IBPB-1-3/4510-761/15/SK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 28 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych w wyniku rozwiązania Spółki osobowej (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych w wyniku rozwiązania Spółki osobowej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. W przyszłości Wnioskodawca będzie jednym ze wspólników spółki osobowej (jawnej, bądź komandytowej, dalej: "Spółka osobowa") z siedzibą w Polsce (możliwe, że więcej niż jednej).

Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości, Spółka osobowa może zostać rozwiązania bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego. Przewiduje się przy tym, że na moment

rozwiązania w skład majątku Spółki osobowej mogą wchodzić m.in. środki pieniężne, wierzytelności wobec Wnioskodawcy z tytułu pożyczek udzielonych przez Spółkę osobową (obejmujące również wierzytelności z tytułu odsetek należnych od zaciągniętych pożyczek) oraz wierzytelności wobec podmiotów trzecich (w tym wierzytelności z tytułu kwoty głównej oraz odsetek należnych od udzielonych pożyczek). Sposób podziału majątku Spółki osobowej pomiędzy jej wspólników będzie określony w umowie Spółki osobowej.

Sposób podziału majątku Spółki osobowej zostanie określony w ten sposób, że w toku rozwiązania Spółki osobowej, Wnioskodawca nabędzie m.in. wierzytelność przysługującą Spółce osobowej z tytułu pożyczki udzielonej przez Spółkę osobową Wnioskodawcy. W konsekwencji takiego podziału majątku Spółki osobowej, w związku z jej rozwiązaniem dojdzie do wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu zaciągniętych pożyczek (oraz ewentualnych odsetek) w drodze tzw. konfuzji (confusio). Konfuzja stanowi instytucję prawa cywilnego, powodującą wygaśnięcie prawa podmiotowego (wierzytelności Spółki osobowej wobec Wnioskodawcy) na skutek połączenia w jednym podmiocie - Wnioskodawcy prawa (wierzytelności wobec Wnioskodawcy) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Wnioskodawcy wobec Spółki osobowej).

Momentem wygaśnięcia tego zobowiązania będzie moment przekazania przez Spółkę osobową wierzytelności w ramach podziału majątku Spółki osobowej pozostałego po rozwiązaniu pomiędzy jej wspólników.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest podejście Wnioskodawcy, zgodnie z którym, otrzymanie przez Wnioskodawcę w wyniku rozwiązania Spółki osobowej, środków pieniężnych nie spowoduje dla niego powstania dochodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.")... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym zdarzeniu przyszłym, otrzymanie przez Wnioskodawcę w wyniku rozwiązania Spółki osobowej środków pieniężnych, nie spowoduje powstania dochodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie u.p.d.o.p.

Na wstępie Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku spółek osobowych (niebędących osobami prawnymi) podatnikami podatku dochodowego są odpowiednio wspólnicy tych spółek. W związku z powyższym, wszelkie skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółek osobowych należy rozpatrywać w odniesieniu do wspólników tych spółek (w przypadku wspólników będących osobami prawnymi - w oparciu o przepisy u.p.d.o.p.).

W odniesieniu do instytucji rozwiązania spółki osobowej bez przeprowadzania likwidacji, należy wskazać poniższe uregulowania ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm., dalej: "k.s.h.") dotyczące rozwiązania spółki jawnej, które w związku z brakiem odrębnych regulacji znajdują zgodnie z art. 103 k.s.h., również zastosowanie wobec spółek komandytowych, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Należy zauważyć następnie, że zgodnie z art. 58 k.s.h. rozwiązanie spółki powodują:

* przyczyny przewidziane w umowie spółki,

* jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,

* ogłoszenie upadłości spółki,

* śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,

* wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,

* prawomocne orzeczenie sądu.

Natomiast, jak wskazuje art. 67 § 1 k.s.h., w przypadkach określonych w art. 58 k.s.h. należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Mając na uwadze powyższe, co potwierdza również doktryna, art. 67 § 1 k.s.h. ma charakter dyspozytywny, bowiem wspólnicy mogą uzgodnić inny sposób zakończenia działalności spółki. Tym samym, likwidacja spółki jawnej/komandytowej nie jest obligatoryjna, gdyż zakończenie jej działalności może się odbyć bez jej przeprowadzenia.

W konsekwencji, wspólnicy spółki osobowej mogą postanowić o zakończeniu jej działalności poprzez jej rozwiązanie bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego.

Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie zarówno likwidacja, jak i rozwiązanie spółki niebędącej osobą prawną bez likwidacji podejmowane są z tych samych przyczyn i dla osiągnięcia tego samego skutku w postaci zaprzestania działalności spółki oraz ustania jej bytu prawnego. Formalne różnice między ww. procedurami nie powinny mieć wpływu na odmienną ocenę konsekwencji podatkowych instytucji rozwiązania spółki osobowej.

Zasady rozliczenia przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów wypracowanych przez spółkę osobową zawiera art. 5 ust. 1 u.p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału), przy czym w przypadku braku dowodu przeciwnego przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów (art. 5 ust. 2 u.p.d.o.p.).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochód jest nadwyżką sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągniętą w roku podatkowym.u.p.d.o.p. zawiera jedynie przykładowy katalog źródeł przychodu. W myśl bowiem art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 u.p.d.o.p.). W oparciu o powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Na gruncie rozpatrywanego zdarzenia przyszłego istotne jest że, ustawodawca w art. 12 ust. 4 pkt 3a u.p.d.o.p., wyłączył z przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji (rozwiązania) takiej spółki. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, do przychodów nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki osobowej niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

W konsekwencji należy uznać, że z przepisów u.p.d.o.p. wynika, że wartość środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika z tytułu rozwiązania spółki niebędącej osobą prawną, które należy rozumieć za równoznaczne z jej likwidacją, nie podlega opodatkowaniu.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe regulacje, zdaniem Wnioskodawcy, środki pieniężne otrzymane przez niego w związku z rozwiązaniem bez likwidacji Spółki osobowej nie będą po stronie Wnioskodawcy prowadzić do powstania z tego tytułu dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zatem, na gruncie u.p.d.o.p., skutki podatkowe dla wspólnika spółki osobowej wynikające z rozwiązania tej spółki bez likwidacji są identyczne zarówno w przypadku, gdy rozwiązanie zostanie przeprowadzone poprzez sformalizowany proces likwidacji, jak i w przypadku, gdy spółka osobowa zostanie rozwiązana bez przeprowadzania takiego procesu, tj. poprzez zakończenie działalności w inny przewidziany prawem sposób.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że prezentowane powyżej stanowisko co do braku opodatkowania otrzymanych o środków w wyniku rozwiązania bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego spółki niebędącej osobą prawną prezentuje jednolicie Minister Finansów, np.:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 16 października 2015 r. Znak: ITPB3/4510-450/15/AD;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 25 listopada 2014 r. Znak: ILPB4/423-405/14-3/ŁM;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 3 czerwca 2014 r. Znak: IPTPB3/423-86/14-3/KJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 3 wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.