IBPB-1-3/4510-742/15/TS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 stycznia 2016 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB-1-3/4510-742/15/TS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 listopada 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 listopada 2015 r.), uzupełnionym 19 i 8 stycznia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy koszty rozbiórki poprzedniego parkingu, słusznie zaliczono do wartości początkowej nowo powstałego parkingu na gruncie stanowiącym własność Banku (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy koszty rozbiórki poprzedniego parkingu, słusznie zaliczono do wartości początkowej nowo powstałego parkingu na gruncie stanowiącym własność Banku. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 5 stycznia 2016 r., Znak: IBPB-1-3/4510-647/15/TS wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 8 i 19 stycznia 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Bank (dalej również jako: "Wnioskodawca") dokonał inwestycji polegającej na przebudowie parkingu przy budynku Banku. Lokalizacja Banku znajduje się w centrum miasta. Petenci Banku bardzo często sygnalizowali o braku wolnych miejsc parkingowych, a to negatywnie wpływało na relację z klientem. Posiadana powierzchnia gruntu nie dawała możliwości powiększenia parkingu. W tym celu Bank zawarł z Urzędem Miasta i Gminy (dalej: "UMiG") umowę użyczenia gruntu sąsiadującego z działką Banku, będącego własnością UMiG, na realizację zadania pn. "przebudowa parkingu na 10 miejsc postojowych dla samochodów osobowych".

Decyzja o przebudowie parkingu miała na celu przede wszystkim zwiększenie oraz zabezpieczenie istniejących źródeł przychodów Banku, poprzez zwiększenie powierzchni parkingowej o dodatkowe miejsca postojowe dla obecnych jak i przyszłych klientów.

W styczniu 2015 r. zawarto umowę na wykonanie robót budowlanych i tym samym rozpoczęto realizację zadania. Prace polegały na rozbiórce istniejącego parkingu znajdującego się na gruncie stanowiącym własność Banku (fizyczna likwidacja) i przygotowaniu terenu pod nową inwestycję obejmującą grunt własny i obcy. Nawierzchnia istniejącego parkingu była bardzo zniszczona i nierówna (kostka brukowa popękana i nadłamana, nadająca się tylko do likwidacji). Na koszt wytworzenia złożyły się także inne wydatki związane z przebudową parkingu tj. projekt budowlano-wykonawczy parkingu na 10 miejsc postojowych, wytyczenie nowego terenu, wyrównanie i przygotowanie podłoża pod nawierzchnię parkingu, wycinkę drzew, zajęcie pasa drogowego, nadzór budowlany, itp.

W czerwcu 2015 r. zakończono inwestycję i oddano do użytku parking na gruncie własnym i cudzym z udostępnieniem nowych miejsc postojowych. Nakłady rozliczono i wprowadzono do ewidencji środków trwałych w księgach Banku także w czerwcu 2015 r. w dwóch pozycjach:

* parking (budowla) na własnym gruncie obsługujący budynek biurowy, zwiększający wartość początkową budynku ze stawką amortyzacji 2,5%,

* nakłady poniesione na cudzym gruncie, jako odrębny środek trwały ze stawką amortyzacji 4,5%. Naliczanie amortyzacji od nowo przyjętych środków trwałych rozpoczęto od lipca 2015 r.

W wyniku przeprowadzonych prac inwestycyjnych poprzedni parking (budowla) uległ całkowitej rozbiórce, a to przyczyniło się do fizycznej likwidacji środka trwałego i wyprowadzeniu go z ksiąg rachunkowych (czerwiec 2015 r.). Ww. środek trwały na dzień likwidacji nie był w pełni zamortyzowany.

W uzupełnieniu wniosku z 15 stycznia 2016 r., które wpłynęło do BKIP 19 stycznia 2016 r., Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony stan faktyczny wskazując, że zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (Dz. U. z 2010 r. Nr 242, poz. 1622) parking na własnym gruncie stanowi obiekt pomocniczy obsługujący budynek biurowy Banku i zgodnie z jego przeznaczeniem został zaklasyfikowany do:

* Grupy 1 - Budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,

* Podgrupy 12 - Lokale, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,

* Rodzaju 121 - Lokale niemieszkalne, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.

W związku z tym, że parking związany funkcjonalnie jest z budynkiem biurowym Banku, poniesione nakłady na jego budowę zwiększają wartość budynku i podlegają amortyzacji według stawki właściwej dla budynku czyli 2,5%.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszty rozbiórki poprzedniego parkingu, słusznie zaliczono do wartości początkowej nowo powstałego parkingu na gruncie stanowiącym własność Banku... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Koszty rozbiórki poprzedniego parkingu, zaliczono do wartości początkowej nowo powstałego parkingu na gruncie stanowiącym własność Banku. Zdaniem Banku, koszty likwidacji dotyczące starego środka trwałego tj. rozbiórka, wywóz gruzu itp., które są związane bezpośrednio z nową inwestycją, uznaje się za elementy składowe nowo powstałego składnika majątku, zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, koszty te będą podlegać rozliczeniu w kosztach podatkowych wyłącznie w czasie poprzez odpisy amortyzacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1.

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

2.

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3.

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4.

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

5.

został właściwie udokumentowany,

6.

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Bank dokonał inwestycji polegającej na przebudowie parkingu przy budynku Banku. Ponieważ posiadana powierzchnia gruntu nie dawała możliwości powiększenia parkingu, Bank zawarł z UMiG umowę użyczenia gruntu sąsiadującego z działką Banku, będącego własnością UMiG, na realizację zadania pn. "przebudowa parkingu na 10 miejsc postojowych dla samochodów osobowych". Zawarto umowę na wykonanie robót budowlanych i tym samym rozpoczęto realizację zadania. Prace polegały na rozbiórce istniejącego parkingu znajdującego się na gruncie stanowiącym własność Banku (fizyczna likwidacja) i przygotowaniu terenu pod nową inwestycję obejmującą grunt własny i obcy. Po zakończeniu inwestycji oddano do użytku parking na gruncie własnym i cudzym z udostępnieniem nowych miejsc postojowych. W wyniku przeprowadzonych prac inwestycyjnych poprzedni parking (budowla) uległ całkowitej rozbiórce, a to przyczyniło się do fizycznej likwidacji środka trwałego i wyprowadzeniu go z ksiąg rachunkowych. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy koszty rozbiórki poprzedniego parkingu słusznie zaliczono do wartości początkowej nowo powstałego parkingu.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Artykuł 16a ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...).

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa składników majątku trwałego. Sposób jej ustalenia jest zróżnicowany i uzależniony w szczególności od sposobu ich nabycia (wytworzenia). Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych dla celów amortyzacji wskazane zostały w art. 16g u.p.d.o.p. I tak, na mocy art. 16g ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia. Z kolei, zgodnie z art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p., za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Mając na uwadze przywołane uregulowania prawne oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku, należy stwierdzić, że Wnioskodawca był uprawniony do uwzględnienia kosztu wyburzenia starego parkingu w wartości początkowej nowo wybudowanego parkingu, wykorzystywanego na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydatki te stanowiły bowiem element "kosztotwórczy" związany z realizacją nowej inwestycji, mającej na celu zwiększenie oraz zabezpieczenie istniejących źródeł przychodów Wnioskodawcy, poprzez zwiększenie powierzchni parkingowej o dodatkowe miejsca postojowe dla klientów.

Stanowisko Wnioskodawcy uznaje się zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl