletów lotniczych są akredytowanymi agentami Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Lotniczych (IATA). Rozliczają się z International Air Transport Oddział w Polsce z siedzibą w Warszawie. Od niektórych z podmiotów pośrednicy/biura podróży posiadają swój nr agenta IATA, do International Air Transport Association Oddział w Polsce wnoszą płatności za sprzedaż biletów lotniczych, są polskimi rezydentami, podlegają kontroli i szczegółowym instrukcjom IATA, sprzedają bilety lotnicze wszystkich zrzeszonych w IATA przewoźników. Wnioskodawca wskazał, że niektóre podmioty posiadają pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu tych przewoźników, inni że takiego nie posiadają.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz pośredników - spółek bądź biur podróży mających siedzibę na terytorium RP w związku z zakupem biletów lotniczych, których loty odbywają się na trasach opisanych w stanie faktycznym.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt i art. 4 przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - ustala się w wysokości 10% tych przychodów. Aby Spółka zobowiązana była do poboru podatku u źródła od wypłacanego wynagrodzenia powinny być spełnione dwie przesłanki: usługi na jej rzecz powinno świadczyć zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej oraz zagraniczny kontrahent powinien osiągać na terytorium RP przychody. Przy czym, co niezwykle istotne przepis ten ma zastosowanie do podatników, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu.

W ocenie Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku u źródła w związku z zakupem biletów lotniczych, albowiem zakupu biletów dokonuje od polskich podmiotów - tj. spółek z siedzibą na terytorium RP oraz biur podróży również z siedzibą na terytorium RP.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych również dlatego, że zdarzenia, których skutkiem jest osiągnięcie przychodów mają miejsce poza terytorium Polski. Loty, na które nabywane są bilety odbywane są na trasach międzynarodowych, tj. poza terytorium RP, chociaż zdarza się również, że początek lotu (wylot) zaczyna się na terytorium RP.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z art. 3 ust. 2 ustawy CIT wynika, że opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlega wynagrodzenie pod warunkiem, że dochód jest osiągany na terenie Polski. Oznacza to, przy braku przepisów, które określałyby zasady ustalania miejsca osiągnięcia przychodu, że dochód jest osiągnięty tam, gdzie zostały wykonane czynności, które dały źródło temu dochodowi.

Ustawa nie wyjaśnia bliżej, według jakich kryteriów kwalifikować dochody osiągane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Jednakże przy określaniu położenia źródła danego dochodu, powołać można się na pismo Ministerstwa Finansów z 24 lipca 2001 r., Sygn.: PB4/AK-8214-1045-277/01. Ministerstwo Finansów wyjaśniło, że za źródło dochodów położone w Polsce uznać należy m.in.:

W ocenie Spółki, nie można pojęcia "dochody osiągane" utożsamiać z pojęciem "dochody wypłacane, pochodzące, otrzymywane z terytorium Polski". Pod pojęciem "terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów" należy rozumieć miejsce, gdzie dokonują się czynności lub położone są nieruchomości (źródło), które generują dochód i są jego przyczyną sprawczą. Czynnością taką nie jest wypłata pieniędzy, wypłata jest elementem finalnym całego procesu osiągania dochodu (Wyrok NSA w Warszawie; sygn. II FSK 2144/08).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 12 września 2012 r., (Sygn. akt I SA/Kr 882/12) wskazał, że: na gruncie polskiego prawa podatkowego nie można wiązać ograniczonego obowiązku podatkowego nierezydenta z uzyskaniem przychodu od kontrahenta, który jest spółką polską, na postawie umowy o wykonanie usług, których realizacja nie jest związana z terytorium Rzeczypospolitej.

W orzecznictwie podkreśla się, że dochód jest osiągnięty na terytorium RP, gdy rezultat usługi w postaci powstania lub powiększenia przychodów następuje u usługodawcy na terytorium Polski. O zastosowaniu ograniczonego obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy CIT, można mówić tylko wówczas, kiedy "efekt usługi będzie wykorzystany w Polsce". Nie wystarczy, aby rezultat usługi świadczonej przez zagranicznego kontrahenta odnosił się do polskiego podmiotu prawnego (zlecenia wykonania usług dokonał polski przedsiębiorca i wypłata wynagrodzenia za wykonanie usługi dokonana została z majątku polskiego przedsiębiorcy) - tak Wyrok NSA z 4 lipca 2013 r. sygn. II FSK 2200/11. W ocenie Wnioskodawcy, o źródle dochodów położonym w Polsce można mówić tylko wtedy, gdy takie źródło dochodów trwale związane jest z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tzn. to w Polsce dokonywane są przez podatnika czynności prowadzące do uzyskania przychodu, a to nie ma miejsca w opisanym stanie faktycznym.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji, gdy bilety lotnicze nabywane są od pośrednika, usługi te stanowią usługi pośrednictwa handlowego i również z tego powodu nie pobiera się od nich podatku u źródła. Przychody z tytułu pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego nie mieszczą się w żadnym z przypadków wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w którym to został określony katalog należności wypłacanych przez polskie podmioty, podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązany do jego pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego jest podmiot polski.

Jako argument przemawiający za tym, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do poboru podatku u źródła jest również to, że Wnioskodawca nie jest w stanie określić jaka część kwoty zapłaconej za bilety dotyczy samej usługi przewozu, a jaka stanowi, np. prowizję agenta, czy inne usługi jak opłata lotniskowa. Jak wskazano bowiem w opisie stanu faktycznego, na niektórych fakturach pośrednik wyszczególnia oddzielenie cenę biletu oraz cenę innych usług jak np.: opłata lotniskowa, opłata za wystawienie biletu, dodatkowa opłata serwisowa.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy nie jest on zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z zakupem biletów lotniczych albowiem:

* przede wszystkim zakupu biletów dokonuje od polskich podmiotów - tj. spółek z siedzibą na terytorium RP oraz biur podróży również z siedzibą na terytorium RP, a przepis nakładający pobór podatku u źródła dotyczy podatników, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu,

* bilety lotnicze nabywane są od pośrednika, a od usług pośrednictwa nie jest pobierany podatek u źródła,

* ponadto rezultat usługi - lot wykonywany jest poza terytorium RP, dotyczy to również sytuacji, gdy lot rozpoczyna się w Polsce, gdyż efekt usługi jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę poza terytorium RP.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Przepis art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p. stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jednakże w sytuacji, gdy polski podmiot (występujący w roli płatnika) nie posiada certyfikatu rezydencji podatnika nie może zastosować stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobrać podatku zgodnie z taką umową. W myśl art. 26 ust. 1d tej ustawy, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, nie pobierają zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji, oraz uzyskania pisemnego oświadczenia, że należności te związane są z działalnością tego zakładu; przepis ust. 3d stosuje się odpowiednio.

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1d, powinno zawierać dane identyfikujące podatnika prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, a w szczególności pełną nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej podatnika oraz adres zagranicznego zakładu podatnika (art. 26 ust. 1e omawianej ustawy).

Tym samym w oparciu o niniejszą regulację w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność przez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład przy ustalania dochodu uwzględnia się przychody i koszty związane z działalnością zakładu. Wobec tego zagraniczny zakład jest traktowany jak polski rezydent. Rozlicza on podatek dochodowy według ogólnych zasad od wszystkich dochodów uzyskanych w Polsce. Zatem wypłacając takiemu zakładowi należności wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. płatnicy nie pobierają (przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 26 ust. 1d tej ustawy) zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zakupuje bilety lotnicze od linii lotniczych, które maja swoją główną siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem polskich pośredników/ biur podróży. Usługi te obejmują swoim zakresem przewóz osób z terytorium Rzeczypospolitej Polski poza jej obszar i z powrotem, jak również cała podróż odbywa się poza granicami Polski. W uzupełnieniu wniosku Spółka wyjaśniła, że podmioty od których nabywa bilety są polskimi rezydentami, dokonują one jako pośrednicy sprzedaży biletów lotniczych zarówno polskich, jak i zagranicznych przewoźników. Odnosząc wskazane powyżej przepisy do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że Wnioskodawca zobowiązany jest do pobrania podatku od wynagrodzenia zagranicznego przewoźnika, a nie jak wskazuje od usług pośrednictwa. Z opisu stanu faktycznego nie wynika, aby przewoźnicy posiadali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakłady. Nie ma również znaczenia, że loty wykonywane są poza terytorium RP, ważnym jest fakt, że to zagraniczne podmioty osiągają dochody na terytorium RP. Wskazać zatem należy, że ustawodawca nie uzależnił opodatkowania świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. od faktu, czy są one "fizycznie" wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale wskazał, że opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Kluczowe znaczenie ma pojęcie "przychody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej". O źródle przychodów położonych w Polsce można mówić wtedy, gdy takie źródło przychodów trwale związane jest z terytorium Polski lub źródłem przychodów są polscy rezydenci eksploatujący rzeczy lub dobra niematerialne należące do innych podmiotów. Podmiotem, który osiągnął przychód na terytorium Polski z tytułu świadczenia usług przewozu lotniczego jest zagraniczny przewoźnik. Natomiast podmiotem, który dokonuje wypłat z powyższego tytułu jest Spółka.

W niniejszej sprawie za podatnika należy uznać zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej, które osiągnęło przychód, co wynika z art. 21 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. Niewątpliwie podmiotem, który osiągnął przychód na terytorium Polski z tytułu usług przewozu lotniczego jest przewoźnik. W związku z tym, że mamy do czynienia z podmiotem zagranicznym uzyskującym przychody w Polsce ze sprzedaży usług lotniczych (tekst jedn.: podmiotem z ograniczonym obowiązkiem podatkowym), w stosunku do którego występuje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym, niezbędne staje się określenie podmiotu będącego płatnikiem tego podatku. Dla wskazania płatnika, czyli podmiotu na którym ciąży obowiązek poboru powyższego podatku, zastosowanie znajdzie art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. Podmiotem, który dokonuje wypłat z tytułu zakupu usługi przelotu jest Wnioskodawca który dokonuje płatności za usługę przelotu. Tym samym, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku od tych wypłat na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., tj. w wysokości 10% przychodów.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że skoro obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy, to w przedstawionym stanie faktycznym obejmuje on swoją dyspozycją Wnioskodawcę, gdyż wypłacone przez niego należności z tytułu zakupu usługi przelotu zostały wymienione jako podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p.

Jednocześnie należy wskazać, że Spółka nie posiadając certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego, nie może zastosować postanowień wynikających z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Obowiązek obliczenia, pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu ciąży na płatniku. W myśl art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613), do obowiązków płatnika należy obliczenie, pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Reasumując, w sytuacji, gdy Spółka dokonuje zakupu biletów lotniczych u pośredników zagranicznych przewoźników którzy nie posiadają zakładu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu u.p.d.o.p. i umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to dokonując wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., z uwagi na brak certyfikatu rezydencji, na podstawie art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. jest obowiązana, jako płatnik, pobrać, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tej wypłaty.

Zatem, stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądu nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.